Alle inzendingen van Anneke

Wanneer ik op de grens van slaap en waken over het lege kussen strijk zie ik enkel een streepje maanlicht alsof zij haar gordijn doet openschuiven en miljoenen sterren strooit zo valt het allerlaatste licht nog binnen handbereik dan plooit mijn mond een glimlach sluit mijn ogen in gedachten zie ik je wuiven kust me goede nacht in dit…

Dromende zee Als ik droom is de wereld mooier dan ik in realiteit beleef droom de mensheid waardiger dan ik die ervaar daar leef ik vele jaren mee die twee samen droomde ik als een wonder van groei en liefde die droom droomde ik als druppel van mijn zijn vloeiend in een oeverloze zee * Anneke Bakker…

gordels vast riep de nostradame nazomer en de kraaien kriskras door onze dagen volautomatisch van wat moet dat moet en door naar de finale grootste begrafenis stroomopwaarts met stekeblinde snavels slagschaduwen over de blauwbedroefde aarde morgen as versplinterd glas morgen zal niets meer zijn zoals het was - en de kraaien de kraaien…

Pioenen in haar rieten mand Een vrouw fietst over polderwegen Ze voelt de druppels milde zegen Het riet wuift aan de waterkant Ze heeft een godsgeschenk gekregen Ze nam een ganzenveer ter hand Pioenen in haar rieten mand Een vrouw fietst over polderwegen Ze koestert haar gemoedstoestand Verliet voor altijd Donkerland Ze voelt zich licht, haar…

In berusting van verlies voelt het liefhebben als groeien in verdriet waar men de hoogste toppen van het leven wil bestijgen het dal van tranen ziet waar kluchten witte meeuwen in schier onbewolkte luchten blauw woorden van oeverloze liefde schreeuwen verder laten dragen hemelhoog in dagen van stille berusting zullen woorden zwijgen…

Zijn zee van zijn Wat hij in leven dacht te zijn was slechts een druppel schijn wat hij in wezen was was veel méér oceanen vol meer nu koester ik enkel nog de mooiste herinneringen en zijn as…

Ik wist niet wat me nog te wachten stond Toen ik de moederschoot was uitgegleden Van vieze broek en borstrok naar het heden Van brabbeltaal en rijm naar grote mond Van kind naar man en naar een echtverbond Vol Calvinisme, kerkgang en gebeden Ik wist niet wat me nog te wachten stond Toen ik de moederschoot was uitgegleden Steeds vaker strooide…

Een Stille Zaterdag in Leuven Met op De Oude Markt het gonzen Van de toeristen, louter sponzen Het streekbier schuimt er in de sleuven Student, gezin en Koeienschieter Bevolken in april terrassen En het is veel te warm voor jassen Hoe koel is dan toch de Sint-Pieter Door ’t Groot Begijnhof bruist de Dijle Aan het stadhuis prijkt beeldhouwwerk…

Haar wereld is als een oude boom diep geworteld door het leven de bloesem allang voorbij maar nog niet helemaal uitgebloeid er zijn perioden dat de takken meebuigen met de stormen in plaats dat ze knakken hier en daar wordt wel gesnoeid geestelijk voedsel is haar behoud als krachtvoer voor het oude hout…

De kolenboer verkocht nog antraciet Ik moest een zak gaan halen met mijn step En die verdween dan in de zware klep Van onze zwarte kachel in Hoogvliet We woonden in een industriegebied Met Sjors en Sjimmie, Donald Duck en Pep De kolenboer verkocht nog antraciet Ik moest een zak gaan halen met mijn step We waren nog bevreesd voor Sint en Piet…

De koe is groeiensmoe zij loeit zo droef op de veranda, de koe is moe zij draagt er twee - enculée de sa mère. De boer slaat flank, hij roemt haar boezeroen van vlees en wimpers. Donsoor trilt, neus snurkt roze rauw, zij weent en roept teloor in 't stille dal. Het is niet groen, 't is wit. ------------------------ uit: 'Aurora'…

Een Parisienne is geschokt De Notre-Dame, zij staat in brand De ramp dringt door tot ieder land Er wordt geweeklaagd en gemokt Hoe werd dit laaien uitgelokt In dit naar Haar vernoemde pand? Een Parissiene is geschokt De Notre-Dame, zij staat in brand De Maagd Maria’s adem stokt Relieken zijn in teamverband Gered, met ogen roodomrand Het vuur…

Waarom trekt men een droef gezicht Bij oude, Jiddische muziek Ligt het soms aan het soort publiek Dat zich op instrumenten richt? Van oudsher rite van gewicht Een traan in lach, hoe authentiek De status laag, wat een tragiek Een volk, gedoogd of uit het zicht Het notenschrift kende men niet Het licht, het duister, vaardigheid…

Vriendin, je ogen stralen niet De sprankel is totaal verdwenen Je levensvreugde nam de benen Dit aan te zien doet ons verdriet Je lijkt gehouwen uit graniet En niemand kan je hulp verlenen Vriendin, je ogen stralen niet De sprankel is totaal verdwenen Het is alsof je niets meer ziet Je had een schrijver in je genen Van schrik begint nu ons…

Godin van kunst en vrede Van wijsheid en van geest Een uil als totembeest Vervoeg u stante pede Bij ons en breng tot rede Voor wie wij zijn bevreesd Godin van kunst en vrede Van wijsheid en van geest Verhoor toch deze bede Maak dat de mens herleest Dat liefde haat geneest Was Beth’lem niet de stede Godin van kunst en vrede?…

Wat flarden passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Als ze haar ogen even sluit Wat dageraad en merelzang Wat voorjaarswind, betraande wang Wat tijd met rijpend pennenfruit Wat flarden passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Herinneringen, nachtenlang Een nieuwe loot van babyhuid Een schedelplaats, dag in…

Stille verwondering Er is een stilte dieper nog dan diep ontstaan uit de leegte waarvan de volheid vervlogen is en hoewel er niemand is die hoort componeerde je een verheven lied over de liefde, blijven houden van het onvergetelijke welke je uitbundig zingen zult alle stille valleien vult tonen spelen met echo’s van de wind tot…

Er is een web geweven hier aan het raamkozijn ingenieus als kantwerk zo fijn in één nacht kwam het tot leven daar middenin zat de spin met geduld te wachten op haar prooi een vlieg raakte er in verstrikt spin pikte en weg was de vlieg ’n kraai kwam een kijkje nemen bezag met interesse de delicatesse vogel pikte en weg was de spin…

Veerkracht Stilte heeft voor mij geen vragen antwoord ligt te rusten in het brein alleen wanneer immens verdriet of pijn nog vraagt naar het waarom wordt stilte uitgedaagd ligt het schreeuwen voor de hand dan verlang ik naar intense rust met gesloten ogen vraagt het gemoed geen mededogen waarin ik verzand veerkracht is soms schijn…

De Kerst is koud voorbij of het is raak Het ‘God is Liefde’ wordt weer eens weersproken Er wordt in de onwrikbaarheid gedoken Half Nashville stelt geaardheid aan de kaak Is het dan waar dat mensen God creëren Teneinde zelfreflectie te trotseren?…

De woorden wonnen het van het penseel De ganzenveer heeft het palet verslagen Het dichtpaard wist de ezel te verjagen De schrijver vloog de schilder naar de keel Het werd de beide kunstenaars teveel En beiden zijn behoorlijk aangeslagen De woorden wonnen het van het penseel De tubes ergeren zich groen en geel Het blanco linnen eist nieuwe verdragen…

Een oude tuin, prieel, Griekse sculpturen Symmetrisch lage hagen, rozenbogen Een bijenvolk met nectar volgezogen Klimop en mos op scheefgezakte muren De zon blijft vlijtig schaduwen borduren Van schepsels, zingend, dansend, opgetogen Een oude tuin, prieel, Griekse sculpturen Kastanjes, marshmallows en open vuren Bedekt met sneeuw gooit alles…

Het kerkje had zich al gevuld stemgeluiden liefkoosden het kindje in de kribbe een flonkering blonk langs de zoldering dat alle aandacht kreeg sterrenlicht scheen door gekleurde ramen streelde het orgel dat tussen de balken zweeg doch lager fluisterde op klanken van koor en kerstmuziek ‘Wij komen tezamen’ naast tranen van een ademloos…

Om in de rivier van stromend water te drijven vanaf de bron tot aan de monding van de zee speurend naar die éne traan verloren in het water en bleef hangen in het wuivend riet nu jaren later te kunnen schrijven van wat geworden is uit de rivier van herinneringen droeve en ook mooie dingen een kalme zee die mij hopelijk nog enkele mooie…

Nu je er toch bent En een mens van vlees en bloed werd Kun je er maar beter het beste van maken Keerzijden van medailles leren kennen Eraan wennen dat jij je broeders hoeder bent Dat pijn en lijden erbij horen, evenals Onbedaarlijk lachen en huilen Dat een mens zich builen valt en al doende Leert en dan later teren kan op herinneringen…

Een ontdekkingstocht die je elke dag opnieuw begint om je eigen weg te zoeken om nu en dan je balans te ervaren die je vast wel ergens vindt om zo de gedrevenheid van het leven op waarde te schatten ook de ruimte wilt geven terug te laten stromen naar de bron het eigen innerlijk te laten spreken wat je eerder niet kon niet elk pijntje…

Het liefste van voorbij is zo verweven door mijn leven als een bundel gouddraden verkregen uit het vlas het voelt nog steeds zacht strelend als zoete bloemengeuren in een zomerlied die mijn dagen doen kleuren dat helend opklinkt uit verleden hoe intens onze liefde was…

Ze was een harde werker De kleine, gezette Columbiaanse Chronisch ziek Samen fietsten we stilstaand rondjes Zij copd en ik een knieprothese Gehuwd met een kaaskop was ze De mannen van de anodefabriek Negeerden haar volkomen na het werk Na het werk lagen de vieze kleren Voor het oprapen, spoelden ze pek en Petroleumcokes weg onder…

Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin in zwevend langs het glas in lood Hij nestelde zich vleiend op mijn schoot Of ik zijn zoete zwaarte wou bezingen Voor boeren, buitenlui en stedelingen Liefelijk hij, mij-hofdichter, ontbood Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin in zwevend langs het glas in lood Al ‘t andere wist hij even…

In de leegte van het eigen hart in dat mooie landschap is ruimte genoeg om het verdriet te laten wegvloeien waar tranen als een blauw bergmeer worden weerspiegeld de grauwheid verhullen want ook liefde die er nog altijd is kan er groeien en bloeien vanuit hemel en aarde samen gekomen een vlechtwerk als verbintenis waar bloemen en lieflijke…