Aanhalig vleit langs mijn schreden Mijn panter, die zwarte tijger. Daar ik niemands gunsten weiger Vier ik feest bij sluwen, wreden - Vorsten liefst, vol boze lusten, Schenders, die de schepping Gods Vertrappen, met zoveel trots Of zij de sterren zelfs blusten. Wanneer ik 't noodlot wil tergen Gaan mijn vermetele tochten Door gevangenissen…

Ach mijn vrouw wil naar Zuid-Frankrijk voor vakantie en vertier. Daarom rijdt ze nu door Vlaanderen en ik ben haar passagier. Meid, waarom zo ver gereden, waarom blijven we niet hier, waarom blijven we niet in Vlaanderen met zijn duizend soorten bier? Hier zijn middeleeuwse steden, majesteitelijk en fier, hier schiep Breughel zijn taferelen…

Een hoge paleiskoepel overhuift onverstoorbaar statig het gekrioel van mensen, die zich spoeden naar hun doel, als de trein met gedender binnenstuift. Men roept gehaast, snelt langs elkaar en wuift. Druk zoekende ogen en jachtig gevoel zijn in de spijszaal plots aangenaam koel, waar de blije drinker ogenschijnlijk fuift. Bedaagd marmer prijkt…

Zwarte bergen omringen en zingen Het land en de steden, het hoogste lied Zingt de Montenegrijnse cultuur Die eeuwenoud zeer jong blijft Als een sirene klinken de klanken Tot in lengte van jaren, d'eeuwigheid Door Standvastig in de kern Klinkende klanken luiden in dalen 't Volume vibreert van hoog dan weer laag Wind speelt met volume en…

Lange, rechte weg Noordkaap komt maar niet in zicht Weggekaapt door 't weer…

Zijt, zijt gegroet, ô zaalge velden, Door 't jeugdig morgenlicht bestraald! Gij bossen, bergen, beken, beemden, Waar langs mijn blik, als dronken, dwaalt! ô Groot, ô nameloos verrukken, Dat in mijne aadren bruist en gloeit! O, 't zal mij eindlijk dan gelukken, 'k Zal eindlijk dan de bodem drukken, Die heel mijn ziel en zinnen boeit…

Een plas aarde ligt te deinen en te dampen in de zomerzon. Langs mij heen varen zerken, platte trage aken, het kruis een scheve mast. Er staat geen wind, het is de zandgrond zelf die langzaam verder schuift. Waarheen de reis gaat, wil ik vragen. Er komt geen antwoord. Zittend op de kaaimuur van deze vreemde zondagmiddag zie ik hen een…

hier moet het ergens zijn klepperende lepelaars onderbraken even de hebzuchtige koortsige verlangens hier moet het ergens liggen hier zouden ze op dat machtige Zuidland botsen zo zuidelijk had nog nooit iemand gevaren de kaartenmakers lieten hun verbeelding spreken het Zuidland werd een getekende werkelijkheid hebzucht voedt…

We dachten, dat was niet goed te horen dat de authenticiteit van ons denken ons voor dwaal-angst kon behoeden. Maar het kompas van onze harten had zich slechts duister toebedeeld waar licht ons meer dan welkom was. We waren onderweg, steeds verder op zoek naar nieuwe horizonnen in de zoete duisternis van de nacht.…

als ik naar de koude trek duizenden, ja duizend kilometers in een bijna eeuwige tijd haast tot slapends toe in de verveling en ik alsmaar, onophoudelijk, verder doorrijd zonder maar iemand te zien, geen enkeling langs het groen, van zwarte geasfalteerde wegen met die eeuwige witte lijn in het midden wat zeg ik.....een lange slang die mij sprakeloos…

op het strand breekt hij als hij overrompeld wordt door een verlangen naar zijn Ithaka verlangen naar het goede mooie het ware a paradise lost overvallen door pothos smachtende tranen een hevig heimwee sluwe arme Odysseus de beproefde reis de dag is helder het licht is van porselein de queeste voorbij…

de trein als mijn moederschoot de reis naar de bron waar adem begon verloren geboortegrond uit de donkere tunnel altijd weer terug naar het moederland nog vóór het schelle licht de zinderende halmen en de kersenboom de verlorenheid die door de ziel kruipt de trein als een moederschoot de reis naar vroeger terug naar de bron nog…

Vandaag zit ik goed in mijn vel mijn huis staat in bloei ik geloof in appels en peren er is genoeg dat mij boeit Ik heb niet veel nodig water, brood, kaas en wijn een rugzak vol dromen daarmee kom ik een heel eind Mijn benen gaan westwaarts ik weet dat de zee daar moet zijn en puffend over het laatste duin zie ik de zee schitteren in…

De slaapwagen was de einder. Een gunst van de nacht. Tot en met de tekening in het fluweel had Gropius bedacht. Leder, geslepen spiegels en de luxe hierin een zinsnede te verbeelden. Hij hoort zich nog zeggen: Daarna reizen wij af naar Virginia of Californië. Tijd genoeg. Zolang straten en pleinen de namen van schilders en schrijvers dragen.…

1. Mijn geliefde chauffeerde mij onz' woonplaats - station Daarna afscheid op het perron Simpelweg daar het niet anders kon Verstreek de tijd als voorheen Liet ik haar alleen 2. Via ULTRAVOX' Vienna Vervolgens Podgorica Met eindbestemming Cetinje Aankomst weliswaar na middernacht Dus inmiddels reuzeblij Reizen voelt als vrij 3.…

Een hondje rent over de kade. Het moet een Portugees hondje zijn, Dat daar over de kade rent, Heen en terug en onzichtbaar, terwijl het kwispelt Met zijn kleine bruine staart. Onzichtbaar rent het hondje, Onzichtbaar schiet het onder kranen door. Dan springt het mee met een vorkheftruck, Dan trippelt het langs containers die wachten In het…

Hij had het land waarvoor hij scheep ging lief, Lief, als een vrouw 't verborgen komende. Er diep aan denkend stond hij dromende Voor op de plecht en als de boeg zich hief Was 't hem te moede of 't zich reeds bewoog Onder de verten, waarin 't sluimerde, Terwijl 't schip, door de waterscheiding schuimende, Op de aanbrekende geboort' toevloog…

aan de oude dorpsstraat staat het raadhuis stil te dromen het raadhuis dat Slauerhoff nog langs zag komen hangend aan zijn sigaret.…

Gelezen worden ze ontelbre malen, Al was de inhoud haast vooruit geweten, Van 't zelfde levensstof in alle talen En op den duur tot op het woord versleten. Toch weer ontvouwd, na 't eenzaam avondeten, Des nachts op wacht, te kooi en na 't verhalen; Voor hen die zoveel eenzaamheid verbeten Is uit die letters leeftocht nog te halen. Tussen…

Op het bed een koffer met open mond, vol verlangen naar de reis en angst voor de bestemming. Alles wat ik erin stop met er straks weer uit, alsof wat nu nog komt nooit zal zijn geweest. Hij ziet het zinloze en smeekt me om het half gelezen boek, de tandenborstel nog in zijn verpakking, een laatste maal ruiken aan die opgevouwen trui in een…