Alle inzendingen van Anita

Tradities blijven gewoontegetrouw noodzakelijk uit hun verband gerukt door onverschilligen en goedgelovigen die brakke letters braken in de nacht hoor het fluitconcert voor dove oren in het gemis van werkelijkheid waar sterren de nacht beschijnen met wonderlijk fonkelend licht als muze van ons vaderland tussen de eenzame woorden hangt…

Er ligt een zinloze verpozing van tijd en ongeduldig wachten in de kleedkamer van de dood in de geurloze tussentijd schrijf ik je nieuwe verhalen sinds jouw laatste onbedorven brief gingen er boekdelen verloren zoveel tijd is er verstreken met jouw leugens en bedrog ik moest mijn laatste bezit verkopen heb zelfs geen kleren voor mijn lijf…

Uit de verlegen zinnen die je me gisteren stuurde vallen eenzame woorden alsof ik jouw fraaie bloem niet frivool zou bewonderen zonder intense genegenheid een nieuwe bladzijde in het open liefdesboek de letters zijn nog wit onzichtbaar op blank papier uit jouw stille waaiershand groeien verse zaailingen in vruchtbare geboortegrond…

Uit de stille brief die je me stuurde vallen eenzame letters in somber duisteren krijgt jouw fluisteren een onbestemde klank in koude winternachten vriest de liefde aan het hart door waanzinnig verlangen nu ik je steeds vaker niet begrijp is dreigende leegte onberekenbaar aan vergankelijkheid onderhevig.…

Naakte waarheid in een zachte adem longen proeven zilte lucht langs oude lanen en wegen in de mystiek van mijn eenvoud witte meeuwen in hun vlucht zoekend naar de juiste winden ontdaan van alle oude kwalen vragend aan mijn lieve vrienden waar alle sterren zijn gebleven in de verre weidse luchten wat is er waar van de geruchten het…

In een argeloze achterbuurt van de oude havenstad wandel je mijn leven binnen je vertelt me dat je averij oploopt door hevigheid van het verlangen om liefde te ontvangen en liefde te geven in de nacht tel je de uren tussen morgen en vandaag en het blijft spoken in jouw hoofd om liefde te ontvangen en liefde te geven er zit…

Alsjeblieft droom in mijn droom heb de lef om in mijn droom te leven het alleen zijn is een wonderlijke plek hier op aarde kom we gaan naar de rivier het is maar even bloemen zwijgen een heimweelied zal klinken in de nacht het samen zijn is gekomen tot empathie het leven heeft haar mooiste dromen.…

Je hoeft me niet te redden ik weet hoe ik me gedraag nooit bang om alleen te zijn in dat verlegen zijkamertje van duisterklacht in zwijgtaal jouw decadente woordenbrij van lethargie en fatalisme jouw zoemende zwemmende woorden ze drijven weg, nemen af in geluid en kracht over de rivier van aanwezigheid in duisterklacht.…

Er hangt een lage grauwe wolk boven de kale kruinen van de wuivende bomen in de getroffen straat het is nu herfst in mijn gedachten Even ben je terug in diepste kern van mijn gevoelens en ik koester je in stille bewondering droombeeld van liefde ik koester je Bescherm mijn zoet verlangen laat nu geen regen vallen het is al…

In een heldere werkelijkheid aangeraakt door het aardse bestaan hebben we van zachte liefde genoten onder het licht van de lavendelmaan het was een geurig samen zijn een nacht met wijn overgoten een vrolijk dansen in de tuin lachen van genieten onverdroten om onze vrolijkheid en uitgelaten kreten liefde hebben we gedronken elkaar schoonheid…

Waarom speel je deze zoete melodie van eenzaamheid mijn zachte lieveling? Hier op aarde is de oude vrouw moe je neemt het op voor haar verlangen om telkens droom te zijn geschreven in brieven nog altijd ongelezen geen vertrouwde plek slechts herinneringen in de heimweehut Waarom luister je naar mijn droeve gezang mijn lieveling…

En ik hou zo van jou, van jou alleen Peter, Jij, jij bent, niet meer alleen, alleen, bij mij, En ik hou zo van jou, de stappen die ik zet, zijn voor jou, voor jou alleen, en ik hou zo van jou. En ja, ik, weet, hoe eenzaam jij bent geweest. Zo lang Peter, Maar ik hou zo van jou. En jij houdt ook van mij, Mijn gedachten zijn voor…

Nu jij niet meer bij mij bent wacht de nacht met vreemde stilte ik was jouw stem zo teder gewend omring het duister nu met kilte ben ik alleen, o nacht zo lang hoor ik slechts in tranenzang hoe dwaas ochtend zal aanbreken zonder jou in mijn vizier eenzaam is het wachten hier dat mijn hart niet meer zal hopen ik het hopen zal vergeten…

Dat ik het pure daar moest laten had geen haast als ik had geweten hoeveel aandacht het jou kostte om mij niet alleen te laten er lag in ’t proberen zoveel tederheid dat ik mij realiseerde hoe puur het was en dat het mijn verdriet genezen kon maar jouw aarzeling vorderde langzaam en alles wat ik naliet vergat te spreken in de stilte…

Toen je bij me was in stil verdriet vertelde je me, dat je ouder werd en wat er echt was aan de liefde omdat je doodging en alles wat te laat kwam hield je tegen.…

Het sombere heimweeland doet denken aan de naderende winterstorm een vreemde benadering van witte kou je laat gedichten achter geeft mij een glimlach om te herinneren en gaat dan terug naar jouw droom.…

Alsjeblieft droom, in mijn droom leef in mijn hart, in dieper voelen en blijf bij me, door de nacht met onvoltooide dromen en vragen is het een gevoel, diep in onszelf waarmee we samen waarheid baren.…

Waarom speel je deze melodie van eenzaamheid mijn lieveling? Hier op aarde is de oude vrouw moe je neemt het op voor haar verlangen om telkens droom te zijn geschreven in brieven nog altijd ongelezen geen vertrouwde plek slechts herinneringen in de heimweehut Waarom luister je naar mijn gezang mijn lieveling?…

Gebroken ligt hij daar in 't zand Als een boodschap van Gods hand Geknakte vleugels; zwart als de nacht Is de dood zo die op ons wacht? Achteloos wordt er aan voorbij gegaan Als de wereld eens stopte in zijn baan Zien we misschien de essentie in zijn ware gedaante Het was mededogen waar hij om maande…

Het is je zo gegund; dat vlinderrijk gevoel. Voor een die jou alleen maar wil die lacht met jou, en kijkt naar jou al is het nog zo pril. Van een waarvan je zeker weet dat hij jou echt nooit meer vergeet; die jou het allermooiste vindt, en jou verwent en ook bemint. Van een die weet hoe het begint: voorzichtig, met respekt. Voor wie je…

een houtworm zat op een stoel hij at en at een heleboel op die stoel zat tante mien zij had die houtworm niet gezien die at en at en at maar door totdat het krikte, totdat het krakte en tante mien om kwart voor tien pardoes door haar stoel heen zakte…

Betoverend oneindig fel licht Laat mij vrolijk fladderen van bloem tot bloem Als een vlinder zo vrij wil ik zijn En in gedachten heel dicht Bij jou mijn lieve zoon kon ik je nu maar slechts heel even heel dicht tegen mij aandrukken dan zou ik nu zoveel liefde voelen stromen krachtiger dan de ergste stormwind maar jij bent…

Levensstijlen veranderen Vrienden raak je kwijt Lichamen verouderen Seizoenen komen en gaan De herfst verjaagt de zomer En de bloemen verwelken Een zacht briesje En wiegende bomen Duizenden loskomende blaadjes Dwarrelen in het rond Bomen worden geleidelijk kaal Paradijselijke kleuren vergaan Grote zwermen vogels Laten zich dragen Door…

Als ik weer eens eindeloos verzonken zit in mijn tunnel van verdriet mijn geest verdoofd, mijn hart gebroken wil ik eigenlijk alleen maar dicht bij jou zijn en vluchtig een blik in jouw twinkelende ogen werpen en weer genieten van jouw lieve lach maar jij bent niet hier Als morgen de zon weer zal schijnen en de horizon net een golvende zee…

Het liefst op zijn buikje balancerend op je arm snoetje dicht tegen je aan knikkebollen, oogjes rollen gapen, slapen, zoeken, zuigen Klein, sereen liggen te wezen. Nieuwe geluiden, neuriën, kreunen schuifelen, sloffen, eventjes leunen knuffelen, kirren, wiegen, dommelen billetjes schonen, zelf wat rommelen zachtroze huidje, zoete…

Mijn tranen zeggen "ik zal je altijd blijven missen mijn zoon" Mijn verdriet is niet te stoppen en overstijgt nu mijn liefde Mijn hart is verscheurd en het doet nog steeds zoveel pijn De gedachte dat ik je nooit meer vasthouden kan Wil mijn verdriet niet verdringen nog ontkennen Mijn tranen soms verdrongen door frustratie en woede Nochtans…

hiep hiep.... stop alstublieft, bij het volgende refrein. en laat me toch nog even, heel even 39 zijn. wat gaat het toch hard... stop alstublieft, wat doe ik nou verkeerd? ik ben toch nog best jong, en nog lang niet uitgeleerd. waar is de tijd gebleven, stop alstublieft, is leeftijd echt wat telt? laat mij maar lekker genieten, he,…

overal neem ik je mee naar toe, mijn pakje. uitpakken, dat doe ik niet, welnee. voorzichtigjes bij het begin, niemand die het ziet. wat zal de inhoud zijn? nee, ik weet het zeker, ik kan het nog niet. na zoveel vragen. ontelbare dagen. ik ga het nu wagen. een inhoud, met liefde, pijn en verdriet. geluk, verlies........ en een…

Terwijl vele vrouwen vechten voor onafhankelijkheid Hip willen zijn, sterk en blaken van zelfvertrouwen Haak ik bewust af van deze trend Bewust wil ik mijn handen in de jouwe verstrengelen En mij laten dragen door jouw liefde Wil mij volledig binden aan jouw zijde In jouw schoot voel ik mij geborgen, wil je niet meer kwijt Die zachte stem,…

Ik wil de lange bange nacht ontvluchten Mijn leefwereld staat geregeld op zijn kop De wereld versteend, hebzucht, geld en verderf Deze materialistische maatschappij Laat mijn geest verkommeren, grijze vlekken Wil hem ontvluchten, naar de overkant Zoekend naar humor, die hersens vrolijk maakt Terwijl mijn hart weent van etterende wonden Heb…