1934 resultaten.
slaap (3)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 567 in de onderwereld
neemt Thanatos afscheid
van zijn moeder
de nachtgodin
hij gaat op reis
om mij te halen
grondig snijdt hij
een haarlok af
ik weet het
mijn tijd is gekomen
de doortocht op aarde
loopt dood
zijn tweelingbroer Hypnos
sluit mijn bange ogen
en sust het vasthakende
lijf in diepe slaap
de veerman brengt me
over de rivier…
een alledaagse morgen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 553 het was een alledaagse morgen
toen ik mezelf tegenkwam
bij het haastig oversteken
passeerde ik mezelf
ik overliep mezelf
in die bijna geruisloze straat
zonder het te weten
nam ik een loopje met mezelf
ik holde en stond stil
een spiegel versperde de weg
het was een alledaagse morgen
toen ik mezelf tegenkwam…
het ene uur
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 552 ze wacht
god weet waarop
ze wacht
eigenlijk nog minder dan dat
ze existeert
in een museaal vertrek
zonder teken van leven, plaats,
van kleur, vorm of gevoel
haar tijd bevroor
tot een onbeholpen klomp ijs
alles in en om haar viel stil
de wijzer van de klok tikt
tevergeefs de tijd weg
het ene uur is het andere
de Big Ben, ach,
op drijfzand…
licht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 529 het licht reisde
ver voor je uit
sterren dansten
om je heen
op de grens
van het zwart
naar het wit
doofde het licht
elke minuut
verdrong de andere
toen je levenloos
ter wereld kwam…
stil (voor V S - M)
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 526 houd me in je armen
troost me sus me
wieg me in je armen
fluister me in slaap
de vader vervloekt getergd
het kind dat niet weet
hem tart tot op het bot
en hartverscheurend huilt
het is stil op de gang
zachte klassieke klanken
in een verlaten kamer
niemand luistert
ze loopt haar kamer binnen
na de autopsie altijd
de muziek troostend…
reizen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 522 we aanvaarden de reis
leggen een lange weg in stilte af
we vervlechten de beelden
tot een onsamenhangend weefsel
we zijn reizigers zonder woorden
passanten zonder grond
we reizen met gesloten ogen
gekleed in weerbarstige huid
en dan is er het woordenloos weten:
we komen nooit meer thuis…
Niets voor altijd
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 501 Het luchtballet van spreeuwen
een schrijvende vogelwals die zich in driekwartsmaat
laat lezen in deze late herfstlucht.
In het sleepnet van de schrijver
landen woorden om te vertrekken
door de mazen van de tijd.
Een gewonde engel schildert
boven een vlucht wilde ganzen
verten van onbeschreven lucht.
Zal ik woorden tussen lijnen schrijven…
ruimte
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 497 als je de kooi bent
zonder de vogel
komt de ander
die de vogel zal zijn
durf hoog te zweven
als je de zwaan bent
de ander in de schaduw
kijkt je na zo lang hij kan
als je valt wees dan niet bang
voor het licht en het donker
ik kom uit de schaduw
vang je, zonder te vragen, op…
verlies
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 495 verlies zwerft
als een trekvogel
van de ene fragiele
plek naar de andere
in onze lijven
het kent
de stroeve taal
van aanhoudend knagen
aan broze botten
hart en ziel
weerloos verlies
niets is wat het lijkt…
perron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 485 ik hoor het jammerende knarsen
en als de trein verdwijnt
blijf ik achter
met mijn handen op de rug
de wind schuurt langs mijn huid
het is donker
dag, het ga je goed…
naamloos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 480 ik loop door de straten
en zoek naar mijn naam
de deuren gesloten
een hond blaft naar de maan
ik loop niet meer daar buiten
ik ben het zoeken verleerd
mijn naam zal ik niet kennen
opnieuw in mezelf gekeerd…
varen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 476 we voeren van het grote eiland
naar het kleine
in het begrensde landschap van de boot
toe, lach nou, zei ze
vanachter de camera
sieraden bungelden onstuitbaar mee
zijn verre glimlach
wrong zich stroperig naar buiten
hij keek door het raam
opdoemende rotsen weerkaatsten
zijn blik
hij deed de ogen dicht…
Rosa Parks 1955
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 464 Ze zeiden:
wij hebben een cirkel getrokken
rond jouw huis.
Zo lang je maar binnen de cirkel blijft,
beschermen we jou tegen het kwaad.
We hebben het beste met je voor.
Zij dacht:
uit deernis snijden ze me
onder felle lampen
tot op het bot.
Mijn hart heeft haastig geleerd en
zich ingemetseld achter een muur.
Lang, zo lang geleden.…
Vlakbij
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 456 het moet bij mijn geboorte al begonnen zijn
zo dacht hij soms
het zachte schreien en het gemis
om wat niet kon worden uitgesproken
vertrouwelijk en toch zo vreemd
in die kerker van onmacht dicht bij haar
in de magische sfeer van intimiteit
wilde iets in hem zich bevrijden
met moeite onderdrukte hij zijn tranen
haar dood verbreekt voorgoed…
bagage
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 444 praten is moeilijker
dan zwijgen
onze woorden duiken
onder in een
smeltkroes
zijn niet langer van elkaar
te onderscheiden
geruisloos pakken we
het dode verleden in
vullen we
kleurloze koffers met
bittere bagage
sluiten ze
voorgoed in
vergeefsheid…
Schaduw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 435 Hij bekijkt de foto
met het luie timmermansoog.
Zijn lichaam werpt een lange
schaduw over het portret.
Met de handen betast hij
het landschap van haar gelaat.
Ik weet niet wie ze is
toch ken ik haar van
een leven dat ik niet leefde.
Ik verpakte het in schuurpapier.
De diepte van de stille nacht
knaagt aan mijn onvoltooide leven.…
hooglied van verlangen (voor Milou de Moor)
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 432 bevrijd me
uit de verstikkende armen
van de pijn
verlos me
van de ondraaglijkheid
van het lijden
ontketen me
uit de verstikking
van de ademnood
til me op
uit de bitterheid
van mijn meedogenloze bestaan
laat me
lopen onder de roze bloesem
van de boomgaard
volg me
niet naar de bongerd
mijn geitjes lopen mee
ik raak
onder…
voor I.J.
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 422 in dit gedicht
temidden van al dat zwijgend wit,
argeloze tekens en onbeduidende letters
wil ik wonen
binnen deze versteende ommuring
bevolkt door aaneengeregen woorden en
kabbelende zinnen
wil ik blijven
tot ik verstom
als het wit me verblindt…
duizendmaal
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 416 ik groet je duizendmaal
vanuit deze onherbergzame nacht
op het stampende, kreunende schip
waar het zwarte water
meedogenloos op me neerslaat.
ik groet je duizendmaal
vanuit deze onherbergzame woestijn
waar de zinderende zon
met verzengende tentakels
tergend het leven uit me perst
ik groet je duizendmaal…
scherven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 409 de vele vormen
van gemis zijn
de grillige scherven
op ongebaande paden
leidend langs kantelende
beelden van onvermijdelijke
verliezen
schrijf
met woedend hart
scherp
alle zintuigen aan
open
onwillige vensters
niets
blijft onbeschreven
het is bijna tijd…
wat bleef (voor Hans)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 409 Hoe vaak gevallen
bij de eerste stappen
die keer met de fiets
met tikkertje op het schoolplein
toen je struikelde over de kat
Wat raakte verloren
de velletjes van de schaafwonden
de geronnen tranen
het jodium flesje
de haastig geplakte pleisters
Wat bleef
het vallen en opstaan
de littekens
de tastbare aanraking
het gerijpte besef…
nancy
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 405 het loden leger
draagt de dood op handen
hamert de dood in het tedere hart
in de vlijmscherpe, vlamrode zee van bloed
wordt de mond tot stilte gekerfd
woorden breken
doof en zonder tranen staart ze
in blinde duisternis
nooit meer zal ze op zichzelf lijken
het licht in haar ogen gedoofd…
bagage (2)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 403 zwijgen is zoveel
moeilijker dan praten
onze tollende hoofden
houden de overtreffende
trappen (wat zijn ze met veel!)
koortsachtig in toom
verbeten lippen verstrakt
tot dunne strepen
niet wijkende nagels boren
zich in onze handpalmen
het zwijgzame verleden
ingepakt in koffers
met uitgesproken bagage
op de granieten vloer…
vertrek
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 403 onze geheugencellen verhuizen
traag nestelen ze zich in
en rondom het hart
we herhalen onze levens
met woorden foto's en
zoveel afgedwaalde herinneringen
achterwaarts trekken we
ons terug uit het leven
we wonen meer en meer alleen
voor het venster waaiert de
beuk in lichte vreugde
tegen alle zwaarte in
de kraanvogels vliegen over…
terwijl mijn moeder
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 387 terwijl mijn moeder
me wiegt neemt
ze voor mijn komst
afscheid van het dode kind
met dezelfde naam
wie is het kind
in haar armen?
terwijl mijn moeder
me wiegt wacht
het kind in haar buik
om me uit haar armen
te verdringen
wie is het kind
dat zij wiegt?
terwijl mijn moeder
me wiegt streelt
ze over haar buik
als het ongeziene
leven…
achterwaarts
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 383 op een stil terras
drink ik koffie
een duif scharrelt
in de buurt van
mijn voeten
ik vlieg achterwaarts
en zie de handpalmen
van mijn vader
in de vorm van een
klein nest
waarin een witte duif
is thuis gekomen
teder strelen zijn vingers
de vederlichte veren
je bent mijn mooie
snelle duifje
roerloos luistert duif
naar de zachte stem…
breken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 383 de tembare
hellehonden
de afdaling
in de dood
de geur van
het zout op de
zeilen van de
vorige storm
alles lijkt
binnen handbereik
alles wijkt
altijd weer terug
niet het breken
van de ziel in
de stilte van
je heengaan…
basalt H.C.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 382 in de woeste, bezeten kop
teistert het spookhuis van de kindertijd
basaltblokken houden onwrikbaar de wacht aan de dijk
onstuimige kleuren spatten uiteen
gaan over in het wijde water
woeste verfstriemen belagen het doek
golven slaan in dikke klodders op het strand
alle remmingen kwijt…
horen en zien vergaan
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 370 mijn zintuigen
ik schakel ze uit
stuk voor stuk
ik weet het:
een onmogelijke zaak
ik lever ze over
stuk voor stuk
aan een
oorverdovende duisternis
blijft over het vege lijf
horen en zien vergaan
tastzin
niet langer op proef gesteld
ik weet het:
het heeft misschien geen zin
nu nog de motor
het harde hoofd
niet weg te denken…
Dwalen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 369 Ik ben op weg naar vroeger
om de kilte in mijn hart te bestrijden.
Hier heb je vleugels, zei mijn vader.
Vlieg niet te hoog, vlieg niet te laag, riep hij
toen ik vliegend voorbij fladderde.
Buiten de hoge heggen gaat de wereld verder.
Ik wil alleen horen hoe jij naar me riep:
volg de vogels, volg de vogels.
Dolend in mijn dwaaltuin verlang…