Niets voor altijd
Het luchtballet van spreeuwen
een schrijvende vogelwals die zich in driekwartsmaat
laat lezen in deze late herfstlucht.
In het sleepnet van de schrijver
landen woorden om te vertrekken
door de mazen van de tijd.
Een gewonde engel schildert
boven een vlucht wilde ganzen
verten van onbeschreven lucht.
Zal ik woorden tussen lijnen schrijven
in de omheining van lege taal gaan staan
op verkleumde dichtershanden zitten?
Of mag ik vrij over de bladzijden bewegen
het luchtruim zoeken als een ongebonden vogel
de plek vinden voor poëzie waarvan de diepte mij ontgaat?
Waar niets voor altijd is?
11 maart 2024
Geplaatst in de categorie: individu