Alle inzendingen van HH Uitdewaard

Juffrouw Jansen zou zich gaan verhangen, want ze kon het leven niet meer aan. Maar ze kende teveel angsten om op die manier de hand aan zichzelf te slaan. Even dacht ze om haar polsen door te snijden. 't Allerbeste leek een kartelmes om zich daarmee van 't leven te bevrijden. Maar ze mist een arm en zo werd ook dit plan verpest. Ook…

Het weermannetje van Ukkel heeft een hele grote pukkel in het midden op zijn rug, vol regenbogen, ijs en blauwe lucht, met regen, sneeuw en hagel, bliksem, wind en donderslagen, orkanen, storm en donderbuien. Soms spat alles ineens naar buiten. De vrouw van 't mannetje van Ukkel knijpt soms in die grote pukkel van regen, sneeuw en hagel…

Het dorp is niet meer als voorheen. 't Is verlaten,'t is er stil. Tussen spoor en snelweg ingeklemd. En wordt voorbij gegaan door iedereen. De huizen staan er leeg, scheef gezakt, verweerd, aangevreten door de tijd. De ratten hebben er hun koninkrijk. De wind heeft er vrij spel, rukt aan ramen en aan deuren, jaagt vergane kranten tegen…

Er kwam een nieuwe leerling in de klas. De meester had het al verteld. Toen kwam zij binnen op hoge hakken, een fee, de klas was diep ontsteld. Ze was oogverblindend, zoals je maar eenmaal ziet, mooi, maar ook onbereikbaar ver, verheven. Gewone jongens zoals wij zag zij niet. Had zij ons ooit meer een keer aangekeken. Na schooltijd wachtten…

Ze kon vliegen als een zwaan. Met een trage vleugelslag zag ik haar trots en statig gaan. Gistermiddag, kwart voor vier. Laag vloog ze over 't land, gedragen door de wind zwevend naar de overkant. Gistermiddag, kwart voor vier. Ze steeg op uit haar bestaan, haar hals gestrekt naar voren, verlangend om te gaan. Gistermiddag, kwart voor…

Het zijn de kleuren van de avond die mij verwonderd stil doen staan. Het langzaam doven van de zon, dit stilzwijgend ondergaan. Het zijn de geluiden van de avond. Het zachte ruisen van de zee. De stilte op de achtergrond. Het late krijsen van een meeuw. Het zijn de geuren van de avond. De kamperfoelie, de jasmijn. Het pas gemaaid gazon…

Eenzaam ligt'íe op de middenstip, rond en zwart met wit. Door kleine kindertjes gemaakt, maar niemand die dat raakt. Een gezicht, twee holle ogen. Een kinderlichaam, uitgeteerd, weggestopt. "Het is gelogen", zegt men als je dat beweert. Een gezicht dat vraagt om eten, dat graag een kind wil zijn. Maar wij hebben even geen geweten…

Haar prachtig mooie ogen verwonderen mij. Haar haren zijn zo zacht als zijde. Haar stem is als muziek gelijk. Haar naam is zelfs een schoonheid. Haar held're lach verlicht de dag. De duisternis is verdwenen. Haar aanwezigheid maakt bij toverslag de uren tot edelstenen. Haar naam is de mooiste van iedereen, zingt in mij alle dagen, draagt…

Slaap zacht, welterusten. Slaap maar zacht, sluit je ogen, goedenacht. Ik zal bij je waken met de sterren en de maan. Ik zal de angst verjagen, geen vrees zal er bestaan. Ik zal bij je blijven tot aan de ochtend toe. De angst zal je niet grijpen. Slaap zacht, doe je ogen toe. En morgen zal je opstaan met een glimlach om je mond. En…

Ik zou voor jou een liedje willen zingen. Een liedje van verliefdheid en verlangen, van jong en mooi zijn en van and're dingen, maar 't liefste een liedje over jou. Maar zo'n liedje zal ik nooit zingen. Ik zou het ook niet willen, want ik kan het niet. Voor zo'n lied ontbreken mij de woorden, want je bent m'n allergrootste stuk verdriet.…

De zon komt op en gaat weer onder. Weer is er een dag voorbij. Er is geen mens die dit kan stoppen. Dit duurt een eeuwigheid. De dag breekt aan, verjaagt de nacht, de sterren en de maan. De zon komt op en het wordt licht. Zo zal het altijd gaan. De maan komt op en gaat weer onder. Zo gaat er een nacht voorbij. Er is geen mens die…

Ze was een danseres, dat kon je aan haar kleding zien, aan haar mooie opgestoken haar, aan de manier waarop ze liep, aan haar fier geheven hoofd. Je zag het aan haar handgebaren, aan haar afgetrainde lijf. Mijn lief, 't was een prachtig wijf. Ze danste als een vlinder, maakte sprongen als een hinde en pirouetten, maar een keer te veel…

Zuster, kunt u even komen kijken, m'n benen doen zo zeer. Zuster, komt u even bij me zitten, ik voel me zo alleen. Zuster, kunt u even komen helpen, ik moet naar het toilet. Zuster, komt u even bij me zitten, ik heb juist thee gezet. Zuster, wilt u een liedje met me zingen, van vroeger, een liedje uit m'n jeugd. Zuster, wilt u even blijven…

Het koffertje van dokter Janssen bevat een groot geheim. 't Is zwart, van leer, met gespen van geel koper. Komt dokter Janssen op bezoek en springt zijn koffer open, ben je plotseling verlost van alle pijn. De griep is als bij toverslag verdwenen, ben je niet meer depressief, spring je vrolijk rond, ben je op slag van reumatiek genezen en heb…

'k Droom mij een land van vrede en vrijheid waar men zonder angst zijn weg kan gaan. 'k Droom van een land dat geen schaduw kent waar een wolkenloze hemel de dag tot aan de avond brengt. 'l Droom mij een land waar iedereen gelijk is waar men zonder vrees als vrienden leeft. 'k Droom van een land waar de zon altijd schijnt waar een wolkenloze…

Ik wil voor jou de zon wel laten schijnen, alle sterren laten stralen in de nacht. Ik wil voor jou de wolken doen verdwijnen, alleen al voor je mooie lach. Ik wil met jou wel duizend zeeen varen, met jou wel vliegen, dag en nacht. Ik wil jou altijd in m'n hart bewaren, als je weer eens zo prachtig lacht. Ik wil met jou miljoenen jaren reizen…

Ik was op het strand, ik zag haar lopen, haar prachtige gang, niet te geloven. Ze liep langs de zee, de hemel brak open. Ik vroeg: "Ga je mee"? Ze had me betoverd. Ze pakte m'n hand. Ze straalde haar lach. Goudgeel het zand, oh mooie dag. Wat een geluk vervulde mij. De dag kon niet stuk. Wat was ik blij. We liepen langs de zee.…

De hemel zoende eens de aarde toen ik in je ogen keek. Buiten ons leek niets meer van waarde, alles om ons heen verbleekt. Samen dansten wij de tango, dag en nacht in ons bestaan. Volgens wetten, eindeloos, zijn wij verder voortgegaan. De maan en sterren zongen zacht, stralend in een hemels licht, verpletterend je liefste lach, duizendschoon…

De dijk, de duinen en de zee, rustig deinend water, kabbelend in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee. De dijk, de duinen en de zee, aan de horizon een schip, silhouet in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee. De dijk, de duinen en de zee, aan de lucht een vogel, schaduw, vliedend avondlicht…

Het zijn de platgetreden paden, het is het neergetrapte gras. Het zijn de stegen en de straten, 't is de gedempte waterplas. 't Zijn de bekende wegen, 't is het ritme van de dag. 't Is de richting in mijn leven, zo monotoon en straf. Het is het lopen in de pas, als ganzen in een rij. Het is de veel te krappe jas van de uniformiteit…

Een flesje bier, een glaasje wijn of soms een kan. Ik word er vrolijk van. Dan zie ik mooie dingen, ga ik zo maar een liedje zingen, denk ik aan hoe alles anders kan. Daar word ik echt heel vrolijk van. Dan moet ik dansen, moet ik springen, spring ik gaten in de lucht, ga uit mijn dak, ga door 't plafond van vreugde, want stel dat alles…

Het tuinpad van mijn vader, kaarsrecht aangelegd en aangeharkt. Daarlangs moet ik alle dagen, maar liever loop ik in een park. Daar kan ik linksom gaan, of rechts, een grasveld oversteken, zomaar ergens afslaan, langs het bord: "Verboden te betreden". Nog liever ga ik onbegane wegen, zwervend zoeken naar mijn pad, Vantevoren niet kunnen…

In 't niemandsland daar is 't stil. Daar is geen licht, geen duisternis, daar is geen wens, daar is geen wil, daar is geen bezit, daar is geen gemis. In 't niemandsland daar is 't stil, geen vrede, geen oorlog, evenwicht. Daar is geen hemel, daar is geen hel, geen God, geen duivel, niemand in 't spel. In 't niemandsland daar is 't…

Tijd kreeg door jou een andere dimensie. ruimte was ineens niet meer. kleuren schitterden op paletten. de wereld ging in mij te keer. Er was geen onder en geen boven, geen zinnen, taal noch teken, geen hemel noch een hel. alles was verschoven Net als in den beginne, toen alles woest en ledig was. men nog moest verzinnen welk woord bij…

Ik wandel in de bergen langs steile rotsen, diepe kloven, maar immer over 't gebaande pad door vad'ren uitgesleten, door velen reeds betreden, zoek ik naar boven en beneden, turend op de rand: het gat waarachter werk'lijk dingen zich verbergen en ik mijn bedoelingen kan zeggen: te moeilijk is het om iets bloot te leggen.…

Ik weet niet wat het is, maar ze grijpt me bij de keel, heeft mij in haar macht en drukt mij met de neus op feiten die niet zijn; Opent mij de ogen, dwingt mij te kijken naar jou zoals ik je nooit gezien heb. Zo barst ik uit 't harnas waarin ik zat gekluisterd, mij niet kon bewegen, amper nog kon ademhalen. Ontaard ik van mijn vast omhulsel…