Alle inzendingen van Dick.

De liefste handen dragen mij naar mijn geboortegrond ik zoek de moeder aan mij zij die Spaans met mij verstond als kind beland in Nederland vanuit een vrije val de kleur van mijn familieband verbleekt in Nijverdal op afstand van de moederschoot begint mijn levenspad het kind omhelst vers boerenbrood en praat onmeunig plat…

Droge tranen schrijven nullen op een gapend massagraf kon mijn giro maar verhullen dat ik veel te weinig gaf Laat mijn bloed toch sneller stromen bij het zien van grote rampen nachtmerries zijn roze dromen onder televisielampen Schuif mij op de schaal van Richter door naar menselijke actie maak mijn eigen lijden lichter als hulpverlener…

Met een ferme pennenstreek eindigt hier de rotte rat-race en kan ik vrij gaan reizen ik ruil bank en hypotheek voor alle woorden die ik lees in geestelijke spijzen beurs noteert na razernij sterk herstel van vrije wees voorgoed verlost van slavernij.…

Hoeveel kan een mens verdragen over grenzen van de pijn zonder antwoord op de vragen van het onbewuste zijn Sterker worden, alsmaar sterker tegen beter weten in diep gevangen in de kerker van een leven zonder zin Lucht mijn ziel op binnenplaatsen van ravijnen in je hart weet mijn zwakte te weerkaatsen op de bodem van je smart…

Naar dit veld leiden de wegen die wij lijdzaam moeten gaan aan het einde wacht de zegen voor ons kommervol bestaan Heel ons leven kruist de degen met de dood als Partizaan wil mijn as tot molshoop vegen als ik voorgoed heb afgedaan Blind van woede zal ik sneven waar de liefde is vergaan Doof mijn sintels in de regen verstrooide ziel,…

Je paraplu is ingeklapt je valt ten prooi aan de serpenten in een taal die jij niet snapt je woont beschermd op indicatie in een huis vol ex-patiënten met zware medicatie Je schaakt op pure logica naar een eeuwig pat je slikt neuroleptica en de ogen staren mat bij elk afscheid ga ik dood maar ik houd me stoer onder mijn…

Op de rand van elke regel puzzel ik mijzelf tot rijm met de branie van een vlegel die een hekel heeft aan slijm bang dat iemand mij zal raken wikkel ik mijn zilte ziel in een ondoorzichtig laken met de geur van sex-appeal vrouwen spelen in mijn leven met de olie op mijn vuur in plaats dat ze liefde geven maken ze mijn druiven…

Je vliegt uit in cyberspace en leidt een second life je ontvangt niet wat ik geef en vraagt waarom ik blijf je bent virtueel verdwaald in de begeerte van de bytes je hebt me van het scherm gehaald in ruil voor vreemde sites mijn hart staat stil als ik bedenk hoe zwaar je bent verslaafd mijn zielenheil zoekt naar een Yank die…

Nu ons nummer is gevallen buiten de kolk van de roulette drink ik water uit de mallen van een overvloedige recette Jouw verlies in mij verdwenen en tot rijkdom uitgegroeid Onze ziel wacht in de genen tot ons hart ten volle bloeit Over stad en platteland ruist de wind tussen twee bomen hier is ons balletje gestrand op het rood…

Nog voor de doodsklap tot me doordrong tastte ik al in het duister op zoek naar levenslicht Mijn adem snakt naar oude oorsprong, gezongen woorden of gefluister van een vrouw zonder gezicht Verzonken in een slangenkuil pompt mijn hart op een cilinder op zoek naar verwant bloed mijn ziel verschoont zich van het vuil op de vleugels…

Je vliegt uit in cyberspace en leidt een second life je ontvangt niet wat ik geef en vraagt waarom ik blijf je bent virtueel verdwaald in de begeerte van de bytes je hebt me van het scherm gehaald in ruil voor vreemde sites mijn hart staat stil als ik bedenk hoe zwaar je bent verslaafd mijn zielenheil zoekt naar een Yank die…

Op deze plaats komen zij samen hier hangt de vlag halfstok wij eren de verloren namen als wijzers rond de zwarte klok waarom hoor ik mensen krijsen als we doden gaan herdenken wil de vlag in vrijheid hijsen op het veld van stille wenken in alle stappen die ik zet zijn jullie voorgegaan vergoten bloed kleurt mijn baret tot vredesveteraan…

Nu een twijg de stilte breekt is de eerste stap gezet naar een oorverdovend einde Alle woorden die je spreekt liegen machteloos verzet tegen alles wat ons schrijnde Nu gemeen genot zich wreekt woekert oud zeer in het bed dat hart en ziel verkleinde tot in het eeuwig ongerijmde.…

Op een eiland zonder treinen volg ik het spoor van zon en zee de bielzen in mijn hoofd verdwijnen maar de machinist rijdt mee met kokkels, zaagjes, slakkenhuizen en alle schelpen die ik vind probeer ik jouw dood weg te sluizen maar ze voelen als bruin grind als een jutter langs de kustlijn sprokkel ik mijn laatste deel liever een zoutpilaar…

Meer dan ons leven geven kon heb ik je lief gehad wij putten uit dezelfde bron buiten de binnenstad ons hoge gras geurt ademloos naar vervlogen tijden de zeis flirt driftig met vers hooi dat moet leren lijden je bent te jong nog voor verlies van een vertrouwd gezicht ik kies jouw grote teddybeer tot troost in dit gedicht uit je dal…

Nu jullie gans zijn uitgedoofd zet ik de bijl in alle takken van de stamboom in mijn hoofd om het leven te herpakken moet ik de verwachting doden en in oude wortels hakken zelfs het mooiste mij geboden heeft nu alle vrucht verloren van geloof in jullie goden niemandsland zal mij bekoren tot ik uit de laatste strohalm als eerste nazaat…

Hier breekt een rots de golven waarin jij voorgoed verdween mijn evenbeeld eeuwig bedolven onder een hart van steen in vlokken schuim stromen wij samen naar het oneindig strand en de wind schrijft onze namen als onverbrekelijke band laat mij uit je schaduw treden en zie dat ik de zon weerkaats om de allerergste reden op de allerbeste…

Ik hoor een merel fluiten in mijn tuin Een lied van lente, zon en zin Een prachtig beestje, zwart en bruin Hij brengt er leven in Na herfst en winter, afval, dood Breekt leven weer onstuimig los Eerst teer lichtgroen, daarna fel rood Het kleine spul, een machtig bos Ik leg mijn ogen in de zonnestralen Laat los joh, laat het gaan Geniet…

Bestaat er nog een God die deze woeste razernij toelaat daar waar de wereld langzaam vergaat zonder embargo noch verbod Waar menig leven zinloos de dood indook in oneindige oeverloze woestenij in niet te omschrijven razernij op deze te smalle Gaza-strook Omgeven door eindeloos prikkeldraad vechten de armen, de hulpelozen voor een lang…

Terwijl de stellingen werden ingenomen in een jarenlange aangegane slag eindigden velen in hun laatste dromen op een intrieste koude winterdag Terwijl de politiek rustig toekeek hoe ze deze discussie konden winnen waren er weer ouders van streek weer iemand, zijn leven moest nog beginnen Terwijl dit steekspel jaren duurde in dit godvergeten…

Zijn kinderjaren zijn voorbij. Toen hij bij het zoeken naar grenzen altijd weer schuchter in zijn schulp terugkroop. Die onschuldige kindertijd is voorbij. Heftige puberteit verstoort nu zijn innerlijke rust. Knellende banden worden verbroken, een wrede tsunami, een vernietigende orkaan, schuimbekkend van opstandigheid geselt hij de…

Als de zuidwester storm het vermoeide land geselt en lichamen teistert dwars door winterkleding heen, als Pluvius zijn toorn botviert op ondergelopen weilanden en de natuur gelaten wacht op atmosferische rust, dan dagdroom ik over goudgele korenvelden, waarboven de van hitte bezwangerde lucht een dansende ode brengt aan de zomer. Maar…

Het toen brengt beelden in mij boven, zwevend als mistflarden die uitdagend en ongrijpbaar van mij afdrijven en diep in mijn wezen neemt het verlangen toe naar wat ooit was en waarvan ik weet dat ik het ongemerkt en naïef aan mij voorbij heb laten gaan. Nu neem ik mij voor om de zonnige momenten van het nu diep in mijn zijn te koesteren…

Tijd staat soms schril in oneindig loze momenten uit het verleden stille prenten vallen de uren en dagen stil Totdat de tijd ons inhaalt sloom en constant bleek en broos vervaald gebouwd op wankel drijfzand Momenten, die traag vervagen tijd aaneengesmeden tot in lengte van dagen langzaam weggegleden…

Uit de krochten van het fatsoen, de spelonken der braafheid, komt het tevoorschijn, dat monsterlijke beest. Met steeds meer lef, steeds meer openheid, rekruteert het vooral de zwakken van geest. Weg dat negativisme! Weg dat onderbuikgevoel! Vat die valse duivel bij zijn horens beet. Bestrijd uit alle macht dat kortzichtige monster:…

Het is vandaag een heerlijke dag Zo'n hang de vlag maar uit dag Een vlinders in de buik dag Ja, vandaag is het mijn dag Misschien wordt het een pretparkdag Een bioscoop- of speeltuindag Een gezellige, knusse spelletjesdag En zeker een McDonald'sdag Een verrukkelijke kinderlachdag maar ook een vervelende afscheidsdag Mijn 's avonds moe…

Voorbij Het is voorbij Voorbij is de pijn De pijn die jouw leugens en gedraai mij brachten Voorbij mijn twijfels, mijn onzekerheid, mijn tranen, tijdens al die eenzame nachten Het is voorbij. Vrij Ik ben vrij, eindelijk weer vrij Vrij van knellende banden Vrij van leugenachtige handen op mijn huid Vrij van wegdraaiende ogen die…

De zee sloeg een arm om je heen de arm, die ik had gewild en stilzwijgend om je heensloeg Jij, de onbereikbare, alleen met waterlijnen in de vloed verstild was ik het, die de last droeg Van het niet kunnen vergeten en terwijl de zee verder de dag inging restte mij de eeuwige herinnering van iets, wat ik nooit zal weten Wat ik wel zeker…

Breekbare zinnen vormen een geheel en zijn een deel van mijn binnen Proberen woorden te vinden keer op keer ze aaneen te binden totdat uitgesproken is wat eens gebroken is…

wat ik het liefste wilde is terugkeer tot een vroegere stad staat van geborgenheid beginnen van mijn leven nu de onbestaanbaarheid daarvan vergeet ik bij terugkeer van een reis oudergeworden en toch terugvallen kunnen in vroegere warmte ---------------------- uit: Tirade nr. 200.…