1561 resultaten.
golvend
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 666 mag ik
van jou zijn
dromend langs
de lijnen van jouw
gedachten
die ik doe spannen
of laat vieren
naargelang
een verlangende zucht
is te verwachten
dan wel
een oogstrelende aanraking
de afstand kan verzachten
al golvend
in de beweging
van zachte tinten
mag ik
van jou zijn
in het spel
van liefdevolle
omhullende…
een zoete wind
netgedicht
3.0 met 44 stemmen 1.558 ik keerde jou
de rug toe
en ging met loze
woorden hene
je zag niet
dat mijn tranen
in een zoete zuchtende
wind verdwenen…
nog even
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 992 nog even
dan lengen
de dagen
ik zie nu al licht,
bij vlagen
draag nog wel
het vlies van
ledigheid
klevend aan mijn,
onvoorwaardelijke,
mensheid…
het verleden heden
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 1.813 ik kijk mijn moeder
in de ogen
zij spreekt van verre,
dwalend in het bos
ze wordt in het heden
door haar verleden bedrogen
de waarheid
laat steeds meer los…
Bevreesde overgave
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 224 mijn lijf schuift schurend
langs de bast van de eik
vingers krabben traag de
nagels zwart
tot scheuren toe bereid
als ik door het dragen zijg,
naar overgave neig
voir la mort en face;
tussen hemel en aarde
gevangen in een grijze waas
met een loodzwaar hart
voel ik me te zwak
weerstand te bieden
aan deze omvangrijke
dijk van houten…
Bij tanend licht
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 270 wanneer de donkerte van de avond
haar muil opent
en het licht ons nog even de hand wil
reiken
ervaar ik een naderende stilte
als zou de dood mij
bij de lurven willen grijpen
of zal het mijn verjaren zijn
dat gedachten in de schemering
zich meer gaan spiegelen
aan mijn sterven
dan wel morgen
slechts de idee is
minder van de toekomst…
gisteren
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 801 gisteren
ontmoette ik jou
vertelde
wie ik was
keek in je ogen
het was jouw verhaal
dat ik in stilte las…
Plaza della Pietà
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 332 ik tracht met mijn scherven,
op de Plaza della Pietà,
sprakeloos,
weer heelheid te verwerven
wanneer ik oog in oog sta
met de fontein
waarvan de stralen
huilend de leegte erven,
van de val verhalen
en druppels uiteenspatten
op reeds uitgesleten groeven
van de marmeren Moeder,
zodat ze verpletterend
een verlies vertalen
ik zoek…
als de dag van morgen
netgedicht
3.0 met 47 stemmen 1.770 vertel mij van dromen,
nog verborgen,
maar waarin zeker
het verleden
wordt ontnomen
ik ga nog één keer langs
bij de velden van weleer
die verhalen van droogte
en diepe verlatenheid
die nog steeds de huid
bekrassen, keer op keer
en waar mijn levensvocht
verdampt in gelatenheid
herinner mij
aan de dag van morgen
die vertelt…
glazen zerk
netgedicht
3.0 met 51 stemmen 1.856 als het hemels dak,
vochtig grijs en
alles omhullend,
het ademen beperkt
vraag ik me af
of zich nu reeds
de contouren vormen
van mijn zielverlaten
glazen zerk,
al doende
het ongewisse
met eeuwigheid
vullend
het uitzicht draagt
niet verder dan heden
morgen,
wat dat ook zij,
lijkt een beeld
uit een verleden
een woord
in…
De verlaten akker
netgedicht
3.0 met 42 stemmen 1.128 als de dag
buigt naar de zon
en de aarde
de hemel kust
zoekt de schaduw
traag haar weg
over reeds
gerooid veld
dat verlangt
naar stilte,
een geborgen rust
en vormt de herfstige kilte
in de groeiende duisternis,
langzaam spreidend,
een deken van droefenis…
haiku
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 495 een gevallen blad
teken van een stervende
en maagd in wording…
een verbeelding
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 631 het is luisteren naar wat men niet kan horen
zelfs niet met wijd openstaande oren
ik kijk met mijn ogen en zie niet wat ik ervaar
het is de herkenning die ik van binnen bewaar
hoe schilder ik intiem ontwaken
het dansen van nevel over een meer
of het knisperen van gevallen bladeren
als ik ze met mijn voeten bezeer
waar ook nog het herfstfruit…
versterven
netgedicht
3.0 met 48 stemmen 1.492 wat is het toch
dat in mij zo
dreigt weg te vloeien
ligt er misschien
een voortschrijdende
onthechting te broeien
of verlies ik de wereld uit het oog
alwaar in de gejaagde mallemolen
het steigerend paard mij afwerpt
om mij, in wat nog rest aan adem,
even rond te laten dolen
schuurt de tijd soms aan het stof
dat over mijn beleving…
de liefde bedrijven
netgedicht
3.0 met 42 stemmen 2.322 liefde bedrijven
is pogen
blijvend te verblijven
tegen warme lijven
die gewillig
aan elkander
willen beklijven
om op herhalende
vluchtige dromen
te drijven
en als zacht
schurende schijven
de passie nog
nog meer opdrijven…
vluchtig
netgedicht
3.0 met 41 stemmen 1.260 voel ik nu
een druppel zakken
over mijn
ongeschoren wang
een traan
die afscheid vertaalt
in vluchtige vochtigheid
van innerlijke treurgezang
ik kijk nog omhoog
alsof ik de waarheid
verwacht van boven;
het gevallen leed van een blad
met uitzicht op herfstig sterven
ik hou me van de dove…
overbrugging
netgedicht
3.0 met 52 stemmen 2.727 het is al lang geleden
je zou haast zeggen
in een gedachteloos verleden
dat ik naar jou schreef
ze waren koud, die korte zinnen
gekrast met aangelengde inkt
ik heb het nabij zijn gemeden
kruiste de degens vanbinnen
heb zodoende de eigenliefde verlinkt
leve de republiek schreeuwde ik
tegen het laatste kladblokvelletje
van goor uitziend…
de levende dood
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 952 soms, als ik
in de dood verblijf
en het schimmenspel
zie om mij heen
gonzen eentonige
geluiden
zij hebben
het sterven gemeen
geen woord of gebaar
kan mij dan raken
ik ben,
zonder iemand te zijn
voel, zonder kreten
te slaken…
oude stenen
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 313 als ik drijf op de schaduw van heden
en het mij voelbaar ontbreekt aan gerief
maakt het ademen diepe sneden
roept de rust en komt de nacht als een dief
niet dat ik door het sterven ben aangeraakt
of vast de wakken tel voor morgen,
door deze of gene word gelaakt
neen, de ziel is gedwongen verborgen
toch bouw ik op oude stenen
zij vormen…
er zij licht (2)
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 447 er zij licht
denk ik even
en word zonder zicht
voortgedreven
als passief verwijlen
in de draaimolen
van oneindig ijlen
ik zwaai naar
omstanders in de mist
zie slechts schimmen
waarvan de armen
zijn uitgewist
er zij licht
vaak
door schaduw
ontwricht…
er zij licht
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 594 diep zinken
is naar leegte dalen
treden overslaan
blindelings dralen
op één been hinken
nog minder dan dat
zal verdwalen zijn
in wat al verborgen is
roepen naar
gesloten oren
met minstens een
dikke laag vernis
de zwarte echo bekoren
geluiden die weerkaatsen
tegen gedeukte dromen
in de adem haasten
dat een bonkend hart
moet…
Luciano Pavarotti (1935-2007)
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 564 hij was
de grote meester
schuilde in
een omvangrijke harnas
van menselijk genot
deelde zijn hoge C
met passie en elan
was op roem van mij,
van zijn publiek verzot
geen tenor heeft mij
zo diep geroerd,
mijn vezels doen trillen
en de ziel met herkenning gevoerd
gelijk een Schepper het zou willen…
achter haar vlakke hand
netgedicht
4.0 met 37 stemmen 1.360 achter haar vlakke hand;
een collectie slanke vingers
met veel zilver gespalkt
in diverse lagen en dikten
bedekt zij haar mond;
zachte zwoele lippen
als wachters van een
vurig gespierde tongenlont
wordt er een lach verborgen
vanwege mijn verfijnde grappen
of bedekt zij de verveling
om niet uit een ander, afwijzend,
vaatje te hoeven…
in het woud van morgen
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 463 raap de bladeren, mijn zoon
in het woud van morgen
ze vertellen van wat is geweest
maar vooral wat komt
en dragen de vergankelijkheid,
het sterven,
doch ook de nerven
van wijsheid die bevrijdt
buig, mijn zoon
voor de aarde in bloei
vertraag je pas
bij het voelen
van het zachte mos
denk daarbij
aan de mensen
die onevenredig woelen…
vrijen in den vreemde
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 876 vredig vrijuit vrijen in den vreemde
met een vrijvrouw zonder enige scrupule
is hangen aan gekleurde ballonnen
of zweven in wilgenbomen van chocolade
het is zuigen aan slagroom met aardbeien
ongeremd, verblind en onbezonnen
alhoewel het naast zo'n schone neervlijen
reeds het ervaren is van genade
eer ik werkelijk ben begonnen
ach, wat…
ongeschreven gedichten
netgedicht
3.0 met 63 stemmen 1.464 verderop in de straat zijn er vestingen
al vroeg in de avond met rolluiken gedicht
ik heb niet de indruk dat er veel is te halen
nooit heeft men daar dieven zich zien verdringen
of dat er binnenshuis kwalijke daden worden verricht
daarentegen zet ik de deuren wijd open
dat wil zeggen aan de achterkant
kan men vrijelijk naar binnenlopen
tenminste…
blinde vlekken
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 488 een sta in de weg, ben ik
ook terwijl ik langdurig zit
op de juiste momenten ja knik
en eindeloos tot de schepper bid
hoe is dat zo gekomen
daar ik toch goed van zins ben
de werkelijkheid onderscheid van dromen,
verderf en schoonheid door en door ken
het is als kleurloze verf op een palet
op het doek verwerkt tot blinde vlekken
waar…
de laatste strofe
netgedicht
3.0 met 31 stemmen 666 een laatste strofe
draagt het gewicht
van bovenstaande
vaak een open eind
of er wordt, tenslotte,
iets van de sluier opgelicht
maar als het doek
gaandeweg gesloten blijft
dan wel de tekst niet beklijft
ziet u dan uit naar de laatste zin
en geraakt u met de verwachting
in een onvermijdelijke onmin
bij mijn eerste woorden had u
eigenlijk…
als het doorzicht kwijnt
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 694 spanen hangen langs de boot
een stroom drijft me voort
ik weet niet naar waar
van het vreemde hier
in het uiteinde van
een afgehakte loot
naar het onbekende daar
ik heb weet van de verlamde passie
de opgesloten sier
alsof een eeuwigdurend zielenstaar
mij voortduwt in het zand van de woestijn,
wellicht een onvermijdelijk levensgebaar…
als ik niet kijk
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 847 ze staart naar mijn ogen
aldoor
als ik niet kijk
glimlacht een heel verhaal
gaat op in de verbeelding
die opnieuw geboren lijkt
wat tekent mijn mond
die blijkbaar
een verleden verraadt
zij aait de hond
die haar achterlaat
met een lege schoot
en keert in haar wereld terug
hij die zij verwacht
is vroegtijdig uitgeloot
de pijn…