Alle inzendingen van Jeroen

Pril in het ontwaken van het ochtendgloren dacht hij nog na over de droomcyclus die hem zo had weten te ontroeren in het duister een ontluikende dagdroom viel hem ten deel op het bord, met zijn ontbijt naast een spiegelei ontwaarde hij zich een innerlijke bespiegeling zuinig in huisvlijt nijverig in eenvoud in dat bijzondere…

Er zit een mus op de grafsteen bij het oude graf van mijn vader met verwelkte bloemen en verhalen over de vondsten langs de rivier. Ik wil de mus wel leren kennen om haar te vertellen over mijn vader maar ze luistert niet vliegt weg met mijn verdriet.…

ik kom kijken: Wat zijn de bezienswaardigheden? Nemen we een gids? Ik groet jou Zon ik zoek het pittoreske fotografeer mijn medereizigers op de plaatsen wij zijn pelgrims ik sta in de rij ik woon niet meer echt niet meer in een landschap met bomen ik koop een souvenir. ------------------------------ uit: 'Op het oog', 2005.…

Haar ogen zoeken tere bloemen die haar ziel met licht betasten het is alsof ze de dood hoort fluisteren nu ze hier is, bij de rivier, die luistert misschien dat zij in grootsheid van het bestaan een schaduw afwerpt om de bloeiwijzer te vinden.…

Ze ziet onzichtbare dieren in een lucide droom verdwijnen in trouwe eenvoud bij het kopje koffie met de droge tarwekoek in de echo van de radio ik probeer reclame te maken voor haar uiterlijke schoonheid maar dat heeft zij niet nodig want ze is van binnen al zo mooi in essentie van ontwaken laat zij de wolken niet los viert…

We beklimmen samen in een droombestaan dode bomen geworteld in een oneindig bos waar klatergoud lokt voor de verloren kinderen je laat mijn hand niet los peutert handig uit jouw neus roept wat vlinders om versterking en in het bij je zijn klinkt een lied over hoe jij jezelf bent gebleven onder het maanlicht van de nacht ben jij…

Hoe noemt men één geodriehoek op het strand? Ik vraag u nogmaals Hoe noemt men één geodriehoek op het strand? KIJK ME MAAR AGWANEND AAN een geokniehoek. Ja, een geokniehoek. Mits een knie bruin wordt door het zonlicht…

Je bevestigde mij in trouwe eenvoud van gewoonte herhaalde jij jezelf om getuige te zijn van het feitelijke mezelf zijn tegenover jou die zichzelf was en steeds herhaalde wat zich in mijn trouwe eenvoud bleef bevinden jezelf, vond ik je mooi hoe je mij terug had gevonden.…

Met de dood is het als met een toerist die het mooiste meest authentieke plekje niet vond en aan de rotonde rondjes bleef draaien omdat hij de plaatselijke taal niet verstond en hoewel hij de weg in gebroken Engels kon vragen aan een beleefde local die het nut voor commercie wel inzag bleef de dood op een afstand rondjes draaiend binnensmonds…

We lopen samen stroomopwaarts door de voegen van de stad mijn dagboek en ik we gaan gescheiden zij in een mystiek bloemenveld ik in een keurig joggingpak door het dagelijkse leven wanneer ze zwaluwen ziet tekent ze een landkaart haar vingers in het zand neemt ze mijn hand een land, een dromer.…

Er is verschil tussen gelijk hebben en gelijk willen halen tussen ruzie zoeken en vrede maken samen zijn we universeel dwarrelde geesten omdat waarheid danst met zomerganzen.…

Neem ik het alfabet mee naar mijn brief dan is het om de letters uit te zaaien zoals bloemen in het donker van de nacht zodat je weet dat ik steeds op je wacht laat ik in mijn zinnen zien dat ik je bemin begint de hartstocht met een nieuw begin achter de komma waar ik je laaf ontbloot en als jouw liefdesslaaf.…

Er ontwaakt een droomwereld in mijn werkelijkheid alsof ik weer dat stoute jongetje ben geworden in een boom geklommen om de horizon te zien van verre landen, adembenemende vrouwen die de vuile was schoon weken in de rivier stevige billen vilein naar achteren gestoken en ik roep vanuit mijn hoge schuilplek om vrijheid en het recht om weer…

Het niets impliceert hier dat mijn krachtige wortels zwijgen rumoer van mensheid zegt me er is niets ernstigs aan de hand we zoeken het zand van vergeten dromen op het verkeerde strand verdwaalt tussen desillusie meneren die negeren mevrouwen die miauwen voor de kat zijn kut in de ochtendkrant en door het licht van nieuwe wanhoop…

Hoe herken je het zwijgen van tarwe aan het spreekwoord in de wind wanneer landelijke tongen verdwalen in wildernissen van de grote steden hoe zal het zwijgen voortduren in stilte die geen ruimte inneemt door kale leegte tussen muren naast het asfalt van de snelweg hoor het zwijgen van tarwe luister hoe tarwe zwijgt.…

O lach naar mij, gij klein kalf Daar ik je moeder ben Mijn liefde voor den uwe persoon is meermaals ten proeve gesteld Uwen vader heb ik allerwegen gezocht. Ik ken het gif der schaduw Ik weet dat de noten der aarde geschikt zijn als voedsel Dus, wees niet bang We zullen uw vader vinden in 't woud Lach en speel, nu! Want in 't woud leven we…

Ik heb mijn moeders ogen Ik heb mijn moeders kin Ik sta net zo af te drogen Ik schenk net zo koffie in Ik heb mijn moeders haren Ik heb mijn moeders blik Haar neus en haar gebaren Maar wat van mij ben ik? Wat van mij ben ik? Wat van mij ben ik? Ik ben voor een deel mijn moeder Maar wat van mij ben ik? Ik heb mijn vaders handen Ik…

De avond valt in droomschaduw slobberwijn op tafel, pantoffels radio mijmeringen over de zee vaak wanneer hij zich verplicht in het alleen zijn te peinzen vreest hij de eenzaamheid die in zijn jeugd voelbaar was het is hier niet heilig meer oude boeken door het stof gehaald liggen te huilen onder regenlaarzen achtergelaten in de hal;…

Van oude kerken als kreuken in hun heuvel kende de klankenverliezer het gebed. Een klamme echo een akoestiek een gesuis dat ragfijn geel onophoudelijk de muren in rinkelt. Van oude kerken waar schellend zijn stem voor de adem op fresco's een sleutel vroeg herhaalde hij het bezoekuur. Een vraag brandde in des klankenverliezers koudvuur en nu…

Is het de echo van de radio die kille stem die het nieuws voorleest achtervolgd door schreeuwerige reclame geboren om te horen, alles voor elkaar voor alles wat niet nodig is door vaart der tijden opgenomen in gesloten inrichting, dikke muren die geen geluid doorlaten zonder stemmen die waarschuwen voor de nacht die nieuwe doden telt…

Iedere dag een nieuw Dillema om jouw ontrouw te maskeren het uitzicht fraai zie hoe het genieten is landschapswaarden, lijvige heuvels ruige rivieren, bibberende beken bomen die langs lanen staren bladeren melodieën logboeken vol groen en in het bij je zijn klinkt een lied van hetzelfde gezicht ogen die naar een verte staren is…

De kraaien vliegen boven het groene weiland op zoek naar de stem natuur zal spreken ligt in jouw hart besloten naakt onder de zon.…

Het is stil hier in de verboden storm de doden wandelen over geplaveide paden alles wat gezegd is wordt herhaald de televisie is een spiegel voor demonen en in computerland staat de tijd weer stil geestverwanten verstoppen zich in kinderspelen alles wat gespeeld is werd uit het brein gemaakt de computer is de dwaas voor eenzame spiegels…

Dood en begraven Onder de grond gestopt Zand erover, grond erop Om je vervolgens door de wormen Of andere op te laten eten En de resten verteren wel Tot op het bot Afstaan aan de wetenschap In zo een pot Zodat de dokter nog eens naar je kan kijken Open snijden als er tijd voor is Op sterk water gezet Cremeren Dat wordt heet onder…

De taal der vogels in urgentie van jouw dromen merels, zwarte kraaien duistere vleugels naar de dood soms ontwaakt er een zombie op zijn grafsteen beitelt hij woorden over liefde er is geen onverschilligheid hoorbaar in het geluid van vogels komt het voorjaar nooit te vroeg.…

In essentie van ontwaken beroer je mij tot slapen met accent van zwijgen hoor ik niets anders dan lyrische dromerige taal die kalmte laat opbloeien en in die fluistering herhaal jij verhalen over openbaring van verlangen er is geen diepere heimwee die ik koester dan de herinnering aan jouw geliefde warme stem.…

Een waterpartij van vreugde Een fontein van liefde Een fontein die klatert van geluk Een liefdesfontein Vol van plezier en geluk Een genot om van te "drinken" Tot je te nemen Genieten met volle teugen Een fontein die zijn stralen omhoog laat gaan Hoger en hoger voor jou Een liefdesfontein Die sterker wordt naarmate de tijd verstrijkt…

Ik wil de wereld een betere plek maken voor jou Leiderschap is iets natuurlijks voor mij Ik gebruik mijn intelligentie (kennis) en geloof in jou Om het leven aangenamer te maken voor jou Ik wil jouw licht zijn in tijden van duisternis Je steun en toeverlaat als je het moeilijk hebt Je bijstaan en sturen wanneer het nodig is Maar je ook liefhebben…

Maandagnamiddag rond vieren, Ik zag het aankomen, Om van te genieten, Ik kreeg als het ware een extra kinebeurtje, In jouw aanwezigheid zo aangenaam, Op m’n wangen een klein kleurtje, Even voldaan, Doch papa stak een stokje voor, Hij was je jammer genoeg voor, Ik maakte geen kans, Daar brak m’n lans, Met de rekening in de hand, Het was…

Op de rouwkaart van mijn vader stond een gedicht geschreven niet door mij, vermoedelijk door mijn zus ze heeft een andere vader ik vond het een flauw gedicht mijn vader is nu al lange tijd dood maar ik mis hem niet want hij was nooit een vader voor mij hij was de vader van zijn andere kinderen en daar hoorde ik niet bij ik werd door een…