als avondritueel leest mijn liefje voor zijn stem rondt de dag áf, voor het slapengaan ik luister naar gedichten met eigen melodie of een mooi kinderboek met spannend avontuur mijn armen wachten hem na het sluiten van het boek…

het lied der stilte zingt schone melodieën ingetogen mooi…

Zolang er reden is tot twijfel zal er reden zijn tot angst. Zodra de twijfel wordt heengezonden is de angst overbodig geworden. Met aan zekerheid grenzende gerede twijfel zal dat dus nooit gebeuren!…

Betere tijden doet iedereen verlangen naar geluk en vreugd…

het hoofd leeg houden met een volle agenda bespaart kopzorgen…

Ik onderga het weer, de dag met zijn zware vleugelslag, zo loom en donker maar warmte blijft, die blijft hangen in de kamer en dit lichaam. Het leven is als een broeierige zomer, en de mo- menten van koelte onder een ruisende boom zijn zeldzaam geworden. Ik heb het weer te pakken, dit bedrukte praten en denken, filosoferen terwijl de wereld…

Alles wat ik aanpak verandert meteen in goud, nooit doe ik ooit maar een klein dingetje fout. Mijn levenswandel is zeer de moeite waard, en dat is logisch want ik werk als een paard. Anderen kunnen mij amper of niet bijhouden en konden ze dat wel dan begrepen ze me niet. Omdat ik nu eenmaal op een ander plan zit, alsof ik high ben van mezelf…

zij heeft dezelfde groenteman als ik en koopt ook dezelfde gezondheden behalve dan haar befaamde aardbeien die kweekt ze zelf achter ’t huis niet op plastic maar op droog stro lekkerder aardbeien bestaan nergens die gekochte zijn nooit zo rood en zeker nooit zo sappig en zoet en helemaal nooit zo reusachtig bovendien pluk je ze al in…

krachtig maar zonder een waardeoordeel te willen uitspreken negeert hij zijn alter ego Een vrijwel dagelijks terugkerend ritueel - Jij macho / je zult me niet krijgen Jij ventje!…

Ik wou zo graag, maar wist niet wat iets hebben, dacht ik eerst, of doen ik wist dat ik iets nodig had geen euro’s, dollars, geen miljoen niets waar ik mensen mee kon kopen dat wist ik zeker, niets van macht maar iets dat dieper ging dan hopen iets dat met liefde werd verwacht ik wist zozeer dat ik het wilde zo heel intens, dat wat ik miste…

Ik hoef geen stoeipoesen meer in mijn leven, die types hebben zich gelukkig van mij afgewend, genoeg door hen geleden, genoeg geduvel gekend, mijn hart is verlost van een koortsig leven! Ik wil geen vrouwenlijf dat mij zal tergen, een geest die dagelijks verwarring zaait, een zomer die vroeg of laat verwaait, en verder, liever beklim ik echte…

Wat weemoedig blikt ze achterom, dat deed ze beter niet, want dat blikje achterom, was ’t laatste voor ze zich ter aarde stiet. Een tegel los, een schoen die haakte, dat blikje achterom, was wel zo vreeslijk dom, nu ligt ze met gebroken botten, omhoog te kijken in haar hoge bed en achterom kijken, dat doet ze voorlopig niet, al…

mischien kunnen wij wel niet zonder storm gaan we er uiteindelijk toch aan onderdoor soms was het stil en daar bleef het meestal bij dan opnieuw gaan geloven in de taak en aan je zij geheimen die niet in een zin verklaarbaar zijn het heeft met iets te maken zoiets als meedragen rijp voor het gekkenhuis zou je zeggen dus proberen te verklaren…

droevig schuilende dromen vervlogen met de wind in het hunkerende zand gebrand op verse sporen wacht het pad de leegte lang ogen die hier ruimte zien zijn dichterbij de marathon en vinden stil hun glans mijn voeten voelen warm tijd om vlam te vatten…

zuiver mij van haat van angst en van verlangen verwijder onzekerheid valse bescheidenheid en agressie ontvoer mij in eeuwige vriendschap corrigeer mijn waanbeeld van bestaan doceer mij omtrent harmonie in verloren liefde promoveer mij tot spil in eigen leven geef mij mijn plek…

donker omvat door de nacht stijgt worsteling naar boven om duwend een plaats te vinden als een demon: het oude zeer, niet goed geheeld ik wil daar niet verblijven! er komt geen rust geen magnolia die geurt geen klanken die kunnen strelen alleen de tijd zal de wonden helen…

Vandaag voel ik me goed, geniet weer van het leven, kom geen problemen tegen, er stroomt iets door mijn bloed. Vandaag voel ik me goed, de wereld lacht mij tegen, de somberheid ontstegen, een dag in vreugd begroet. Vandaag voel ik me goed, zo wandelend in de regen, ‘k voel het als een zegen, al is ‘t jammer voor m ‘n goeie goed. Vandaag…

Mijn dag is goed, mijn zonnebril van plastic doopt de bomen, het gras, de stoepen en de deuren in transparante zachte groene olie, er kan mij niets gebeuren. Het ochtendblad is tevergeefs gekomen, de bus wordt niet geleegd: ik zet mijn zonnebril van plastic op en leg een film van waterdunne zomerolie over de wereld en ik leid U zacht naar…

Solange denkt de dingen op zij hoort niet meer zo goed haar ogen fladderen naar binnen gaan een eigen innerlijke weg Buiten schijnt de zon de noordenwind bijt in een ontbloot gezicht het wit tot avondrood Aan de ronde tafel maakt zij opnieuw de cirkelgang weer een jaar, twaalf maanden twee en vijftig weken Om haar heen vloeit de tijd…

Ik ken de droefenis van copyrettes, van holle mannen met vergeelde kranten, bebrilde moeders met verhuisberichten, de geur van briefpapieren, bankafschriften, belastingformulieren, huurcontracten, die inkt van niks die zegt dat we bestaan. En ik zag Vinexwijken, pril en doods, waar mensen roemloos mensen willen lijken, de straat haast vlekkeloos…