Alle inzendingen van Anneke Haasnoot

De weduwe van Windsor zucht Sinds hij zijn laatste adem blies Koestert ze een intens verlies Het rouwen is niet van de lucht Ze is pro puriteinse tucht Hult zich decennia in zwart Gebroken is haar vrouwenhart Negen maal droeg ze zedig vrucht Negen maal baarde ze nieuw leven Ze heeft geschiedenis geschreven Na ‘t heengaan van haar echtgenoot…

Op leeftijd keert ze zich naar binnen Waarbij ze beide ogen sluit Ze maakt er mooie beelden buit Die ze het liefste vast zou pinnen Op leeftijd keert ze zich naar binnen De tijd sneed vouwen in haar huid Ze ziet een rimpelloze bruid Het feest van het gesteven linnen Dan roept haar schel de telefoon Ze schokt het heden in en schrikt Verkeerd…

Een boek; een bijl voor de bevroren zee Die ik tijdens mijn leven in mij droeg Een oceaan die zoveel aandacht vroeg Enkel Milena leefde werkelijk mee Mijn 4711 zou overlijden In Ravensbrück; ze had iets aan een nier Ik was allang gestorven, zocht vertier In ‘t schrijversparadijs aan gene zijde Waar ik al mijn verloofdes terug zou zien…

Het huwelijk leidt naar de kreeftenfuik Al strooien putti volop rozenknoppen ’t Gevangen zitten straks is niet te stoppen ’t Kenmerkt de zottigheid van dit gebruik Een liefdestotem als de mirretak Vangt Venus'tranen die als milde regen Vallen vanwege wat een paartje tegen Gaat komen onder ’t echtelijke dak Een hoer is een lanteerne sonder…

Hij wist dat er een ander was Het lukte niet om hem te duiden Wie kon voor hem de klokken luiden Over dat blijkbaar groenere gras Zij was zo stil en teruggetrokken Ditmaal in plaats van uitgelaten Euforisch en in alle staten Omtrent dit zoveelste verlokken Volkomen anders dan voorheen Door wie liet zij zich nú verleiden Wie was het die…

Ook ik uit het donker Krijsend op een buik van leem Sappho, die de navelstreng doorknipt Zo fel het licht, zo hevig de honger Gaia’s borsten lekken inkt Verkrampt wacht ik op ontspanning Hoe angstaanjagend de ruimte Hoe nieuw mijn longen vol lucht En, hoe gaat het kind nu heten? Socrates’ moeder meent het oprecht Tuesdays with Morrie…

Aan Mila Lena 12 mei 2008* De vogels zij voerden hun jongen Het was halverwege maand mei Ik pakte een brandschone lei Wou weten waarover ze zongen Een Geest, heilig, was doorgedrongen Tot pauper en prins en Hij zei: ’Gods kaarsen in huidskleur zijt gij Zijn Vlam op uw hoofd, spreekt ge in tongen.’ Mystiek was het waarvan zij spraken…

Zo stil, de open hand Het sijpelen Doorweekt de kleding al Levenskracht bevloeit straattegels Weg, weg, gebaren uniforme handen Lint bakent af: rood wit rood wit rood wit Op de vlucht, de hand met het puntige staal En ergens een moeder, onwetend nog Verbaasd beziet hij zijn lichaam; de chaos Zijn bleke, zwarte gezicht Zo zit het dus Dan…

Met lichamen van Ming En harten van China Paarden we ons aan scherven We probeerden elkaar en onszelf Te lijmen Er ontstond een vreemd mozaïek Een rozig herderinnetje Op een blauw VOC schip Een Rus in Worcester Een feniks op een bok Napoleon tussen fuchsia’s En een tafelbelvlinder Op een ruiterklok Aan een Hongaars asbakje kleefde…

DE BRAND DER KEEL En... hebt u het meegebracht? Het wezen kijkt mij vriendelijk aan Ik overhandig mijn bestaan In boekvorm en het neemt het zacht In handen, transparant als glas Om dan met bovenaardse pen Te glijden langs wie ik echt ben Buiten al wat ik schreef en las Ik liet een prachtig oeuvre na Nu worden al mijn woorden beelden…

Meer dan gesloten, zijn gezicht Hangt hij lethargisch in zijn stoel Hij saboteert de hele boel Wil weten niet van een gedicht Ik duw en trek en ik belicht En denk kom op joh, toon wat smoel Hij heeft geen levenslust, geen doel Is geestelijk uit evenwicht Hip hop; zijn lievelingmuziek Biecht hij me op met tegenzin Een ingang denk ik opgelucht…

Er voeren Indianen door de grachten En op de kade hield chief Witte Wolk Zijn paard in toom, ondanks het lage volk Dat joelend adoreerde en verachtte De squaws hadden een kleine rol; hun kleedjes Wonnen van die van menig burgeres Vlugzout stroomde steeds sneller uit de fles Door toename van flauwvallen en kreetjes Voor dertig cent gaf het…

Er lopen massa's mensen door de straten Gehuld in jassen, handschoenen en sjaals Ze spreken allen een soort koeterwaals En houden alle lichtjes in de gaten Ze drinken glühwein, raken uitgelaten Het licht verbroedert zelfs het Vlaams en Waals Het stedelijks en het provinciaals Het roept een kerstbestand uit voor soldaten De bomen zijn verlicht…

Zo ziek ben ik, verlos mij uit mijn lijden Het kind dat met mij bloeide is niet meer Ze keek intens genietend op mij neer Vergankelijk ben ik, wil toch vermijden Dat ik meer dood dan levend oude tijden Oproepen moet vol onderduik en sneer -Terwijl ik in zeer slechte staat verkeer- Alleen om hén van wroeging te bevrijden Ik wil geveld worden…

Mijn seksbeest heeft de waterpokken Lees ik in een vergeten krant Hij voelt zich ziekjes, mijn gigant Ik voel me à la minute betrokken Vergelding van gemaakte brokken Besmet soms door een olifant Of door een klant van ‘t restaurant Hoor ik al funeraire klokken? Bokitootje, verlaat mij niet Ik bleef toch van je houden Als wij eens trouwen…

TOT SPIEGELAAR De wolken zijn nomaden Gaand boven land en zee Ik reis nu met ze mee Begrijp waarom ze baden En hielden hun tiraden Mijn ouders, dominee Zo boven, zo benee Geen wraak, enkel genade Ik kan Karina zien Ze tuurt over het water Leeft tussen toen en later Ik zie de kleinste kever Ik ben de grootste wever Van voorgedrukt…

Ik zie een vrouw met onderkin verschijnen Wie is dat, krijs ik naar mijn spiegelbeeld Haar huid is perkamentachtig vergeeld Waarom wil ze niet uit het zicht verdwijnen? En dan, moet je ze zien, die diepe lijnen Die groeven en die bruinachtige vlekken Laten we alle spiegels gaan bedekken Wat doen geraniums in mijn kozijnen? Wat heeft ze dikke…

Ze rees op vanuit de zee Bruisend; Aphrodite Ik doe er mijn voordeel mee Dank, dank aan de mythe Zacht neurie ik het ne me quitte Pas van Brel en kirt ze mee Weggeëbd; de laatste wee Leidend tot een rite Het golft en vlokt rond beiden Dit kerstent elke heiden Preek ik die juist beviel Nee, niemand kan ons scheiden Nu we op de baren…

TREKT MEER DAN EEN MARSZEIL De wind in de zeilen Om Baltische granen Met Fisherman’s tranen Nog honderden mijlen Schrobben en dweilen Blakte, orkanen Schuim, oceanen En koortsachtig ijlen Dan iedere gedachte Aan huiselijke nachten Wegspoelen in kroegen Met willige wijven ‘t Verlangen verdrijven Om dan weer te zwoegen Het fluijtjen…

Westhoek, vergeten land Waar de poëten wonen Samen met hun demonen Stikkend in ‘t Vlaamse zand Stemmen als Brussels kant Dichten op zachte tonen Zingen van doornenkronen Ieder kruis jankt er en brandt De Leie is een Eufraat Een Tigris stroomt er niet De Hof kent men van horen En zeggen, niet van zien Daar waar het godslam blaat En…

Geef me nog een vaderlantje In herberg Beëlzebub Van de regen in de drup Ik betaal handje contantje Ik viel in de kercke neder Gister, ik kon niet meer staen ’t Avondmaal heeft afgedaen En mijn tong is één lap leder Gun mij nog een artisjokje En een blik onder een rokje Laat ons roken, laat ons klinken Bacchus Wonder-Wercken drinken…

EN TROON VAN KAAS De gouddemon zit op een troon van kaas Zijn kroon is van tabak, in rook gehuld Zorgen zijn onderdanen voor tumult Ze horen niet het staakt uw wild geraas HarperszoonTromp wordt, want zo zat is hij ‘De schrik der zee en ramp voor vele kroegen’ Per kruiwagen- bepaald geen groot genoegen- Naar huis gebracht, met flink wat…

In een van zonde en vis doortrokken leven Maakte het diepe indruk; Jona’s lot Strandde een potvis, werd hij tot op’t bot Ontleed en opgemeten en beschreven Getekend en veelvuldig gegraveerd In zilver en in allerhande mokken De kudde van de Heer bezag geschrokken Hoe‘t beest door glazeniers zelfs werd vereerd De kooplieden kregen toen visioenen…

Pinokkio hing houterig in de kramen Bomvol met allerhande souveniertjes Die wij, op hoop van zegen zijnde Kniertjes, Maar wat graag voor de kinderen meenamen We keken door getinte brillenglazen En knepen onze oogleden tot kiertjes Omdat het zout als bijterige miertjes Op onze arme oogbollen bleef azen Pisa vormde een schril contrast met…

Vlucht vijfviertweedrie is vertraagd Mind your steps, mind your steps Dat geldt voor adeldom en plebs Verschil in afkomst is vervaagd Het heeft de vluchtleiding behaagd Te staken, dus zitten wij vast Zijn ongewild te lang te gast Maar kaaskoppen zijn onversaagd Wij, stammend van de Batavieren Wij, dijkenbouwers, handelsvolkje Wij, boeren…

Ze flirtte, maakte gek en daagde uit Tussen ons in zat ondoordringbaar glas Steeds groener werd aan de overkant het gras Ik moest en zou haar hebben als mijn bruid Buiten was het alleen de brede gracht Die ons nog van elkaar gescheiden hield Ik weet niet wat mij werkelijk heeft bezield Ik nam een sprong en had haar in mijn macht Ik gaf de…

Tijdens de Gouden Eeuw der Lage landen Kon je de dieven, klaplopers en hoeren Tegen betaling treiteren en beloeren Naar hartelust, dat gold voor alle standen In ‘t Rasphuis zocht de leiding naar verbanden Tussen heropvoeding en het beroeren Van zielen door die stevig in te snoeren Door geseling, of door een merk te branden In huid. Gebruikte…

Wat is er door je heengegaan Passeerden wij nog de revue Vloekte je zachtjes sodeju Wist je dat je werd bijgestaan Door engel, gids en Veteraan? Wij leven door in hier en nu Met af en toe een déjà vu Van alles wat je hebt doorstaan De lente swingt de bloesem uit Een paashaas grijnst zijn tanden bloot We lopen in een dierentuin Een zeeotter…

De wereld is van ijs Door dubbele, valse tongen Zijn wij uiteen gezongen Ik Dakar, jij Parijs De wereld is grauwgrijs Ik, troostvrouw, jij troostjongen We slaan op watergongen Meeuwen doen het gekrijs Dat ik niet van mijn lippen krijg Ik schrijf met schelpen in het zand Hoe of het tweepersoonsland heet Dat ik nu te verliezen dreig…

LOOS GEFIEDEL BIJBELHEIBEL Wie zich met haring spijst Hem zal geen kwaad genaken Hem zal de dood niet raken Totdat hij is vergrijsd ’t Lukte de reder niet Zijn vrouw zwanger te maken Onder het huwelijkslaken Naar tarbot rook die griet Anna, ‘gramstorig grauw’ Baarde hem wel een zoon Ach, toefjes blauwe lucht Hoe drijft God in het…