Alle inzendingen van Jan

Ad fundum, tot de bodem leeg met zichtbaar genot Waar ik eerst geen slok van door m’n strot heen kreeg Ad fundum, vul mij opnieuw mijn glas Met ’t sprankelend heilzaam geestrijk vocht Ad fundum, nooit is mijn glas half leeg noch half vol De bodem is slechts bereikt bij mijn laatste ademtocht Ad fundum, vul mijn glas tot aan der rand, niet…

Soms is het 1 over twaalf in mijn leven Maar dan zet ik de klok 3 minuten terug Dan is het weer 2 voor twaalf De hoogste tijd dus, dus 4,5,6 er tegenaan Veelal lukt het dan omdat 7 mijn geheimcijfer is!…

Laat mij haastig gaan naar velden en beemden schreiden door het schone vlakke land aan zee genieten van dier en boom en grazend vee van lucht en wolken wil ik niet vervreemden vogels wil ik door het luchtruim zien zweven sierlijk rank en slank door het azuren blauw vanaf velden nog glanzend van ochtenddauw dan ziet men weer een wereld vol…

Hoe snel gaat de vrouw voorbij, Op straat, in de trein, op de sponde, Vlakbij en oneindig ver. Soms ziet men alleen oog, mond en haar (Nog iets van haar boezem misschien) En kent haar tot in ’t tederst. Soms was men met haar vereend Duizend nachten en meer En is haar toch zo vergeten, Alles, haar geur, mond, haar, Als was het zeven jaar…

“Het leven is nu eenmaal niet eerlijk Het tegeltekstje wat ten principale In elke woning boven de kachel hangt Het zijn de huidige bewoners Voor wie het opgaat of niet Angela vond Femke in dat tegeltje Twee bekende vrouwen, BNérs De een commentariserend De ander democratiserend Beiden aan het werk getogen Amsterdam had er wel 750 jaar…

Dromerig zie ik uit over groene landerijen door ochtenddauw bezaaid met parelen omzoomd door bos in blauwe nevel overgoten met stralen zonnegoud en als luchtkastelen zweven witte wolken door azuren blauw diepe herfsthemel frisse herfstwind waait over velden zacht huilend om de zomer maar in vochtig bos vullen de bladeren dit seizoen nog…

Nergens klinkt geluid zo iel als waar geen bomen bergen of muren zijn in eindeloze ruimte van een ziel waaraan elke hoop is ontnomen enkel ontluisterd in pijn. Nergens klinkt geluid zo iel als over verre vlakte waar geen weerstand of strijd overwinning ten offer viel het leven tot de horizon vervlakte elke roep om hulp verzand.…

Ik zal er wel naast zitten Ze zullen wel weer een uitzondering vinden Maar voor mij: Jan Jacob Krediet Als voormalig bedrijfsadviseur Midden en Kleinbedrijf Kamer van Koophandel Rotterdam en Vlaardingen Was Sywert van Lienden in verkapt loondienst En ook zijn maten, zijn vennoten Als natuurlijk persoon maar ook als rechtspersoon Stichting of…

Een muze hoorde ik zingen een muze zag ik dansen met klanken van viool en harp vermengd in wervelend gedicht een muze heeft mij zacht gestreeld en heeft mijn lippen geopend ze heeft mij hartstochtelijk gezoend deed mijn hart van liefde overlopen helaas is mijn muze heengegaan maar heeft haar zang achtergelaten zodat ik nooit met een mond…

Baudet en Wilders: breinen vol met haat hun ras- en waangedachten vuil en drek aan bloed-en-bodem-onzin geen gebrek het monster ‘eigen volk’ verpakt in smaad hun woorden vol venijn verdwijnen ooit na felle kou komt beter weer; het dooit…

6 weken geleden de 1ste prik gehad 3 juni, vandaag de 2e en nu volledig 'opgeladen', dus 1, 2, 3 naar Spanje 6 weken lang!…

Ik zou willen dichten in ritme van deining der zee met woorden die kabbelen als golven bij zachte bries wuiven als helm op duin licht zand op doen waaien. Strooien mijn gedachten langs helder blauwe lucht of in sterrennachten zenden naar licht der maan laten vliegen over horizon om daar in zonlicht verder te gaan.…

Lopend over uitgestrekte velden Gedachten waaiend in de wind Denk ik aan wie mij vertelden Waar ik het schone Holland vind Koeien grazend in de weiden Vogels zingend boven goudgeel graan Zin ontgoochelend bevrijden Zo nu en dan blijf ik even staan. En ver de nevelige bomen Voor d’ horizon tussen dorp en hei Een paard dat daar staat te dromen…

"Wat gebruik jij?" ""Wat bedoel je?" "Nou gewoon, wat gebruik jij?" "Je bedoelt ik, wat ik gebruik?" "Ja, jij, wat jij gebruikt?" "Ik, ik gebruik m'n verstand!"…

Waar vinden wij stilte in rust te verkeren nog landelijk vrede waar auto’s niet storen wij geluid van mondaine wereld niet horen in bos en in veld ons lawaai niet frustreren. Waar zingen de vogels in bomen of velden en ruisen de winden door lover van kruinen of ziet men de bloemen in weiden en tuinen de tijden die ouden ons vroeger vertelden…

Ik schreef een schilderij vandaag over alledaags gebeuren over ’t hoe en waarom was de vraag in overvloed van vele kleuren. Het rood van ’t rijzend zonnegloren het veld gehuld in nevelig blauw de smaragdgroene bomen bekoren aan elke grasspriet een parel van dauw. Over neveldeken dansen zonnestralen van zilveren schittering en warm goud…

“Kom van dat dak af Waarschuw niet meer” Wat een flauwekul Laat toch die mensen Laat toch die lui Lekker lui op het dak Wijntje, hapje, sigaretje in d’r hand Een uitzicht om wauw van te zeggen Lucht om lekker te happen De zon om lekker bruin te worden Het leven in de Jordaan Speelt zich niet alleen op straat, cafe en huis af Maar ook…

voor niets deinst loco Loekasjenko t’rug zijn vast pandoer: censuur, corruptie, moord verzet wordt rücksichtlos in bloed gesmoord massale slachting of schot in de rug het volk kan hij decennia bedriegen maar ooit verrot hij als de stront van vliegen…

In mijn gedachten heb ik weer gewandeld over de dijk langs het water van de rivier met aan mijn linkerkant de uiterwaarden en rechts van mij de bomen in het bos genietend van de schepen die daar voeren en de wind die zorgde voor een frisse blos. Ik heb gewandeld, in gedachten, in het bos door de uitgestrekte paden tussen bomen machtige eik…

Waar wolken treuren In egale grauwheid Huilend tranen Storten Als een lijdend Somber verdriet Troosteloos de einder Tot vaagheid Verschiet En de wereld Zoekt naar warmte Straalt toch licht Van de zon In kleurrijke bogen Op donker verleden Hoop voor toekomst…

Over heel de verre einder hangt een waas van verwachting een droom die toekomst heet waar wij van afstand kijken in hoop en zwaar verlangen van nadering tot elkaar geen afgunst of kijven leven in menswaardig bestaan en onze energie besteden in ontwikkeling en hulp aan hen die zwakker zijn waar de einder nader komt wie geen helpende…

Volop bloeit de pruimenboom en schuchter volgt de eerste peer als in een mooie droom kleurt heel de tuin straks weer en tussen tulp en hyacint zweeft menig vlinder rond die vanaf vroege morgenwind zijn tafel gedekt hier vond middagzon brengt alles in een luim zacht klinken tonen van een sijs tussen bloesem in de pruimenkruin eentonig doch…

Ik geef het toe Ik geef het ruimhartig toe Ik had ‘broccoli’ in m’n keel Maar ook in mijn hart En niet alleen vanwege Jeangu Maar vanwege de organisatie En vooral het personeel Zo vriendelijk, zo doeltreffend Zo fris, frank en fruitig Zo’n heerlijk Songfestival Met 3500 feestelijke liefhebbers Ieder op z’n eigen wijze Maar zo autenthiek…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

Voorjaar drijft mij tot het schrijven ener sonnet loflied over zonnestralen te bazuinen over vlakke land en vanaf blanke duinen reeds des morgens door vogelkoren in gezet liederen beschreven in poëtische woorden zoals het in het brein des dichters leeft hij het met zijn ziel en hart te kennen geeft dat hij bestaat uit enkel lofakkoorden…

Overal verkeer muziek en herrie Zelfs in de lucht lawaai en gebrom Vele mensen schreeuwen en maken ruzie En ik vraag me af; Draait hier de wereld om? Meer en meer iedereen voor zich alleen Werkt voor overvloed en weelde zich krom Gunt een ander steun nog been En ik vraag me af; Draait hier de wereld om? Er zijn geleerden en professoren…

Waarom vloeiden er tranen over mijn wangen bij de opening van het Eurovisie Songfestival op TV en klapte ik mijn handen stuk? Was het mijn geboorte en werkstad Rotterdam! Was het de enorme respectvolle organisatie! Was het mijn Europa! Was het de muziek, het spektakel! Neen het was de massa aan mensen Het meest massale fieldlab-experiment…

Als in lente velden kleuren met schat van bloemenpracht vogels zingen in hoge bomen sterren schijnen in de nacht. Als de zomer komt met zon, warmte om stil weg te dromen genietend geur van drogend gras zal dan alles anders wezen? Als herfst bladeren heeft verwaaid geen beschutting in de kruinen wind naargeestig tussen bomen huilt zal…

Nu kust, ontwaakt uit duister vroege ochtend de tere zon die moeder aarde nevelige sluier spon. Zachte bries strijkt door haar kapsel masseert golven door zilverglans van zachte zijden draden die deinen als vreugde dans. Als tranen van ontroering hangt dauw in berkenblad, klinkt door eik en beuk in vervoering lof in vogelzang gevat.…

Vertel geen gebeurtenissen die ik niet wil weten vergeet verschil tussen dag en nacht in het licht kan ik niet waken slapen doe ik niet des ’s nachts mijn verdriet zal ik niet langer dragen dan mijn passen normaal zijn om meelijden wil ik niemand vragen verdrink mijn pijn in donker rode wijn mijn lichaam pijnig ik tot bloedens mijn hart…