nachtzoen
Wanneer ik op de grens
van slaap en waken
over het lege kussen strijk
zie ik enkel een streepje maanlicht
alsof zij haar gordijn doet openschuiven
en miljoenen sterren strooit
zo valt het allerlaatste licht nog
binnen handbereik
dan plooit mijn mond een glimlach
sluit mijn ogen
in gedachten zie ik je wuiven
kust me goede nacht
in dit kort moment van beseffen
ben je verder weg dan ooit
... Het alleen zijn is nog steeds erg moeilijk ...
Schrijver: Anneke Bakker, 15 juli 2019Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Het missen lees ik.