Alle inzendingen van Gijs

De boerderij is mijn bestaan, al zit er weinig verf op de deuren. Ik hoef er niet weg en niemand komt. Ik werk op het land tot ik met uitgeput en bezweet lijf ga zitten. Daarna sluit ik de luiken. ’s Nachts luister ik naar het ronken van de schepen op de rivier. Als ik het bed niet warm krijg draai ik een fles open. Als de vlinders komen…

Een klagende viool In de decembernacht Een stem in de verte bezingt de wanhoop zacht Waar is het licht dat nu zou komen Waar is de hoop die werd verwacht De stilte verstikt De silhouetten van de bomen Er is iets op komst Al weet niemand wat Een onweer, een kracht De tijd is hier Dat ons onheil wacht Dominus illuminatio mea Want het donker…

De mens alleen ontsluierd uit de illusie van dagelijkse zingeving laat zijn gedachten zinken tot in de dieptes van zijn bestaan Deze plek kent slechts één waarheid één waarheid als eikpunt van de werkelijkheid De mens alleen Bang Voor de ultieme leegte die het met zich meebrengt. Het eigen bestaan als eikpunt voor de werkelijkheid Hier…

een hart gebroken een ziel verloren leven van dag tot dag zoeken naar een lach je hart zo zwart als de nacht leven in zulke onmacht een ziel die huilt iemand die zijn gevoel verschuilt leven is soms zo gemeen waardoor je hart verandert in steen soms heel gevoelloos maar niet het leven heeft wat ie koos zal het hart nog opleven…

vechtend, weten wat je kan je zwakte niet toegeven mijn rivaal laten zweten verlies telt niet mee alleen winnen en overwinnen verstand op nul je volledig laten gaan winnen is voor mij leven…

strand: een withete woestijn aan een walgelijk water een vijandige vlakte van te bruin en van baklucht van schreeuwende kinderen en zand in je zwembroek vol vadsige buiken en verlepte borsten van geroosterde rimpels en ranzig rood vel en het zout en de zon en het zand: alles brandt sinds gisteren weet ik kan het ook anders de zee geen…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar hebben geen sleutel, en waarheid woont waar wij net waren.…

Eerst komt de stilte die wordt overspoeld Door duizenden mensen in een stukje van tijd Dan komt het land, dat word overspoeld Elke dag opnieuw, door zout en voetstappen Elke zomer in een stukje van tijd. Het licht gaat aan, het licht gaat uit Jongens vonden hier hun bruid Door de branding van verlangen Wordt het mooi Zo mooi, het lot gevangen…

De stilte is breekbaar, is voelbaar dichtbij Hij is nu echt rond me is nu in mij Geen woorden geen wind geen geluid Alleen de vraag die ik steeds stel Is het boek uit? De mist in het bos, maakt me eenzaam De stilte maakt me bang Het water staat stil, het donker is pril De mist in m’n hoofd trekt niet op Alleen op de wereld een bank onder…

Ik ben dichter bij de waarheid, nu ik dicht en zo mijn tijd slijt Ik ben vrijer dan ooit, nu ik vrij en alles dooit Ja, ik ben, als jij er bent. Ja, ik leef, zolang jij voor mij leeft Ik ben rustiger in mijn leven, nu ik rust al is het voor even Ik ben levendiger als jij er bent, nu ik leef en alles me verwent Ja, ik ben…

Ook God ging dood, gelijk een mens en heel zijn leven bleek een leugen. Niet zijns dan was de schepping eigen, maar hij niets dan een vroeger wens. Niets meer dan ooit door mens geschapen, een langzaam vergeten waanidee. En God ging dood, maar zeer tevree, want God had nog een laatste wapen. Hij liet de mensheid voor wat het was, angstig…

We liggen in jouw bed, alweer is het verlangen sterker dan wij samen. Het zweet parelt in heet beamen de natheid naast ons naakt zijn neer. En weer is elke ruit beslagen, wentel ik mijzelf in de overdaad die met jouw lichaam samengaat in tijdloos wederzijds behagen. Dan stopt geheel en als bij toverslag heel de wereld, ook mijn hart,…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar missen de sleutel…

Poëzie is altijd onvolledig, taal die nooit de waarheid vangt. De ziel geminimaliseerd tot woorden. De dunne koorden waaraan de dichter hangt.…

Zet het licht op verzengend en open het gordijn Voor dit dodelijk dorre drama: éénakter in de woestijn. Uitzichtloos bedrijf, het publiek klapt zich tot zand Voel hoe de hete adem door de droge kelen brandt. Mijn tekst bestaat uit water, maar loopt op mijn lippen stuk De aasgieren boven mij vliegen cirkels van geluk Vormeloze bergen trillen…

Zet het licht op verzengend en open het gordijn Voor dit dodelijk dorre drama: éénakter in de woestijn. Uitzichtloos bedrijf, het publiek klapt zich tot zand Voel hoe de hete adem door de droge kelen brandt. Mijn tekst bestaat uit water, maar loopt op mijn lippen stuk De aasgieren boven mij vliegen cirkels van geluk Vormeloze bergen trillen…

Geef me een tuin, waarin poliepentrossen hun zaden zwellen, en woekeren over benige pergola's. Bemest met levensleed wordt driemaaldaags het onkruit uitgebuit. Het is niet bloeien maar bloeden zei mijn moeder, maar nu bloeit ze en bloedt niet meer. Met mijn hark hark ik de blaren bij elkaar die op elke beknelde gedachte groeien en…