inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 81.166):

Duisterklacht

Je hoeft me niet te redden
ik weet hoe ik me gedraag
nooit bang om alleen te zijn
in dat verlegen zijkamertje
van duisterklacht in zwijgtaal

jouw decadente woordenbrij
van lethargie en fatalisme
jouw zoemende zwemmende woorden

ze drijven weg, nemen af
in geluid en kracht over de rivier
van aanwezigheid in duisterklacht.

Schrijver: Anita Dalstraat
23 september 2023


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 196

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Julien Grandgagnage
Datum:
7 januari 2024
Er is iets dat me fascineert in dit gedicht, Anita, hoewel het wat verborgen blijft (helemaal niet erg, de beste poëzie geeft zich nooit helemaal bloot). Beetje deprimerend, alsof je iets van je wilde afschrijven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)