Netgedichten

netgedicht (nr. 68.672):

Oktobervrouw

Ach lievelingsseizoen, je storm en regen
Die geven speelse duwtjes, dagen uit
Ik raap het laatste afgevallen fruit
Je bladeren glanzen, zo ook asfaltwegen

Ik zie het liefste je aan stille stranden
Of je in bossen; windstil, geen geluid
Behalve knisperen waarop ik stuit
Je dorre kant ervaar ik als een zegen

Ik neem je dennenappels, beukennootjes
En in de verte blaffen blije honden
Je takken reiken naar wat zonnelicht

Mijn ogen eten van je eekhoornbroodjes
Ik was verdwaald, maar werd door jou gevonden
Je ijkte me en bracht weer evenwicht

Schrijver: Anneke Haasnoot, 1 oktober 2019

annekehaasnoot

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: jaargetijden

Herfst

1.0 met 2 stemmen

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Anneke Haasnoot
Datum:: 3 oktober 2019
Email:: annekehaasnoothotmail.com; Ach ja K. Bladzij. Soms moet je als de Anne van Herman van Veen de wereld wat mooier maken dan hij is. Pure overlevingsstrategie, niets van doen hebbend met emancipatie. Iets tegengestelds beweren kan wijzen op hoe het er werkelijk voorstaat. Waar donker is, moet ook ergens licht zijn of gloren toch?

Naam:: K.Bladzij
Datum:: 2 oktober 2019; Wel een erg zoet beeld van oktober,
Haasnoot. 'Speelse duwtjes van storm
en regen': je pakt het herfsttij poes-
lief aan. Alsof de emancipatie niet
heeft plaatsgevonden. Oktober biedt
ook bedorven blaadjes. Heel veel zelfs
na de hete zomer. De verrotting in
jouw lieve natuur grijpt om zich heen!

Geef je reactie op deze inzending: