Alle inzendingen van Bart

Zijn importheffingen, hij droomt ervan Hoe heerlijk om zijn macht te laten gelden Nee twijfels heeft hij niet, althans hoogstzelden Want hij is Donald Trump, de grote man En ’s ochtends, vaak nog voor voor hij heeft ontbeten Signeert hij goedgemutst vast wat decreten…

Er wordt gericht op kinderen geschoten De ziekenhuizen platgebombardeerd Humanitaire hulp wordt geblokkeerd De grenzen blijven wreed vrijwel gesloten Geen zinnig mens vindt dit proportioneel Ik kijk journaal, het grijpt me bij de keel…

Verstoring van een raadsvergadering Een motie bleek geen meerderheid te halen De omgangsvormen in collegezalen Geraakten daardoor flink in het geding De burgemeester heeft, een moedig feit, De schreeuwers toen naar buiten begeleid…

Ik heb een boel van waarde hier in huis Een aardige agent kwam langs, zo-even Ik moest mijn schatten maar aan hem meegeven Veel veiliger dan boven in m’n kluis Ik maak me vanaf nu dus minder zorgen Mijn Birkin-tas wordt veilig opgeborgen…

Mijn overgrootvader is dood; ik ben tien, moet langs een laan met bomen naar hem toe, na het eten, laat nog, ik ben zo moe dat ik om heel verkeerde redenen grien. Mijn janken wordt voor heus verdriet versleten en even later is het ook wel echt, als ik de oude zie, al afgelegd, weet ik wat ik liever niet had geweten. Dat hij mijlenver van…

Zo’n AVG’tje is toch uit de tijd Ga liever kapsalon of pizza eten Daarbij zou ik het bier ook niet vergeten Je kan gewoon genieten, zonder spijt Negeer die ouderwetse schijf van vijf En spuit een shot Ozempic in je lijf…

Toen Air Force One weer opsteeg van Schiphol Kon Rutte zich dan eindelijk ontspannen Hij was geslaagd in al zijn dure plannen Want Donald had waardering voor zijn rol Er is sindsdien, ik wil dit niet verzwijgen, In heel Den Haag geen stroop meer te verkrijgen…

Ooit was ze een fervente VVD-er Waarna ze tot een nieuwe keuze kwam En doorging binnen Leefbaar Rotterdam En weer wat later later werd ze PVV-er Qua politieke kleur is zij veeltintig Nu is ze plotseling JA21…

Ontwaken na een rusteloze nacht Zijn maag van streek, ontbijten wil niet lukken Hij kan maar net een huilbui onderdrukken Stil zit hij op z’n kamertje en wacht Maar dan begint zijn iPhone luid te schallen Geslaagd! Laat de prosecco nu maar knallen…

De allerrijkste man op deze aarde Was goede maatjes met de president Maar als je allebei narcistisch bent Blijkt vaak zo’n vriendschap niet een fijnbesnaarde Die grote woorden in the Oval Office Zijn hints dat deze ‘bromance’ nu wat slof is…

Dus Elon heeft het Witte Huis verlaten Terug naar Tesla en naar ruimtevaart Hij heeft de laatste maanden veel bespaard Maar zijn er niet, naast dollars, and’re baten Een ambtenarenteam, dit is een feit, Heeft juist behoefte aan diversiteit…

De geopolitieke situatie Verandert en dat gaat schrikbarend snel En dus begrijpt u hoogstwaarschijnlijk wel Dat ik de krijgsmacht graag perfect paraat zie Ze moeten trainen, laagvliegen incluis Maar moet dat nou precies boven míj́n huis?…

Een kleine week nog, dan is het voorbij En is een periode afgesloten Er worden bloed, zweet, tranen zelfs vergoten Aan tafels in de aula op een rij Ze wilden dat het nu al zover was Die feestelijke vlag met boekentas…

Van alles wat ik schreef zijn dit het minste woorden. En tel ze na, het zijn er nog te veel: zelf houd ik van mijn mond vol tanden, het aaien van dit blad, de woordenschat van mijn twee handen, het stokken van mijn adem als ik zeg dat ik je hier niet kan vertellen wie of wat ik voor je ben, omdat papier me in de weg zit, en ik het juiste…

Vrouw, wier liefde mij omringt als avondwind, die verre waait maar nabij blijft—een zucht in ’t riet, stil op mijn huid, als stilte voor de storm begint. Zou ’t argwaan wekken? Fluister wat de horizon verbiedt, laat ons geluidloos horen naar de zee, die zingt waar geen oog ooit reikt, waar golven ’t zand nog mint. Vrouw, geur…

Voor jou, mam, die tijd en taal overstijgt… Al wat ik ben, dank ik aan jou, die met een stem de stilte brak. Jouw handen, warm als avondgoud, mijn thuis waar ik steeds weer naar smacht. Zo draagt de aarde elk jong begin, zo droeg jij mij, een oneindig lied. De dagen vlieden, maar jouw blik blijft, een licht dat nooit de…

Heeft Moederdag betekenis voor mij? Mijn moeder is reeds lang niet meer in leven Dus wie zou ík nog extra aandacht geven? Toch gaat zo’n dag niet ongemerkt voorbij Ik maak, voor mij alleen, ontbijt op bed De cava heb ik nu vast koud gezet…

Soms denk ik — jij was een altaar, gebouwd van bloedwarm penseel en adem die beeft in mineur. In je handen: de zwaarte van het onuitgesprokene, alsof elk gebaar een barokke buiging werd voor wat we niet konden dragen. Je zat stil, zoals alleen muziek dat kan, vol van wat niet klonk, maar door merg trok als een strijker langs een…

Het licht smeult zich op in een zucht van nevel— as van verwondering blijft dwarrelen Een melodie, wees, stort in het zwijgen van de afgrond— haar trillingen bloeden langzaam leeg Kleur, ontveld, ademt haar laatste adem uit in het oor van het niets— een echo die kleur vergat Er ligt een grens te sterven tussen…

Verbinding brokkelt stukje bij beetje, Exact wat niemand ooit verkoos. Maar als jij mijn laatste adem hoort, Luister ik naar die van jou in de troost. Vriendschap werd een stil archief, Iets wat geen ziel ooit begeert. Maar als jij mijn naam nog schrijft, Schrijf ik de jouwe in het zand, verweerd. Lachen sluipen weg als schaduw…

De trompettist staat naast het monument Nog even en dan moet het weer gebeuren Al sinds vanochtend schijt hij zeven kleuren (Hoewel hij het signaal al jaren kent) Maar wacht eens, is de koning er niet bij? Ach stik, het is vandaag de dérde mei…

het beweegt niet het gloeit niet het is een kamer zonder muren zonder ramen, alleen ademen soms een rimpel in het niets alsof iets zich herinnert dat het bestaat geen woorden hier geen vorm alleen jij voordat je jezelf werd…

— epiloog voor een lichaam dat zichzelf bekeek het lichaam is aanwezig te veel, te echt een heup als een heuvel een buik vol verleden een borst die druipt van betekenis maar het gezicht is gespleten in hoeken, drie ogen, twee monden die niets zeggen en toch alles kleur botst met volume lijn krast in huid wat overblijft is…

waar jij neerdaalt breekt lucht open zingen trappen hun zwijgende lied een hand — vogel, vlam, geraakt en weer verdwenen jij, zonder grens, schenkt ademen in glinsterend goud wij, verloren in jouw lichte dwinging, zwenken als bladeren in de adem van dromen leven aangetikt, wakker gedanst op de stroom van wat geen einde kent…

In de wijdheid van den dag, uit zuiver goud gegoten, ligt vol met donkren drank gelopen die overlopend ’t hart bedropen en ’t goede licht geblust heeft, ongenoten. Ik waad door slaap, de diepe watervloeden waarmede Noah overweldigd werd, gelijk; de oogleden zwaar, de ledematen haast ademloos, en neergelaten; door de ingewanden zonder dam noch…

Franciscus, hij is maandag overleden Voor veel gelovigen een hard gelag Maar constant al dat ‘nieuws’ de hele dag De stroom nietszeggende bijkomstigheden Die nutteloze feitjes, hou toch op Ik wil niet meer, waar zit de pauzeknop?…

Vandaag spring ik uit de lakens, de zon heeft haar handen warm op mijn wangen gelegd. Ik drink licht uit de lucht, adem blauw in mijn borst, de wind kietelt verhalen tussen mijn vingers door. Op straat glimlacht de wereld – een fietser zwaait met een regenboog, een hond danst in plassen, een kind schildert dromen met stoepkrijt op het…

Heer Halewijn zong, ik hoorde zijn stem Al die dat hoorde wou bij hem zijn. Ik vond in jouw ogen mezelf weerom, Als framboos zoet was jouw mond op mijn. Al schrijlings op ’t ros, door ’t bosch ik reed, Zoekend naar wat ik achterliet. Egidius, waer bestu nu gebleven? Mi lanct na di, in dit kortstondig leven. Du coors die doot, zoals allen…

O vriend, gij zijt mij morgenlicht, dat blinkt op dauw en bloeme, gelijk de zon, die zachtjes richt haar stralen door de zoeme van ’t leven, stil en wonderlijk, waar gij mij zijt nabij, en ’k wandel, stil en kindergelijk, uw schaduw naast de mij. Hoe zoet is ’t, in den avondstond, te rusten aan uw zij, te spreken zonder grootse mond, maar…

Ik lig hier stil in ademloos licht, Gedachten bloeien rood en fel, De kamer is koud, mijn huid is kil. Ik lig hier stil in ademloos licht, De muren fluisteren zacht hun plicht, Mijn schaduw weegt zwaar, ik ben niet snel. Ik lig hier stil in ademloos licht, Gedachten bloeien rood en fel.…