Netgedichten

netgedicht (nr. 23.881):

VAN NEGERHUT TOT WITTE HUIS

Doof was hij voor haar nederige smeken
Al wist hij dat zij ‘s morgens zou gaan huwen
Hij zag het bloed niet haar wangen stuwen
Hij kon haar maken en hij kon haar breken

Hij was de meester, hij bezat de zwepen
Iedere slaaf kende daarvan het klappen
Vooral wanneer hij trachtte te ontsnappen
Menige rug had littekens en strepen

En vele oorlogen en eeuwen later
Is er zowaar een zwarte president
De ziel van Lincoln zingt nu permanent

Leg neer Afro-Amerikaan bij ‘t water
Uw schild en zwaard en heel uw zware last
Trek aan het witte kleed dat bij u past

Sterren gaan vallen, vele jakobstrappen
Dalen nu neer; de hemel is uw gast