Netgedichten

netgedicht (nr. 30.085):

Verstrooid

Naar dit veld leiden de wegen
die wij lijdzaam moeten gaan
aan het einde wacht de zegen
voor ons kommervol bestaan

Heel ons leven kruist de degen
met de dood als Partizaan
wil mijn as tot molshoop vegen
als ik voorgoed heb afgedaan

Blind van woede zal ik sneven
waar de liefde is vergaan
Doof mijn sintels in de regen
verstrooide ziel, verlost van waan.