Alle inzendingen van Bart

De W.H.O. verzocht ons hulp te bieden Aan minderjarigen, ernstig gewond En bruut verjaagd van hun geboortegrond Ter plekke kan dat immers niet geschieden De tweede kamer houdt dit echter tegen Want nareizigers komen ongelegen…

De snelsonnettendichters hier zijn heren Al is qua gender poëzie neutraal Ik mis hier nog het prangende verhaal Dat Dolle Mina’s nu doet demonstreren. Een redelijke eis: de nacht terug Maar normbesef verandert niet zo vlug…

Men zegt ‘Er wordt te weinig aan gedaan Dit gaat verkeerd, de wereld gaat ten onder’ Al reken ik beslist niet op een wonder De aarde zal nog eeuwenlang bestaan Maar voor de mensheid vrees ik ernstig dat Die nu z’n langste tijd wel heeft gehad…

Een Haagse klucht, het zou me amuseren Als het niet zo intens beschamend was Omzichtigheid geeft hier gewoon geen pas Men moet op genocide reageren Na Veldkamp stopt het hele NSC Uniek hoor, kabinetsval nummer twee…

Een staakt-het-vuren, wie wil dat nou niet Europa kijkt vanavond heel gespannen Naar twee zeer onberekenbare mannen Zelensky praat niet mee, tot groot verdriet Laat Trump zich toch weer inpakken door Poetin Ik vrees van wel, de Rus is daar zo goed in CODA “Geen resultaat” voelt gek genoeg toch fijn Het had maar zo veel erger kunnen zijn…

De kroeg loopt langzaam leeg Naar buiten, waar het lichter is Zwarte koffie valt zwaar op de maag Maar je leert ermee leven Dag, Geert…

Hij was van plan heel Gaza te bezetten Zijn legertop vond dat geen goed idee Hij kreeg zijn oorlogskabinet niet mee Met veel gepraat wist men het te beletten En nu beperkt hij zich tot Gaza-stad Gazanen hebben dus geluk gehad ……

Aan boord van het motorpersoonschip Organza laven we ons aan uiterwaarden en zicht op gevogelte zo nemen we waar de eend, de aalscholver, de gans de meeuw, de zwaan en al wat verder vliegt over het groene land dat aan dit water grenst ach, hoe leeg de rivier, hoe ijdel ons vermaak glijdend over de IJssel van Deventer naar Zutphen en…

Zijn importheffingen, hij droomt ervan Hoe heerlijk om zijn macht te laten gelden Nee twijfels heeft hij niet, althans hoogstzelden Want hij is Donald Trump, de grote man En ’s ochtends, vaak nog voor voor hij heeft ontbeten Signeert hij goedgemutst vast wat decreten…

Er wordt gericht op kinderen geschoten De ziekenhuizen platgebombardeerd Humanitaire hulp wordt geblokkeerd De grenzen blijven wreed vrijwel gesloten Geen zinnig mens vindt dit proportioneel Ik kijk journaal, het grijpt me bij de keel…

Verstoring van een raadsvergadering Een motie bleek geen meerderheid te halen De omgangsvormen in collegezalen Geraakten daardoor flink in het geding De burgemeester heeft, een moedig feit, De schreeuwers toen naar buiten begeleid…

Ik heb een boel van waarde hier in huis Een aardige agent kwam langs, zo-even Ik moest mijn schatten maar aan hem meegeven Veel veiliger dan boven in m’n kluis Ik maak me vanaf nu dus minder zorgen Mijn Birkin-tas wordt veilig opgeborgen…

Mijn overgrootvader is dood; ik ben tien, moet langs een laan met bomen naar hem toe, na het eten, laat nog, ik ben zo moe dat ik om heel verkeerde redenen grien. Mijn janken wordt voor heus verdriet versleten en even later is het ook wel echt, als ik de oude zie, al afgelegd, weet ik wat ik liever niet had geweten. Dat hij mijlenver van…

Zo’n AVG’tje is toch uit de tijd Ga liever kapsalon of pizza eten Daarbij zou ik het bier ook niet vergeten Je kan gewoon genieten, zonder spijt Negeer die ouderwetse schijf van vijf En spuit een shot Ozempic in je lijf…

Toen Air Force One weer opsteeg van Schiphol Kon Rutte zich dan eindelijk ontspannen Hij was geslaagd in al zijn dure plannen Want Donald had waardering voor zijn rol Er is sindsdien, ik wil dit niet verzwijgen, In heel Den Haag geen stroop meer te verkrijgen…

Ooit was ze een fervente VVD-er Waarna ze tot een nieuwe keuze kwam En doorging binnen Leefbaar Rotterdam En weer wat later later werd ze PVV-er Qua politieke kleur is zij veeltintig Nu is ze plotseling JA21…

Ontwaken na een rusteloze nacht Zijn maag van streek, ontbijten wil niet lukken Hij kan maar net een huilbui onderdrukken Stil zit hij op z’n kamertje en wacht Maar dan begint zijn iPhone luid te schallen Geslaagd! Laat de prosecco nu maar knallen…

De allerrijkste man op deze aarde Was goede maatjes met de president Maar als je allebei narcistisch bent Blijkt vaak zo’n vriendschap niet een fijnbesnaarde Die grote woorden in the Oval Office Zijn hints dat deze ‘bromance’ nu wat slof is…

Dus Elon heeft het Witte Huis verlaten Terug naar Tesla en naar ruimtevaart Hij heeft de laatste maanden veel bespaard Maar zijn er niet, naast dollars, and’re baten Een ambtenarenteam, dit is een feit, Heeft juist behoefte aan diversiteit…

De geopolitieke situatie Verandert en dat gaat schrikbarend snel En dus begrijpt u hoogstwaarschijnlijk wel Dat ik de krijgsmacht graag perfect paraat zie Ze moeten trainen, laagvliegen incluis Maar moet dat nou precies boven míj́n huis?…

Een kleine week nog, dan is het voorbij En is een periode afgesloten Er worden bloed, zweet, tranen zelfs vergoten Aan tafels in de aula op een rij Ze wilden dat het nu al zover was Die feestelijke vlag met boekentas…

Van alles wat ik schreef zijn dit het minste woorden. En tel ze na, het zijn er nog te veel: zelf houd ik van mijn mond vol tanden, het aaien van dit blad, de woordenschat van mijn twee handen, het stokken van mijn adem als ik zeg dat ik je hier niet kan vertellen wie of wat ik voor je ben, omdat papier me in de weg zit, en ik het juiste…

Vrouw, wier liefde mij omringt als avondwind, die verre waait maar nabij blijft—een zucht in ’t riet, stil op mijn huid, als stilte voor de storm begint. Zou ’t argwaan wekken? Fluister wat de horizon verbiedt, laat ons geluidloos horen naar de zee, die zingt waar geen oog ooit reikt, waar golven ’t zand nog mint. Vrouw, geur…

Voor jou, mam, die tijd en taal overstijgt… Al wat ik ben, dank ik aan jou, die met een stem de stilte brak. Jouw handen, warm als avondgoud, mijn thuis waar ik steeds weer naar smacht. Zo draagt de aarde elk jong begin, zo droeg jij mij, een oneindig lied. De dagen vlieden, maar jouw blik blijft, een licht dat nooit de…

Heeft Moederdag betekenis voor mij? Mijn moeder is reeds lang niet meer in leven Dus wie zou ík nog extra aandacht geven? Toch gaat zo’n dag niet ongemerkt voorbij Ik maak, voor mij alleen, ontbijt op bed De cava heb ik nu vast koud gezet…

Soms denk ik — jij was een altaar, gebouwd van bloedwarm penseel en adem die beeft in mineur. In je handen: de zwaarte van het onuitgesprokene, alsof elk gebaar een barokke buiging werd voor wat we niet konden dragen. Je zat stil, zoals alleen muziek dat kan, vol van wat niet klonk, maar door merg trok als een strijker langs een…

Het licht smeult zich op in een zucht van nevel— as van verwondering blijft dwarrelen Een melodie, wees, stort in het zwijgen van de afgrond— haar trillingen bloeden langzaam leeg Kleur, ontveld, ademt haar laatste adem uit in het oor van het niets— een echo die kleur vergat Er ligt een grens te sterven tussen…

Verbinding brokkelt stukje bij beetje, Exact wat niemand ooit verkoos. Maar als jij mijn laatste adem hoort, Luister ik naar die van jou in de troost. Vriendschap werd een stil archief, Iets wat geen ziel ooit begeert. Maar als jij mijn naam nog schrijft, Schrijf ik de jouwe in het zand, verweerd. Lachen sluipen weg als schaduw…

De trompettist staat naast het monument Nog even en dan moet het weer gebeuren Al sinds vanochtend schijt hij zeven kleuren (Hoewel hij het signaal al jaren kent) Maar wacht eens, is de koning er niet bij? Ach stik, het is vandaag de dérde mei…

het beweegt niet het gloeit niet het is een kamer zonder muren zonder ramen, alleen ademen soms een rimpel in het niets alsof iets zich herinnert dat het bestaat geen woorden hier geen vorm alleen jij voordat je jezelf werd…