Alle inzendingen van Anneke Haasnoot

Ze preste mij de kinderen te erkennen Die zij had onderwezen, opgevoed Ze waren immers van mijn vlees en bloed Madame de Monteban kon dat bekennen Aldus besloot ik, Koning, neer te pennen Wat eerdere voorschriften hadden verhoed Het deed de beide vrouwen zichtbaar goed Françoise wist de hengst in mij te mennen Er kwam een Internaat nadat…

Madame de Maintenon mocht ze gaan heten Nadat de kinderen waren uitgeleerd Ik schonk het landgoed zo door haar begeerd En heb er menigmaal met haar ontbeten Het lukte niet Françoise te vergeten Dus heeft ze lange tijd kleding beheerd Van de Dauphine, dat heeft haar bezeerd Dus bracht men van haar eigen landgoed eten We zijn in stilte met…

Mijn protégé bezat een scherpe geest Ze ijsde van het klooster met zijn nonnen Zij in habijt, in plaats van in japonnen Nee, dat zou eeuwig zonde zijn geweest Ze had geen geld, familie, was verweesd Ik heb me op een oplossing bezonnen Ik, kreupele, heb haar voor mij gewonnen Ik nam haar mee naar elk gegeven feest Ze heeft Madame de Monteban…

Ik ben geboren in gevangenschap Omdat mijn vader iemand had vermoord De dochter van de wacht had hem bekoord Hij kwam vrij toen ik tien was, nam de stap Naar Martinique te gaan, want hij zat krap Maakte fortuin, gokte,’t was ongehoord Tante Villette nam mij weer aan boord Dat deed ze eerder, maar ik kreeg een klap Toen ik weg- want verhuizen…

Hoog spatte het water op Twee vuisten sloegen in Op elkaars weerspiegeling Twee monden verweten Twee ogen uitten smart om Wat men elkaar voorhield Zonder dat ze het beseften Was hij haar, zij hem Reflecties gingen aan scherven Zelf gesneden beelden braken Harde taal ging aan diggelen Man en vrouw weken uiteen Om elk een mozaïek…

Je wilt een pleister zijn op vele wonden Ik voel het in het diepste van mijn ziel Ik heb nu eenmaal mijn Achilleshiel Als filosoof heb ik veel te doorgronden Je speelruimte werd drastisch ingebonden Wat maakt het, Etty, dat ik voor je viel Dat ik als jij verstil wanneer ik kniel Vol vrees voor moedig man te licht bevonden Ik wil meer blijdschap…

Soms blijf ik middagen in bed En houd dan op met te bestaan Ik oefen me dan in vergaan Beroof mezelf van leed en pret Bemerk dat ik het redelijk red Om los te laten lach en traan Dat ik me er doorheen zal slaan Wat u Dood ook aan zuurs voorzet Door u met een been in het graf De ziel met angsten vastgepind Doet u de mensheid veel verdriet…

Dood, dit wil ik van u weten Dood, wat doet u in het leven Ons is korte tijd gegeven Waarom bijt u zich verbeten Vast in jong of in versleten Dat wat er werd opgeschreven Maakt dat ik nog ben gedreven Om te slapen en te eten Als de wijzers van de klok Me ijlings tot de orde roepen Ik me op het heden richt Leef ik, leef ik, slok en slok…

Jij, bouwsel van gewoonten en verlangen Besef dat het je nimmer zal gelukken Om welzijn uit je toekomstbeeld te plukken Of onlust aan een zondebok te hangen Je holt je hele leventje door gangen Achter een etensbak vol droom en nukken Zoals een hond achter oud brood, aan stukken Gescheurd door een bazin vol ratelslangen Je wezen valt niet…

Zag ik het goed, wist ik haar te ontroeren? Ze stond wat kleintjes onderaan mijn treden Waarop een jongerenkoor oude gebeden In kerklatijn voor mij stond uit te voeren Zij zag, als ik, hoe vele kralensnoeren Door niet te tellen mensenvingers gleden Hoe zij eeuwenlang het geloof beleden Aanwezigheid van heiligheid ervoeren Van Iets dat groot…

Ik slinger door een kleine bloemenstad Alwaar een vrouw mijn loop fotografeert Bij de Abdij, gebogen, gedrogeerd, Schuifelen zij die pech hebben gehad De psychiater spoot hen vrijwel plat De vrouw vervolgt haar pad vrij onverveerd Zíj is veel minder in zichzelf gekeerd Hoewel ook zij haar zwakke krachten mat Traande bij wierook- en wijwatervat…

Een frêle vrouw van vijfentachtig jaar Madame Huflane die mij welkom heet Als ik de tuin, roze en blauw, betreed Ze heeft een sjaaltje om haar zwarte haar Ze maakte hier, zo blijkt, haar dromen waar En gidst me door de tijd daaraan besteed Het kunstwerk dat de volle aandacht vreet Was pas na dertig jaar volledig klaar Op klokkentijd heeft…

Het hondje van Sint Rochus is gestolen Welke vandaal heeft dit op zijn geweten Jij, Lange Weyn, of ben je dat vergeten? Beul, leg de tang weer op de hete kolen Vrouw, waar heb je dat stenen dier verscholen Beul, trek wat strakker om haar hals de keten Mens, wil je dan uiteen worden gereten? Zie wat het bracht; het stormend samenscholen Hou…

Ik rust in de St. Jan-van-Lateranen Bij leven was ik Paus in ’t Vaticaan Ik droeg vernieuwende ideeën aan Ging voor de zwakkere parochianen Gerechtigheid voor alle onderdanen Opdat ze zich door ’t leven konden slaan De vakbonden voor hen pal zouden staan Ik zocht vergeefs contact met Anglicanen Schreef wel een aardig aantal encyclieken…

Mijn ziekte duurt nu achtendertig jaar En al die tijd heb ik in U geloofd U hield mij steeds de hand boven het hoofd Gunt U mij rust nu en een dodenbaar Er staat al lang een engel voor je klaar Je zilveren koord wordt zo direct gekloofd Je bent als overrijp, beschadigd ooft En wordt nog eens een heuse martelaar Ik dank u Heer, voor menig…

Oh, help mij, God, ik wil geen heiden huwen Sla mij met ziekte of neem mij als bruid Maak mij afstotelijk, misvorm mijn huid Maak dat de mannen van mij zullen gruwen Maak dat ze mijn kwetsuren zullen schuwen Ik zal u loven met mijn stemgeluid Of kloosterzuster zijn, dag in dag uit Laat uw barmhartigheid mij steeds omstuwen Mijn lieve kind…

De dichter stierf al vele malen Maar bleef bestaan buiten de tijd Nu is hij eindelijk bevrijd Van telkens weer al het verhalen Het metafysische vertalen Terwijl de mens dat veelal mijdt Een enkeling op rijm gedijt Of door het vrije vers wil dwalen Hij hoeft niet meer terug te keren Zijn educatie is voorbij Het karmisch groeien is volbracht…

Het is nog vroeg De merels musiceren Bij een gapende kloof Staar ik in de diepte Alwaar mijn oude huid Vanwaar dit telkens zo Moeizaam vervellen, dit Reïncarneren nog tijdens Het leven Dit schoksgewijs groeien Naar inzicht met steeds een deel Nooit het geheel Het nieuwe zelf dient gekoesterd Na al het verwoesten De tijd…

(1887-1972) Eén moet de allereerste wezen Heb ik ooit bij mezelf gedacht Ik ben door ouders grootgebracht Die groei, geloof en kennis prezen De kinderkerk eenmaal ontrezen Sleepte ik bevoegdheid in de wacht Waarna ik vurig heb getracht Het evangelie voor te lezen Uit wat Het Boek der Boeken heet Ik was een bezienswaardigheid Kreeg dikwijls…

Ik kwam niet uit een kunstenaarsmilieu Maar tekenen dat was mijn lust en leven Om rekenen en taal kon ik niet geven Ook alle andere vakken werd ik beu Glasbrander-glazenier was minder sneu Vrij kunstenaarschap echter was mijn streven Ik las wat Tolstoi en van Eeden schreven Door Chris Lebeau werd ik wat minder bleu Ik groeide en ontwikkelde…

Het is augustus en de hitte zindert Hevig verlang ik naar de winternachten Ik zal er nog een tijd op moeten wachten Het is vooral het vele stof dat hindert De schaduw op de boerendeel vermindert Mijn klaagzang en beïnvloedt de gedachten Die mij tot dit bedrukte schrijven brachten De kunstenaar in mij herrijst en vlindert Want hij beseft…

De vogels hebben last van hun hormonen Om die reden verheffen zij hun stem Beweert de grote bioloog met klem Hoewel ze ijl nog zijn de bladerkronen Ik zou wel in zijn tuintje willen wonen Waarin de geur van hyacint en brem Apen en beren die ik teder tem Terwijl ik high word van zijn feromonen Ik ben verliefd geworden op zijn boeken De Larf…

Het watervolkje dut in vroege weiden Uit lentegroen lawaait de puberteit In mij verpopt de lotsverbondenheid Zich jaarlijks samen met de tijd van lijden Tot wederopstanding en het verspreiden Van denkbeelden beïnvloed door habijt Imam, rabbijn, Boeddha en leefbaarheid Teneinde moord en doodslag te vermijden Het valt niet mee te gaan van…

En toen ik van de Hooge Hil afdaalde Twee stenen tafelen voor mij alleen Was het of Nehalennia verscheen Was zij het die mij veilig binnenhaalde Zij die van menigeen het lot bepaalde Beschermvrouwe der scheepvaart naar ik meen? Daarstraks zat ze nog roerloos en sereen Vast op een bankje dat van haar verhaalde Het droeg de kleuren van Piet…

Zal ik het vinden op de Hooge Hil Of op de wandelboulevard van Schagen Of zal de golfslag het me overdragen Of Carmen Sylva met wat goede wil Het zomert in november en ik tril Met helmgras mee gedurende wat dagen Inzicht heeft hier een goede kans van slagen Al krijg je het verkeersgeruis niet stil Gezeten op de hoogste uitkijkpost Zie ik…

Vanuit mist, intense stilte Duikt het weer op, hunkerend Is het er nog altijd Nadat jij dat van jou tot stilstand Bracht, was daar goddank de dichter Die het mijne in leven wilde houden Het bonzen, bonzen liet in lichterlaaie Zonder hem had het mijn bloed al lang Niet meer rondgepompt Daarom, hulde aan hem, mijn bezielde Defibrillator…

Zijn werkruimte in donkergroen en leer De mijne een salon in rood fluweel Als ik dan liefelijk wat piano speel Lok ik hem uit zijn hol vol rook, de heer Des huizes met dikdoen en ganzenveer Dat ik mij toch zo hopeloos verveel Tussen mijn porselein, spiegels en heel Wat bloemen, draperie en warme sfeer Ik ben geloof ik veel te vroeg geboren…

In het gelid staan ze verspreid Ik ben verrast, hun symboliek Is voluit spreken en public Met grote verantwoordelijkheid Ik maak me op en zal met vlijt Hen inspecteren, hoe een piek Op zondagmorgen, feeëriek Ik voel me een soort majesteit Ik zet mijn voet zacht op de brug De leuningen zijn te snel leeg Mijn erewacht is opgevlogen Toch…

Stil en afgelegen het dorp Oud en scheef de huizen De wind is beiaardier Bespeelt sneeuwklokjes Vroege vogels trekken alle Registers open In het midden van de plas- Een rubberbootje, een man Hopend op een wonderbare Visvangst De mist is dun, het is ijskoud Paarsblauw de krokus Ik voel me verzadigd, houd Eindelijk eens korven…

Het was angstig en opwindend En ze stond klaar al voor vertrek Maar had aan doorzetten gebrek Was de afspraak werkelijk bindend? Hij kwam en hij was oogverblindend Hij sprak met haar, gaf haar feed-back Samen straks onder wolkendek Totaal het mens zijn ondervindend Lukte vast beter met zijn tweeën Ze raakten elkaar kwijt helaas Zij werd…