Alle inzendingen van Alex

Leegte bemint een kleine cyclus in het land van het cynisme kraaien de trotse hanen in de avondschemering dat hoort gewoon bij het leven klinkt de echo van het stemgeluid van de narcistische psychiater die zijn portemonnee dichtknijpt met pijn in zijn harteloze ziel anoniem is de schuilnaam van het niets de wilde haren kwijtgeraakt incognito…

In droombestaan, wil ik nabij jouw voeten zijn op natte dauw van zomergras dansen tot het einde van de zomer voor jou die zachte dromer in subjectieve zinnen van een objectief boek uit de poel van jouw liefde drinken alles even laten bezinken in de smaak van verse groentesoep nu ik in stilte jouw naam roep voor jou die milde denker…

Wacht nog even met lezen totdat het gedicht zich openbaart, waar rivieren met nieuwe geheimen in oneindige stadse vrijheid stromen voor wat gelukzaligheid en naakt plezier lees rustig verder nu het gedicht zich ontdoet van woorden, er komt een naakte energie uit de echo van de nachtdienst in sobere nuchterheid koester je een werelds…

Ik wil mijn dromen tot een toren bouwen Van blank ivoor, met rode en gouden lijnen Zal ik in 't wit de fabelen doen schijnen Dat ieder zo mijn leven kan doorschouwen. De vredige pastoralen en de gaarden Met vreemd-vervlochten bloemen, en de afgronden Van dood en vlammengloed, met juichemonden De englen in schitterende rei geschaarde…

Waarheid van verwelkte bloemen zorgt voor een nieuw decorum betrapt door terugkerende betoverde herfstdagen zwarte kraaien vliegen onder grauwe wolkenluchten oude vlinders dansen uitgeblust het sprookje uit oktober laat laatste verlangens zwijgen een man verdwaalt in een woordenblos eenzaam door zijn weifelende wichelroede zuchtend…

Er komt een naakte energie waardoor bloemen anders geuren de zon helder blijft schijnen in liefhebben een zomer lang meer dan in passie en romantiek zorgzaam in zorgvuldigheid geruchten over liefde mijn hart kiest nu van wie ik hou.…

Je keert je om uit een droom om een zure werkelijkheid als een vent te aanvaarden in de nacht staat hij op onder een sterrenhemel vergezeld door vleermuizen voorzichtig modelleert zich een verlegen mens uit het stille duister de dag begint in aarzeling in beweging krijgt hij vorm eenzaam als een schaduw dankbaar voor het licht.…

Wacht nog even totdat het gezicht zich openbaart sprak de stem van het spiegelbeeld tegen de buikspreekpop toen volkse engelen onder regenbooglicht een vrolijk liet zongen maar hij antwoordde niet er was een zwijgend evenwicht in het toestaan van een masker hij keek naar het gezang van de engelen luisterde alsof de dood op de loer…

je hebt geen stem het zwijgen zoekt woorden in duister taal is de sleutel van betekenis keiharde waarheid je weet en voelt aanwezigheid ware aard iets mysterieus vanuit de dieptes naakt met blote adem in ronde stilte verstand op nul helemaal jezelf groots in kleinheid ongetemd hart stille gedachten kunnen niet praten…

Het plafond bij eb en het wasgoed van een onbekende achter het zwarte raam brengen haar terug naar het schimmenrijk melig meisje in de duinen hoor je haar dunne stem trillend in die windgebaren klank van kinderavonturen kopstem, buikstem, muziek.…

Even herkent hij de stem van zijn moeder in het stemgeluid van de jonge stewardess nu hij onderweg is in een luchtig zweven en hij aarzelt niet, hij spreekt haar aan mag ik twee liter melk uit uw boezem geen zorgen meer over mijn bestaan plotseling struikelt hij over woorden onderweg naar het toilet hoog in de lucht nu hij de toekomst weet…

Wacht nog even totdat het gedicht zich openbaart het duurt een ogenblik voordat ik de woorden in mijn ziel kan vinden trek je broek weer aan over de groene vallei geef jouw kale bergen aan de zomergoden en mijn woordenbrij plaats een strakke komma achter mijn woordendool en blijf voor altijd mijn idool.…

Je staat voorzichtig model voor mijn onzekere schaduw het vileine grauwe spook dat onder mijn bed slaapt ik wil niet dat je bij me blijft luisteren of dat je verdwijnt in het duisteren schreeuw alsof je een leeuw bent zwijg als de sneeuw in de bergen en laat me niet moederziel alleen sta niet model om me alleen te laten schemering…

Het libido is een vrolijk lied dat met je speelt in de nacht op een fluit met een kornuit een verlangen dat naar je lacht het libido kent ook verdriet als ie niet recht opgaat en niemand het ziet het libido kent bijzonder fraaie tonen waar je een leven lang in kunt wonen het libido kent prachtige echoklanken je hoeft er niemand voor…

Hij schildert zichzelf als een vreemde een zonderling achter de spiegel met natte vleugels probeert hij te vliegen boven de rode rivier in stille heimwee tijdens de donkere nacht vliegt hij in de hemellucht er is geen voortijdig einde aan dit gevleugelde droombestaan oneindig blijft hij in zijn schildering vliegen onder druppels…

In de duisternacht tekende zich een vreemd verstild droombestaan op het naakte droge papier verschenen beelden uit het heden terwijl de nuchtere tekenaar sliep kwam zijn vaardig potloodpunt plot tot aardigheid van leven een landschap met wilde rivieren groene bossen, witte wolken in de lucht het leven op aarde in een fraaie vogelvlucht…

Er boort zich een echo in zijn gehoor een déjà vu uit lang vervlogen tijden het is vogelzang achter het behang voorjaar ontwaakt met nieuwe spruiten iedere noot gerepeteerd is jong geleerd en nooit vergeten, dit is alles wat we weten er knaagt zich een echo van een kanarie in de binnenstad tijdens een safari het is alsof hij zijn jeugd weer…

Je zwaait nu ik nader kom en in de luwte jouw stem weer herinnert aan de heimwee door jaren in de wildernis Even flakkert de emotie op van nachten samen in bed je vraagt me teder naar mijn droombestaan dankbaar voor wat geweest is gereed voor wat er gaat komen Er is geen antwoord nodig je woont in een schilderij van een eenvoudige…

Kom je bij me vraag je voor wat gelukzaligheid en plezier in sobere nuchterheid koester je het donkerblauw je hebt in een droombestaan voor mij betekend wat een man nodig heeft om door te gaan dappere dolfijn diep in blauwe zee blijf voor altijd in die vrijheid en doe de groeten aan de meeuwen.…

Je zwaaide toen ik nader kwam langs de contouren van beschaving in de berusting van voorgevoelens als een kleine god sprak je me toe nabij de grenzen van bezinning door de gevoelens diep in mijn hart en ik aarzelde tussen schaduwen en rondingen de ruwe kwast met donkere verf in mijn hand jij was mijn land mijn schilderij…

Je hebt de wetmatigheden meegemaakt van mannen die te vaak dronken zijn de leerschool van het liederlijke leven hijgende stemmen en slechte manieren je weet als geen ander alles over de onderkant van de samenleving de subtiele verschillen tussen arm zijn of rijk je komt tot leven als het lente wordt welriekend, fris vol goede moed sta…

Een zeldzame bloem ontwaakt uit een droom in een zinderende zomer meeldraden trillen stuifmeel poedert om ons te louteren in naaktheid is er nu vrede in het mensenhart Getuige van een passioneel verlangen om in de liefde van die bloem te zijn bloembladeren verkleuren rood wordt langzaam roze Je probeert het in het ritme eb…

Onderweg naar een nieuwe droom in herinneringen drijf ik terug getekend door mijn rugzakje naar de zee achter mijn rug op het strand van een ver land de whiskyfles nog in mijn hand met in die fles een lange brief sorry voor het ongerief en een tekening vol schoonheid werelds wonderbaarlijke weidsheid.…

De eenzame droom schilderde het stille landschap veel kleurrijker dan zijn herinneringen konden vertellen om de betekenis te duiden diep in zijn duisternacht een kleine kwast in zijn handen om de wereld even te veranderen in de fantasie van zijn gedachten onderweg naar een nieuwe droom en het fantasie landschap woekerde voort de…

Je haalt alles uit jouw mogelijkheden riskeert veel met jouw onmiskenbare talent nooit meer lui, hoor ik je zeggen en je schrijft opnieuw een enerverend gedicht de blauwe maandag is een maand geworden de zon en de maan hebben een gezicht nooit zullen woorden muren worden je zoekt contact met een herkenbaar gedicht.…

Wat was het landschap teer en fijn Vannacht in droom bij zilvren schijn: Een sierlijk brugje, een stralenbeek, De berkentwijgen rank en bleek, Huivrend, maar zonder ritseling. En wijl ik peinzend glijdend ging Over de lage heuvlen, grijs Bemost, als licht behageld ijs, Zag 'k eensklaps, als een avondgloed 's Winters door neevlen…

Door de arbeid van de nacht voelt het vochtig aan, de sokken door het lopen in de bakkerij de geur van vers gebakken brood vult de ruimte met voldoening zweet loopt van jouw voorhoofd je hebt gewerkt om mensen van een ontbijt te voorzien jouw lichaam is moe zweet omdat het zomer is het ruikt zowaar naar kattenpis zweet omdat je moe…

De sterren glommen stil en breder Als parels in der neevlen zee, Zilver-doorvloeid was 't maanlicht weder, Wij liepen zwijgend en tevree. Vol was de maan, wier stralen banden In zuivre kring de dampen grijs, Gelijk een meer in marmren randen Omcirkelend een hel paleis. De wegen lijnden blank door donker. Bomen geveld de bermen…

Is hij onzichtbaar, anonieme burger die vergeten is zijn nummer te trekken bij de Apotheek voor zijn medicijnen hij heeft geen haast het beste gedicht van de dag ligt onder zijn bed te dromen volgt hij de dag aan de rivier als hij de groene gracht oversteekt vol goede moed in burger kleren er is niets meer in de mode zijn leeftijd zit…

Op herinneringen drijf je naar de zee via de rivier die men het leven noemt alsof je in een lied van Bob Dylan bent gaan wonen je trekt de zoete lakens over jouw verlangende borsten op de achtergrond klinkt muziek uit de oude transistor belangrijk dat je het nu gaat voelen, die gouden toverdoos nu je bent afgebeeld op een schilderij van Picasso…