Alle inzendingen van Floris

God het jou, edelbeen van rib, uit Adam gegee vir : die wêreld vir Afrika vir ons Land Stad of dorp vir die Huis van Aanbidding waar jy liefde vir jou man jou kinders koester. God het jou, edelsteen van goud, gegee : uiterlike skoonheid daardie eie, aan jou pragtige postuur daardie eie, aan…

Ik wil het nog een keer proberen Hoe meer mazzel hoe minder mazelen Natuurlijk zit ik hier te bazelen maar het zal de vromen heus niet keren Van de Heer, hun bijbel, aap-noot-mies: Zij komen in de hemel, jullie niet.…

Zacht dringt de avond het versleten landschap binnen. De verschoten velden worden stilaan vaag. Een late kraai krast enk’le korte zinnen. Maar uit de nevel komt geen antwoord op zijn vraag.…

Sinds jaar en dag hoop ik op de laatste dag Één voor één vielen alle mensen om mij heen Te vaak heb ik moet huilen Te vaak heb ik mij alleen gevoeld Nu ben ik blij Eindelijk dit is mijn laatste dag…

dag in dag uit worden we geconfronteerd met negatief gefluit bloed, tranen, het zoveelste kunstbeen het geschreeuw gaat dwars door ons heen elke dag opnieuw een forel met een dichtgenaaide kieuw de wereld vergaat niemand weet wat hem te wachten staat. waarom verdriet en getreur geniet van een tulp in volle fleur geniet zoals nooit tervoren…

Ik heb zonet mijn kruk in de hoek verlaten Ik zie mijn opponent Dit is het moment van liggen of staan van doorbreken of gaan IJzer gerinkel Beiden klaargestoomd Adrenaline stroomt Bloed vloeit Agressie bloeit In een oogopslag Arriveerde een mokerslag zwart…

Het laatste draadje in mijn kamer komt nog van mijn gordijn het is kennelijk blijven liggen op de grond in mijn domein Ik dacht dat ‘t licht mij nooit zou vinden dat duisternis buiten domineerde op de tast vond ik mijn spullen binnen zodat ik star blind lopen leerde Maar het duister werd te donker zonder zicht een zintuig minder ik…

in my donker eensaamheid wil ek ook liefhê aan jou vat die kurwes van jou gesig deurvoel tot ek mý prentjie het van hoe ek dínk jy lyk jou stem jou warm teenwoordigheid jou reuk jou voetstap jou lag, is al wat ek het om aan te klou om te weet jý is myne jou woede buie jou ongenaakbare manier van op my skree jou ongeduld venyn…

Oh laat mij zijn als een ster hier heel ver vandaan, zodat ik 's nachts voor anderen aan een heldere hemel kan staan. Dan zal ik stilletjes fonkelen zoals op een sterrenbal, totdat ik voor een stelletje prachtig naar de aarde val. Zodat ze na het zien van mij wensen altijd saam te zijn, oh ik wou dat ik een sterretje was, de kans is…

Misschien is het de aanhoudende regen misschien wel de vervuilde natuur misschien de tv van kwart voor negen ik weet het niet maar het is zuur. Het is maar een lichte schittering die mij hinderend in mijn ogen valt een aanwezigheid die me niet bevalt als een vage contour in de schemering. Ik snap niet dat het mogelijk kan zijn het gaat…

Blauw ziet mijn blik van verlangen, omdat ik alleen naar de lucht kan staren, met mijn handen als pilaren tegen mijn wangen voel ik de rijkdom van een duizend tsaren. Want zij begeeft zich weer in mijn buurt, ik straal al vanaf dat ik haar zag, het is of iedereen naar haar tuurt, misschien wel om de schoonheid van haar lach. Dit is voor…

Het ei dat is geboren uit het zand, zal binnenkort weer ten aarde gaan, ik zal het gaan begraven met mijn hand, hoewel ik hem nauwelijks kan weerstaan. Ik heb het gat van het graf al gegraven, en ook de steen is in gedachten al klaar, het is op een kerkhof met mos en raven, waar ik wel meer van mijn fantasie bewaar. Maar in werkelijkheid…

Lange dikke grijze lijnen schilderen het tere blauwe linnen, je ziet de zonneschijn verdwijnen waar die vieze wolken beginnen Het zicht word je ongevraagd ontnomen, het landschap is niet wat het is geweest, grote schoorstenen in plaats van bomen maar niemand die het ergste vreest. De grootste ingreep in ’s mensen leven is toch wel de industriële…

Mist begint waar je kijken eindigt, in de lucht zwevende deeltjes water, maar je ziet daardoor maar weinig, het meeste zelfs enkele seconden later. Je leeft voor even in een kooi van ongeveer zeventig meter doorsnee, je zit gevangen als zijn prooi maar wel reist hij met je mee. De weg ga je dadelijk achter je laten maar de mist lijkt niet…

Aan een ketting met een betonnen bal aan je voet, zit je gevangen in mijn gedachten, zodat ik hoe dan ook, wel aan je denken moét. het doet pijn en valt niet te verzachten. Had ik maar een hamer om die ijdelheid te splijten. Zodat ik je kan ontdoen van de keten, en mijzelf kan gaan verwijten, dat ik je heb laten gaan zonder het te weten.…

Meneer met de rode jas ik klop bij u aan, 'k weet zeker dat u er was, zag u net nog staan. Ik ken u van ver af, uw kleding is mij bekend, ik wil u zien zoals ik u nooit zag, ben uw aangezicht gewend. Ik wil weten of u vloeibaar bent, waar u echt uit bestaat, of u dieren bij namen kent, of u überhaupt leven toelaat. Spoedig zal ik…

Oh de koude nacht dat het is de ochtend komt nog van ver en kon ik maar reiken tot de sterren, weg uit deze duisternis. Maar de nacht en ik, wij zijn verbonden ik moet hier leren leven, zou wel anders willen maar ben omgeven door duisternis door zonden. Ik droom dus ook zeer vaak dat er van ver een ster zal vallen die in stil geruis en…

die huis lê vanmôre so kalm, stil. So ook die mat waaroor my naakte sole gierts-gierts gaan vandag is hier niemand op die Sondagmôre en ek voel hoe die kriekies, barste in die mure, die kraak in die meubels met my gaan my lewe is so onstuimig woes my liggaam voel oud gedaan soos ‘n sinkplaat wat teen die herderson lê en roes hierdie…

Jy het soos 'n dief gekom versigtig, eers loer, skelm-skelm suutjies het jy jou voetjies oor my drumpel gestoot en jou handjies, sagte handjies vlekkies op my deur en muur gelaat jou ogies het jy in my spieël gelos en jou ore agter elk kas se deur die rondings van jou lippe lê op sloop, soos perskes wat droog en in my loop op die mat in…

hoe roer jy my huis hoe bring jy onvrede as jy vir haar ruikers stuur wetende, ek is nie tuis hoe steur jy my huis hoe bring jy konflik as jy vir haar kom kuier die kat is weg, jy die muis my kinders hou daar niks nie van rep g'n woord oor nagmerries bang want jy is die mooi een, die skelmpie my vriende fluister, lag so skuins verby…

Sy dood het met die rooi in sy sakdoek gekom. Eers spikkeltjies bloed tot groter kolle sy familie en dokters roep. Ek, wasbediende, was lank van sy tuberkulose bewus, maar omdat hul mense was vanuit die hoogere hoed, moes ek my hulp in stilte blus. Díe siekte neem meer lewens as vigs. Vroeë behandeling kán dit uitwis... as ons almal…

Musiek is vir my die rein en skoon in die seskant heuningsel. Die rein en skoon in die kleur van ons vel. Musiek is vir my die kristalhelder in die doudruppel wat daar hang. Musiek is vir my die kristalhelder in die Engele, hemelhoog, se sang.…

Soos 'n sigaretstompie in as doodgedruk, het ook jy, liefde uit my lewe geruk. Die middag _ toe ek jul vang knipmes lê. Jy in sy omhelsing verstik.…

Ons is doodmoeg vir mekaar. Twintig jaar bymekaar, eintlik, weg van mekaar. Ons beweeg maar so in die huis, so om en om, verby mekaar. ‘n Valse glimlag, ‘n valse soen, ‘n valse drukkie, ‘n valse doen. Die meubels sê : “ Eina ! dis seer ! ” Die kinders vind dit swaar, om die gespanne atmosfeer te absorbeer. Ons eet maar aan klein…

Jy het my gegooi soos ‘n inkspatsel teen die muur, oor my geloop, my lewe versuur. Jy het my geslaan soos ‘n hamer spykers in ‘n muur, my liefde met growwe skoen deurgeskuur Oor jou het ek nagte omgehuil, grimering waaragter geswolle oë skuil, kon niemand daarbuite flous of kul. Ek is oor jou, jou liefde ‘n ronde nul. Nou vra jy…

Miskien het jy vergeet, van die tye toe daar liefde was. Vergeet van die tye, toe jou asemstote gekatspin het, toe daar liefde was ware liefde in snikke,krete. Jy’s stil, so uitermate stil. Ek voel nie meer jou asem teen my ore, die uitgerekte vreugde sug, ‘n sug van volmaakte bevrediging, is weg. Jy’s weg. Ek’s weg. Alles is sommer…

Dankie, dat jy gekom het, deur reën, wind, sonder skoen. Dankie dat jy sonder moeite, so baie vir my doen. Dankie dat jy nou hier is, my ruimte egter nie binnedring. Dankie dat jy so verstandig is, gister tot nou, het ek jou só gemis. Skielik, handomkeer jy. In ‘n stilgraf word ek weggelê. Skielik is dit nie meer lekker, om my rondom…

Dit gaan nie goed met my nie. Jy het my gedruk na ’n eensame hoekie op ’n eiland, waar ek helder oordag drogbeelde sien fladder in my geestesoog. Dit gaan nie goed met my nie, nie na jy my by jou wêreld ingetrek het, my getap het, misbruik het, ek maar net nog ’n voetstoeltjie in jou sekskepades was nie. Ek loop nou op Paternosterstrand…

Ek dink ek ken jou, in jou aankoms in die verte. Ek dink ek ken jou, in jou wulpse heupwegstap. Ek dink ek ken jou, aan die jasmynreuk om jou. Ek dink ek ken jou, aan jou speelse skaterlag. Ek dink ek ken jou, aan die klank van jou stap. Ek dink ek ken jou, aan jou klere, altyd vars. Ek dink ek ken jou, aan jou manier van vat…

Trane vloei so maklik wanneer ons hartseer is of bieg. Ja, trane ook van blydskap, maar trane kan soms lekker lieg!…