Alle inzendingen van Adeleyd

Een lieve groet voor al die mensen voor wie dit jaar heel duister leek; voor wie ondanks de goede wensen het geen gelukkig jaar toch bleek. Veel groeten voor wie erg moest lijden; een warme wens voor wie alleen en machteloos moest zien te strijden, voor wie de zon zo zelden scheen. Een blije groet voor al die velen die snakken naar wat…

Het verleden heb ik slechts in fragmenten, vervormd, vertekend en soms geladen met een grijs gevoel; wat ooit als verse sneeuw gevallen is, het blinkt niet meer, het zingt met valse tonen van verval, van ontoegankelijkheid. Het roept nog enkel om berusten. Wat heb ik wel? De zekerheid dat niets voorgoed gevonden is, beleden of geliefd,…

Er is zoveel om voor te danken maar vaak lijkt alles ons gewoon: het licht, het water, wijnstok-ranken, de wolken in hun prachtvertoon, ze zijn toch stuk voor stuk een wonder en zelden staan we daarbij stil; we denken: o, daar kan ik zonder en ’t is iets anders wat ik wil, maar dan zijn wij het kind verloren dat alles mooi vindt wat het…

Wat doen wij hier, waarnaar zijn wij op zoek wanneer de onrust ons zo komt verteren; wat wil het leven en die vraag ons leren dat wij niet kunnen vinden in een boek? Ga, wandel even buiten in het licht en vang de zonneschijn op je gezicht.…

Zoete verkwikking in de strijd, koele omhelzing in de hitte, vreugde en vrede te midden het gewoel. Tedere blik uit de verte, zachte muziek op de achtergrond, geborgenheid zoals in het begin. Aandrang tot het goede, moed tot herbeginnen, zalving tot sterkte en vertrouwen. Geest die alles leidt, oorsprong en verwachting, wijkende horizon…

Toen ik jong was heb ik veel gezien, gehoord, gedacht, verwoord en wat me dat allemaal gebracht heeft weet ik niet. Nu ik ouder ben heb ik geleerd veel te relativeren. Is dat nodig, beter? Wie is een allesweter? Nederigheid moet ik nog leren, humus worden zonder woorden, zonder te zien, te voelen soms maar dicht bij moeder aarde. In…

Zo schoon en teer als nu de witte bloesems zijn kan ik het leven niet in arme woorden vatten, maar blinkend-licht staan deze niet te kopen schatten te schitteren, verheven boven angst en pijn. Slechts één keer leven wij en gaan de bloesems open, dan komt de vrucht als wij door ’t licht ons laten dopen.…

Vannacht heb ik gedroomd dat ik moest kiezen: de strijd te strijden of me laten gaan. Ik dacht vanmorgen dan aan Jacob die vocht met God en zich niet liet verslaan. Het leven is soms hard en vol van zorgen maar telkens komt er licht in druppels dauw en 'k zie met vreugde weer de dag gaan blinken en voel de vrede kiemen onder't wolkenblauw.…

Licht van Pasen, teder schijnsel dat de morgenstond doorbreekt, dat doorheen de lijdenskieren toch zijn weg vindt naar ons hart. Licht van Pasen, licht verrijzend uit de nacht van haat en vrees, dat doorheen de koude ochtend ruimte schept voor hoop en moed. Licht van Pasen, licht ontvlammend uit de avond van de dood, licht dat niet te…

Er hangt iets van vreugde in de lucht omdat na winter en droef gezucht de lente weer zijn bloesems toont en er ook kinderzang al woont. Te midden van het droevig klagen, van ’t zoeken en het antwoord vragen komt plots weer licht en blijdschap aan en iedereen wil graag verstaan dat leven toch ook mooi kan zijn, al blijven leed en droefheid…

Een ezel ben ik en zal ik altijd blijven, maar wat vanmorgen gebeurde zal ik niet gauw vergeten: een heel zachte en lieve man heb ik gedragen naar de stad die hem ontving vol vreugde. Er werd geroepen: “Hosanna, Hij komt in de naam van de Allerhoogste, Hij zal zijn volk bevrijden”. Er werden klederen op de weg uitgespreid en palmen. Zelfs…

Alles is daar maar we weten het niet: de lente in het schuiloord van de winter, de regen in de rivier, de zon achter de wolken. Alles is daar maar we weten het niet: de verzoening in het glimlachen naar elkaar, de omhelzing in de mooie kaart, de zwaluw in de lente. Alles is daar maar we weten het niet: de woorden van het gedicht in het…

Ondanks de koude komen de wilgenkatjes weer blij te voorschijn. Haiku…

Vanmorgen een vogel zien vliegen; eigenlijk niets nieuws, maar ineens kon ik het echt zien: een vogel die meer kan dan wij kunnen, heel mooi! Wie leerde hem dat? Wie kon het als eerste? Wat een machtig gebeuren, een wonder! Vanmorgen een vogel zien vliegen, zo mooi! Waar was mijn verwondering al die winterdagen? Was ze begraven onder de…

Leer mij toch leven, ver voorbij de angst om wat dan ook maar te verliezen. Er is zoveel dat als vanzelf al wel werd losgelaten, maar evenveel of meer zelfs bleef behouden in wat ik bij gebrek aan beter mijn ziel zal noemen: diepste kern van zijn. Wie ben ik eigenlijk en wat is echt van waarde? Soms zingt het antwoord wel, doorheen de pijn,…

Vandaag zag ik al wat kleine madeliefjes; gauw komt de lente. Haiku…

Ik wens je geen 365 dagen vol geluk: een boom moet nu en dan ook stormen doorstaan om stevige wortels te krijgen. Ik wens je een goede gezondheid maar ook soms wat hoofdpijn of andere ongemakken om zieken te begrijpen en nabij te kunnen zijn. Ik wens je succes in je werk maar ook nu en dan een tegenvaller om niet overmoedig te worden…

Wat zou ik graag gedichten schrijven die recht naar ’t hart van mensen gaan, al zouden ze maar even blijven en zelfs niet op papier bestaan, ze zouden licht en hoop verspreiden en dat is toch wat ieder vraagt en nu we een nieuw jaar verbeiden is liefde toch wat elk behaagt. We kunnen veel en ook weer niet en dat is zeker zo ook morgen…

Laat ons nu samen vieren de komst van onze Heer; ons huis en hart versieren en knielen voor Hem neer. Want onze Heer kwam wonen hier in een arme stal, Hij maakte ons tot zonen en dochters overal van onze God en Vader die woont in helder licht. De Heer bracht ons weer nader tot voor Gods aangezicht, opdat wij zouden leven van angst…

Mocht mijn hart nu stil worden, laten gaan wat het griefde, laten oplossen wat het bedrukte, stil worden, niets anders meer. Mocht mijn hart nu stil worden, geen woorden meer horen, geen verhalen meer beluisteren, stil worden, niets anders meer. Mocht mijn hart nu stil worden, zoals de vale strepen aan de einder, zoals de lijnen die naar…

Het is zo mooi iets te verwachten: een kind, de zon, de lach van de geliefde, maar ook vergeving van de mens die jij ooit griefde, het is zo mooi iets te verwachten. Het is zo mooi iets te verwachten: de dooi na vorst, het goede nieuws voor morgen, het mogen laten gaan van grote zorgen, het is zo mooi iets te verwachten. Het is zo mooi van…

Een droom vannacht die me verhaalde hoe ik me nog elke dag vergis in wie de mensen zijn. Wie kent zichzelf? Wie kent de grijsheid die de dagen bindt aan uren, aan niet gebluste vuren die steeds opnieuw ontvlammen? Toch blijf ik geloven in liefde die sterker is dan zelfs de dood, die mensen boetseert tot nieuw geboren worden in de nacht…

De dagen gaan nauwelijks open, ver schijnt het licht echter en houdt zich nog verborgen. Mensen zoeken warmte, aandacht, lezen bitterheid en kou maar wachten op vrede. Wat wanneer het licht nu komen zou?…

Morgen komt er weer voor mij een jaartje bij: wat zal het brengen, leed en vreugde zoals elk jaar dat bracht, en zoals de herfst met bonte kleuren vriendelijk oogt zal ook het nieuwe jaar wel zegen brengen en de dagen nu en dan een fleurig uitzicht bieden. Maar ik word oud en zou wel wijzer moeten zijn en weten dat geen mens ooit kan ontkomen…

Als je hart vreugdevol is ben je gewapend tegen stormen; als je hart vreugdevol is kan je danken en zingen. Als je hart vreugdevol is kan je vergeven en beminnen ondanks onbegrip, zwakte en misverstand, ondanks nare dingen. Als je hart vreugdevol is kan je sterk zijn ondanks falen, als je hart vreugdevol is kan je anderen met liefde omringen…

We zien alweer de bladeren dwarrelen en weten dat de herfst er dus weer is, maar treurnis om de zomer die er was en die in geur van sterven overal verschijnt, neen, die vecht wel om de overhand en gaat met kleuren ons bedriegen maar wint het niet van ’t vaag vermoeden dat dit niet het einde is, maar even rust en stilte vraagt. En ieder jaar…

De spinnenwebben zijn er weer; ze zijn zo mooi maar ook bedrieglijk. Ze laten zien hoe schoonheid kan vangen, listig ons kan vertellen dat draden niet binden, maar wijzen weten wel beter. Leven is nooit alleen maar mooi; er zijn geen primaire kleuren, alles is gemengd; van blauw en geel maak je groen, maar dat schept toekomst en vernieuwing…

Vandaag heb ik veel moois gezien: de mensen die elkaar ontmoetten, die liefdevol een ander groetten, vandaag heb ik veel moois gezien. Vandaag heb ik veel moois gezien: een zon die straalde van genoegen, de kinderen die om aandacht vroegen, vandaag heb ik veel moois gezien. Vandaag heb ik veel moois gezien: de mensen die vergeving schonken…

De regen blijft al dagen droevig hangen en zonlicht zien we haast zo zelden weer. De wind en ook de wolken doen zo zeer en doen ons naar de lente al verlangen. Maar plots is er de glimlach van een kind dat zorgt dat ik mijn vreugde toch hervind. Snelsonnet…

De wolken tekenen luchtkastelen en vinden ook de elfen uit. Ze willen met ons dromen delen en maken nieuwe sprookjes buit. Ze schilderen dieren en zelfs bomen, proberen lichte tinten graag; ze jagen voort of durven schromen en vatten ieder bij zijn kraag. Maar ’t leven gaat niet als de wolken; het lacht en schreit maar keert nooit weer…