115 resultaten.
Molshopen
gedicht
2.0 met 99 stemmen 22.742 's nachts vinden voeten
blindelings
pantoffels
handen graaien
klauwen de kilte
van het donker
dat overal hangt
en
dromen betreuren
de verkwiste dag
woorden raken verward
zijn allemaal eender
en goed voor
de doofpot
----------------------------------------------------
uit: 'De andere kant van het Niets', 1989.…
Tal
gedicht
3.0 met 12 stemmen 5.168 Ik moest denken aan het antwoord dat Tal eens gaf toen men
hem vroeg of hij wel eens wat anders deed dan schaken
'Ja'. 'Wat dan?' - ‘Denken aan schaken.’
Die bezetenheid heb ik nooit kunnen opbrengen, zelfs niet voor
de poëzie.…
Kloppen SVP
gedicht
3.0 met 10 stemmen 6.290 van september ’35 tot juni ’38
studeerde ik middelbaar engels a.
de lessen werden gegeven
in het gymnasium
aan de laan van meerdervoort te den haag.
het was een zich deftig voordoend gebouw:
de stortbak van de wc
had dan ook twee deftige trekkers,
er hing een stukje ivoorkarton naast
waarop in deftige drukletters stond:
‘voor grote spoeling…
Schemerland
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 38 Kom zitten en warm je aan mijn haardvuur,
nu buiten de late winterzon
wegkruipt achter de kale takken
en het bos in diepe slaap gewiegd wordt.
Dit is het moment dat de magie aan zet is
en het schemerland tot leven komt
bij het schijnsel van de maan
Het fluistert tussen de stenen op de heuveltop
en het ruist rondom de open plekken in het…
Herinneringen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 De ‘Blauwe’ tram naar Zandvoort,
de ‘Dubbeldik puur’ van Jamin.
De caleidoscoop van mijn vader,
het gouden licht van de Oude wijven zomer,
dat dooft in Luscofusco, wanneer het licht
het verliest van de duisternis
en die strijd de hemel kleurt…
Aan de winter
die alle narigheid van de voorbije jaren
met puurheid wist te bedekken
en waar…
Novemberroos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 82 Niet af te wenden, zal ook jij in schoonheid sterven,
mijn laatste, late novemberroos.
Eens zo krachtig, nu zo broos,
het is slechts een verwelkte bloem die ik zal erven.
Ben jij het ideaal, dat wreedheid tegenover zich vindt?
Pijn en schade en intens verdriet
verblind door schoonheid, ik zie het niet.
Ongeschonden, als de puurheid van een…
ZO ZIJN ONZE MANIEREN
gedicht
3.0 met 54 stemmen 17.648 op dfc-reünies
hoor je altijd veel sterke verhalen
maar zelden zo sterk en frappant
als dit jaar van leo van bruggen
hij (leo) zat op het gymnasium
toen zijn leraar nederlands over
moderne poëzie kwam te praten
en een aantal namen noemde
waaronder ook de naam 'buddingh'
'buddingh', zei leo, die ken ik wel:
die zit altijd elke…
Zeeklacht
gedicht
3.0 met 59 stemmen 23.525 Het water van de zee is altijd zout,
Hoe men de suikerpot ook mag hanteren,
Geagiteerd over het strand marcheren,
Terwijl de wind de brandingkoppen krauwt;
Een borstbeeld hakken uit scheepstimmerhout,
Des nachts, in droom, met meerminnen verkeren,
Tarbot fileren of Neptuin vereren:
Het water van de zee is altijd zout.
Daar helpt geen moederlief…
Violist
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 120 Gisteren ben je aangekomen,
met tassen vol ervaring opgedaan,
maar gelijk weer weggegaan,
het glanzend instrument niet meer meegenomen.
Jouw viool heb ik omzichtig daar geplaatst
in die cirkel tussen mensen,
niet ter vermaak maar om te wensen
dat jouw klanken kunnen blijven, tot het laatst.
Warm zijn zij, liefdevol en goudgerand,
een terugverlangen…
Kooitje
gedicht
4.0 met 15 stemmen 12.146 mooi is een kooitje
met een kanarie erin
heel mooi ook een kooitje
met een parkiet erin
met een merel erin, met een kolibrie erin,
een slavink erin, een bos wortelen erin
blokjes marmer erin, een glaswater erin
maar het mooist is eigenlijk
een kooitje met niets erin.
---------------------------------------
uit: '128 vel schrijfpapier…
De Lens neemt afscheid (van het stoffelijke)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 Tenslotte,
hier moet ik afscheid nemen.
Het hoofd is moe,
het hoofd is leeg,
het lichaam opgebrand,
het lijf is moegestreden.
Bewaar wat ik achterlaat,
koester mijn erfenis.
Heb haar lief,
vul haar aan,
als wapentuig in een eeuwig durende strijd.
Maar laat mij gaan
en kom mij vooral niet achterna.
Ik zal opgaan in de morgendauw,
glinsterend…
Begraafplaats
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 158 De begraafplaats
Vroeger liep ik daar met een grote boog om heen.
Ik had daar niets te zoeken.
Maar nu, nu kom ik er elke dag
Om mijn overleden zoon
Te bezoeken.…
NATUURKUNDE
gedicht
3.0 met 117 stemmen 44.641 'O denkt men er zo over!'
zei het jongetje
dat de wet van Newton gelezen had
en hij steeg als een leeuwerik
in de dampige najaarshemel
en geen sterveling op aarde
heeft hem ooit nog teruggezien
-------------------------------
uit: Gedichten 1938-1970…
Droom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 Ik weet het welhaast zeker:
in mijn diepste slaap zal de droom weer komen,
en bezit nemen van mijn hele wezen.
Al mijn krachten zullen aangesproken worden
wanneer ik ten langen leste mijn stem ontmoet.
Van waar komt zij toch, en juist waarom nu?
Probeer ik te reiken naar waar ik thuishoor,
zoals de zanger die op zoek is naar zijn lied?…
De bozbezbozzel
gedicht
3.0 met 48 stemmen 16.092 De bozbezbozzel lijkt wat op
Een jenk, maar heeft een klein're kop.
Zijn poten staan steeds twee aan twee
Als eenmaal bij het stekelree.
Hij hinnikt als een maliepaard,
En als het sneeuwt heeft hij een staart.
Wanneer die staart zijn kop zou zijn,
Was hij precies een spieringzwijn.
En als hij zeven staarten had,
Een kossosale kolbakrat…
Anatomisch museum Leiden
gedicht
2.0 met 40 stemmen 12.818 Gehurkt, hun oren dubbel
tegen het glas, spelen ze
wie het langste onderblijft
in de Nantische brandewijn.
Die steken om het hart!
Geen moeder rijgt zo'n naad.
Ondergedoken in hun jeugd
dromen ze over knikkers lucht.
Een nauwelijks zichtbare lijn
verbindt hen met de stop.
Hun dood hangt aan een zijden draad.
-----------------…
Prenzlauer Berg, Berlijn
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 103 De stad springt gastvrij voor mij open,
ligt onbeschaamd uitdagend aan mijn voet.
Ben met de hond uit, dat altijd en eeuwig…, maar het moet,
van stap voor stap, stoppen en dan weer opnieuw gaan lopen.
Trillende zomerhitte ligt over eindeloze daken,
van familievuurtjes kringelt rook omhoog
vanuit het koele park tot aan de hemelboog.
Het zijn…
Beloften
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Treurwilg
Hoe treurig treurt de wilg,
huilt katjestranen aan de waterkant.
Het voorjaar komt eraan, echt!
Al is het deze keer wat later…
Knotwilg
Ik draag het voorjaar in mijn afgezaagde armen,
wacht nog even met het uit te strooien,
tot een hoopvolle wind haar zal ontdooien
en ons met rijke bloesem zal verwarmen.…
Zomertijd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 105 Onherroepelijk, het wordt weer zomer!
Niet te stoppen na het wispelturig voorjaar
met korte schemers en kille avonden nog zo voelbaar.
Geef mij maar de dagen, eindeloos en lomer.
Waarop de tijd schijnt stil te staan
en de klok het genieten niet vermaalt
noch zich in afgepaste stukjes steeds herhaalt.
Hoe de strijd met een lege agenda aan te…
Vijver
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 147 De vijver ligt er nu verlaten bij,
na een lange dag van vallen en weer opstaan.
Een gekraste ziel zie ik in de laatste zonnebanen,
het was slechts één dag
dat hij onze zorgen dragen kon.
Een zware last, maar alles voor een kinderlach.
De vijver zal zich nu ter ruste leggen
en morgen tranen huilen
om vergane winterpret.…
Nat land
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 121 Alles nat
nu de hemel breekt.
Alles stil
als plassen blijven liggen
op omgeploegde aarde
en het wankel evenwicht
van verandering spreekt.
Zoals na elke regen.
In de verte hoor ik zingen,
het is gedaan, de pandemie is over!
Gooi de luiken open,
het virus is verdronken!
Door de aarde opgezogen.
Laat nu je donkerste gedachten verlichten…
Narcissus
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 Naakt, slechts een wit kleed dat de spruit bedekt
tot –door voorjaarswarmte afgelegd-
nieuwe trots het hemels blauw omlijnt
en de knop zich naar het leven strekt.
Neerbuigend in winters laatste ademtocht
groepen zij samen, schouder aan schouder,
wachtend op lentes strelende warmte
die in tijdloos ritme sneeuw en ijs bevocht.
Zij, de gouden…
Ode aan de wind
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 140 O noordenwind, die grijze regenluchten brengt
en koud, de luidruchtige ganzen zuidwaarts drijft,
het staartje zomer achterna,
herinner mij dan aan warme zonnedagen en zwoele avondbries.
Spoedig berijpt door kille winterhand
het teer skelet van ’t herfstblad,
als je even adempauze neemt
en het te ruste legt, breekbaar als glas.
Wanneer regen…
Boom
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 91 In je ongesnoeide takken
hangt nog voorbije zomer,
en -vochtbedauwd-
het wuivend spinrag,
dat in tijdloos ritme
winter nog gevangen houdt.
Wat blijft is naaktheid,
wit kleed dat de wond bedekt,
tot -door voorjaarswarmte afgelegd-
de knop zich naar 't leven strekt,
en een nieuwe tak
het hemels hemels blauw omlijnt.
Gedachteloos,…
De engel van lijn 8
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Ik zie je door dikke druppels op de ramen,
mijn engel van lijn 8.
Jouw profiel zo afgetekend en toch zo zacht,
slechts de spiegel en het donker brengt ons samen.
Ik staar naar natte stadse straten,
naar mijn buitenwereld, spiegelend vervormd.
Een regenspoor dat mijn beeld misvormt
laat ongemoeid het gezicht dat ik niet los kan laten.
Neonlichten…
BOURNEMOUTH PIER & BEACHES
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 48 Zaterdagmiddag, Bournemouth Pier & Beaches
Stad, geleund aan zee.
Toch is het er rustig op het strand.
Voorzichtig flaneren in de kou.
Het is een late winter, het voorjaar nog ver van hier.
Tussenseizoen.
Koffiedrinken op de pier, maar de jas blijft aan.
Rommelig plekje aan het raam, de koffie is lauw.
Veilig achter glas tuur ik naar The…
De kop
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 …want er zullen koppen rollen,
dat is waar het hier om gaat.
Misschien te vroeg, zeker niet te laat,
het systeem is niet om mee te sollen.
De weerstand moet worden gebroken,
geen tegenspraak geduld.
Zelfs een laatste wens wordt niet vervuld.
Opgespoord, losgerukt, zinloos weggedoken.
Ze zullen komen, uit alle hoeken en uit alle gaten,
zich…
Geploegd land
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 114 Diepe voren in het land, van mijn voeten uit tot waar de einder is,
in rechte lijnen, breeduit hier, naar daar alsmaar zwakker,
heeft de ploeg zomerkluit gekeerd tot winterakker,
klaar voor een vroege kou die nu snel aanstaande is.
Neergestreken meeuwen op een veld gegroefde aarde,
springende stippen van lijn naar lijn,
als muzieknoten die afhankelijk…
Kringloop
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 99 Ik vond vijf engeltjes vandaag
op een platenhoes bij de kringloop.
Bolle buikjes, volle dijtjes,
met vleugeltjes zo zijdezacht.
Ingeklemd tussen BZN en Alle 13 goed
keken zij mij meewarig aan,
daar in die doos, afgedankt
en van God en iedereen verlaten.
Ik heb ze mee naar huis genomen
hopend op een tweede, beter leven.
En ze strategisch…
Meetlat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 1. En dan heb ik hem in mijn handen.
2. Een veelkleurige meetlat kijkt mij verwachtingsvol aan.
3. ‘Wat ga je met me doen, wat KUN je met me doen?’
4. ‘Ik kan je een rechte lijn geven, strak van A naar B.’
5. ‘Of een kaarsrecht snijvlak, maar pas op dat je je niet bezeert.’
6. ‘Ik heb andere plannen met je, ik leg je langs de tijd.’…