Netgedichten

netgedicht (nr. 81.880):

Schemerland

Kom zitten en warm je aan mijn haardvuur,
nu buiten de late winterzon
wegkruipt achter de kale takken
en het bos in diepe slaap gewiegd wordt.

Dit is het moment dat de magie aan zet is
en het schemerland tot leven komt
bij het schijnsel van de maan

Het fluistert tussen de stenen op de heuveltop
en het ruist rondom de open plekken in het bos.

Ik krijg vanavond bezoek in mijn nederig hart,
van hen die reeds lang niet meer onder ons zijn.
Zij schreven over dit schemerland,
dat naar binnen gluurt door het vensterglas.

Laat de schaduwen van het vuur je omarmen
en maak een keuze…

Vaar mee op flarden van mist,
over het water, door het bos
en laat het land van weleer je verwarmen…