Netgedichten

netgedicht (nr. 23.547):

BRILLANT DE LUMIÈRE

Wat was dat toch met ons
Onze wegen kruisten elkaar geregeld

Mijn verlangen werd dan een beker
Die ik niet ledigen kon
Ik raakte verdwaald tussen Gethsémane
En Calvarie, wilde mijn geest in je handen
Bevelen, mij

Ik noemde mijn eerstgeboren zoon naar je
Hoewel je niet zijn vader was en al die tijd
Bleef het bevatten uit

Ik ging verder, jij ging verder, je bleef
Op de achtergrond aanwezig, van je zevende
Tot acht maal dat getal, tot ik je hoorde zingen

I love an angel instead

Toen wist ik het weer, hoe we hand in hand
De sprong in het diepe waagden, onze vleugels
Verloren, hoe ons volmondig ja uit ons geheugen
Werd gewist