Netgedichten

netgedicht (nr. 30.024):

Zilte ziel

Op de rand van elke regel
puzzel ik mijzelf tot rijm
met de branie van een vlegel
die een hekel heeft aan slijm

bang dat iemand mij zal raken
wikkel ik mijn zilte ziel
in een ondoorzichtig laken
met de geur van sex-appeal

vrouwen spelen in mijn leven
met de olie op mijn vuur
in plaats dat ze liefde geven
maken ze mijn druiven zuur

wie verlost mij van de manie
die mijn hart tot droefheid stemt
bevrijdt mij van de litanie
die mijn geest fataal ontremt.