Netgedichten

netgedicht (nr. 31.548):

VERMOGEN

‘t Gedicht is als een toegestoken hand
Het wil worden gedrukt en aangevoeld
Het is op tegemoetkoming gestoeld
Het kan verwijderen of schept een band

Het schrijft zijn warmte diep in onze palm
Is licht dat zich door mensenbloed verspreidt
‘t Kan wegzakken in de vergetelheid
Liggen in een geheugenlade, kalm

Herinnerd worden en verbroederen
Indien het als een kunstwerk wordt beschouwd
Is het oneindig mild en genereus

Temidden van al het verloederen
Daar waar gebrandschat is en wordt gerouwd
Claimt het een kleine, ritselende leus

Geen zwarte melk van in de vroegte meer
Stelt het en daalt zacht op een schouder neer