Netgedichten

netgedicht (nr. 49.084):

De hemel zoende eens de aarde.

De hemel zoende eens de aarde
toen ik in je ogen keek.
Buiten ons leek niets meer van waarde,
alles om ons heen verbleekt.
Samen dansten wij de tango,
dag en nacht in ons bestaan.
Volgens wetten, eindeloos,
zijn wij verder voortgegaan.

De maan en sterren zongen zacht,
stralend in een hemels licht,
verpletterend je liefste lach,
duizendschoon je mooi gezicht.
Zingen dag en nacht hun lied,
licht en donker op een zachte toon.
En hun stemmen hoor je niet.
Bovenaards en wonderschoon

lachen zon en maan ons toe.
Blijf ik stil bij al je pracht.
Het dansen zijn we lang niet moe
en gaan door tot in de laatste nacht.
Trekken wij elkander aan,
stoten wij elkaar weer af,
in steeds weer een and're baan
en immer gaat dit dansen door.

Duwen raadselen ons voort.
door de dag en door de nacht.
Duwen raadselen ons voort
door de dag en door de nacht.