Netgedichten

netgedicht (nr. 49.171):

Nachtmerrie.

Ik zou voor jou een liedje willen zingen.
Een liedje van verliefdheid en verlangen,
van jong en mooi zijn en van and're dingen,
maar 't liefste een liedje over jou.

Maar zo'n liedje zal ik nooit zingen.
Ik zou het ook niet willen, want ik kan het niet.
Voor zo'n lied ontbreken mij de woorden,
want je bent m'n allergrootste stuk verdriet.

Je bent zo lelijk als de nacht.
Je ogen heb ik nooit gezien.
Ze zijn verstopt achter min-tien
en je oksels stinken als de gracht.

Je haar is steil en piekt aan alle kanten.
Je hebt een snor en zelfs een baard.
Je voeten zijn zo groot als planken
en in je manieren ben je grof besnaard.

Het liefste lig je op de bank
met je vette lijf onderuit gezakt,
met sigaretten, shag en een fles drank
binnen handbereik, voor je gemak.

Wat een mazzel heb ik dan toch in m'n leven,
wat een geluk dat je m'n vrouw niet bent,
dat een huwelijk mij is bespaard gebleven
en ik je alleen nog van de nachtmerrie herken.