als de dag van morgen
vertel mij van dromen,
nog verborgen,
maar waarin zeker
het verleden
wordt ontnomen
ik ga nog één keer langs
bij de velden van weleer
die verhalen van droogte
en diepe verlatenheid
die nog steeds de huid
bekrassen, keer op keer
en waar mijn levensvocht
verdampt in gelatenheid
herinner mij
aan de dag van morgen
die vertelt van het
ontluikende groene gras
waarin ik mij dan,
zozeer weet geborgen
alsof nu al het heden,
gisteren was
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 13 november 2007
Geplaatst in de categorie: verdriet