Netgedichten

netgedicht (nr. 82.302):

Nog even

Veel regen vandaag en triestige gezichten.
Waar blijft de zon die kan verlichten
wat donker is in ons gemoed en ons weer
blij kan maken. Toch lokt van verre al

de lente die geen mens kan tegenhouden.
Soms kan een beetje dankbaarheid ons
hart doen leven en ons troost ook geven.
Er is toch veel waarom we danken kunnen:

dat we ogen hebben en kunnen zien;
benen die kunnen lopen en oren om
muziek te horen en de lieve woorden
van mensen die we kennen en graag groeten.

Straks bloeien krokussen en komt een glimlach
omdat kinderen weer buiten spelen en
we hun getater horen door het open raam.
Geduld nog even – dan hoor je weer je naam!