Netgedichten

netgedicht (nr. 21.851):

KÖLNISCH WASSER

Een boek; een bijl voor de bevroren zee
Die ik tijdens mijn leven in mij droeg
Een oceaan die zoveel aandacht vroeg
Enkel Milena leefde werkelijk mee

Mijn 4711 zou overlijden
In Ravensbrück; ze had iets aan een nier
Ik was allang gestorven, zocht vertier
In ‘t schrijversparadijs aan gene zijde

Waar ik al mijn verloofdes terug zou zien
Zo ook mijn zusters na hun wrede dood
En vader, niet langer zelfingenomen

Mijn longen zijn hier uitermate clean
Weg glazen stolp en met kompaan Max Brod
Over gesmolten ijs en golven bomen

Proces betekent hier ontwikkelingsgang
Ik ben niet kafkaësk, maar eerder chosen