Alle inzendingen van K.Bladzij

Je opmerking klinkt scherp, maar redelijk. Toch wordt het niet gepruimd. Men vreest de pragmatiek: o wee als het waar is, het onomstotelijk blijkt: de persoon in kwestie zich voor iedereen ontkleedt...! Mag je zulke blindheid signaleren? Nee, gauw wissen, doen alsof een sprookje is weerlegd - 'correctief loochenen' heet dat. Sssssst…

Het lichtgroen waagt zich nu toch uit de bomen, bekleedt uitbundig het onderhout. Winden bleven maar uit het noorden komen, Corona-Nederland had het akelig koud. Mens en plant, ze kregen er van langs. Men moest niet denken dat zegeningen zonder pijniging verkregen worden. Pasen was een paar weken terug... Nu is de mildheid daar. De flora…

Ik ben woordje Zo. Dan zal jij wel Zus zijn. Allebei onderdeel van iets groots. Twee snippers van de waarheid. Blijkbaar vullen, voelen wij elkaar aan: we beginnen te spiegelen... Zien elkaars trots om te zijn wat we bedoelen. Op te gaan in een groter geheel. Van alle kanten joelen voor- en tegenstanders: niet zómaar krijgen we applaus…

Kop op, knop! Je geduld is prijzenswaardig, je samenvatting concreet, je bent een vlotte codeknop. Feilloos voer je een bedoeling uit, een persoonlijke hint aan de wereld, een warrige droom in miniformaat, een wolk die iemand ergens opslaat. Electron en chip - gloednieuwe lakeien - flitsen zich gek om jouw signalen een plek te geven. Vaak…

Vanuit het duister vond je het licht. Zonder somberte kon je ópbloeien. Inzicht heeft zich over jou ontfermd: hardgrondig wil je met het goede stoeien! Graag sterf je een beetje: gaat dwaasheid haten, ijdelheid verafschuwen, typeringen die pijn doen, vermijden, bluf en grootspraak verachten, de hunkering naar macht ondermijnen - je gaat…

Er is iets gaande. De zon klimt hoger. Bijen duiken plotseling op, berichten dat de bloesem zucht... Ze wenken ons naar buiten, zoemen aangenaam rond. Iemand is in goede stemming. De wind vlijt langs ons rug. Er ontwaakt wat in de tuin... Men heeft hier iets begrepen. Onze ogen staan op stelen: de winter is echt weggevlucht! Er is…

Oogkrijt houdt me bezig. Kleur ik met m'n kijkers? Crêpelinnen voelt dofjes aan. Geniet ik van m'n tastzin? Kralen hebben iets brutaals. Zie ik iets ongenaakbaars? Gelukkig kruien er akkoorden... Naar Parnassus-hoogte? Glanzende alinea's vullen mijn klinkerstraat. Ik pin ze vast voordat ze vloeien in de inkt van alles en nog wat...…

die de dichter vormen, dalen af op zijn afroep. Wat hij opvangt, noteert hij snel, hevelt allerlei associaties, hulptroepen die geruisloos essenties dicteren... Daar rolt dan wat uit - ja, gaaf uitgedrukt! Uitgebreid gaat hij anti-occuperen: heerlijk, hiermee kan hij door. Zonder z'n luiheid te onderschatten, borduurt hij voort op wat…

Uw stem op een o zo kleurige kandidaat kan grijs uitpakken... Screen dus uw voorkeur die grijze ogen opent voor nieuwe flitsen! Politiek talent dat afrekent met gedoe - 't ambtelijk kniezen.…

Ik ben een tutor. Wat u binnen mijn cirkel presteert, test ik graag op echtheid. Via een opspelend gen, een hint uit het verleden. Wakker sta ik afgesteld. Stelt u zich aan - mijn naald ligt klaar. Loopt u te snoeven - u gáát onderuit! Wat hebben mensen toch met Schijn? Leven is jezelf doorzien. De ander fair belichten. 't Frist…

Al bij de eerste lepel zit ik in een koets naar Versailles. Het paleis komt in zicht, lichtgroen ademt alles... Gretig neem ik een tweede lepel: een courtisane snelt me tegemoet. 'Goeie zaken gedaan?' Bij hap drie krijg ik een koraalsmaak, pak ik een boot van Lille naar de Malediven. Violen begeleiden mij bij hap vier: in een quadrille…

Dit jaar gaat de wereld als een ziekenkamer open. Jouw februarizon houdt elders huis. Het straatgebeuren ligt volledig lam, slechts een enkele bouwvakker hoor je fluiten. Populieren en vogels verbazen zich: lege pleinen - waar blijven de mensen? De hemel is zo ver je kijkt ontdaan van elk vliegtuigje. Men ziet de ernst in van een lockdown…

langs de weg naar Lewedorp. Ieder aan een kant. Uitnodigend wachten zij, wachten zij op... Ja, waarop? Wat zal ik invullen? Ga ik dichten of laat ik het open? Niemand die me iets verplicht. Maar het plaatje intrigeert me: twee bomen die de ruimte attenderen dat zij hier heersen, de verre blik hypnotiseren met hun kracht - overtuigend…

Als een donkergeweven deken valt de avondschemer in. Zwarte boomtakken als haarvaten vormen medische netwerken. Ganzen aan de horizon haasten zich naar warmere oorden. Al vloeit mijn inkt wat ongelijk, beeldrijk laten patronen hier de hemel op koud marmer lijken. Later zal deze stemming-ets met hagelwit passe-partout, in een glimmend-gouden…

Micha zei het al: Het Evangelie nestelt Zich in Bethl'hem's stal...…

Jahweh zond zijn Zoon. Wij zagen Hem niet zitten. Vooruit, met Kerst dan.…

Ban het Kwaad uit uw geheugen, naar oorden waar men leed ontleedt. Onthoud het nummer, de formule waarmee u hem ontgiftigd heeft. Soms, na jaren van ontkenning, staat hij weer in de achterdeur. Via een vreselijk dilemma, omwille van de willekeur. Geef hem dan van flink katoen: 'Ga eens Goed voor jezelf beginnen.' Daar heeft het Kwaad nooit…

Zodra je zijn tover met kinderkonen waardeert, doet hij een greep naar de verte. Denk niet dat je zijn bedoeling even determineert. Hol dus naar het volgende symbool. Daar heeft hij je begrip te pakken: omgekeerd en in een vreemde handstand tuimel je door de geschiedenis, door al haar opsmuk -- Vorm en kleur hebben het mensdom zwaar…

is misschien niet zo netjes. Kan wel indringend aankaarten. Kersvers poneert hij het hemels haalbare: de werking van een onaangepast Relaas... Neerlandici steigeren bij zijn bizarre fratsen. Anderen beweren dat zij naast hun schoenen hebben gedanst. Zo werkt dus het hemels haalbare. Iets indringend, onaangepast aankaarten!…

Klos. Kloos. Kous. Couscous. Koers. Kans. Klus. Kras. Kuns'. Close. Eenmaal ben je de klos. Ga je als Kloos door het leven. De kous is nooit af, tenzij je 'm aantrekt: die kans heb je diepgaand beschreven. Als couscous voor een Marokkaan vond je je koers bij De Gids. Jouw klus: krasse verzen storten waar mensen zweren bij Beets. Tegenwoordig…

Heueueuiijj... Ik draai me nog maar eens om. En drijf weg in mijn adagium: 'Heerlijk om weer niks te moeten' Ik lig te luisteren naar Het Eiland. De brexit die maar niet wil lukken. Tenzij met walrusgeduld, denk ik. Wel een bezoeking voor Europa! Was de wereld een en al ontspanning - ik werd een heel druk baasje: verkocht pindarotsjes…

De afvoerputjes brullen. Ik juich: de vaat is weer voorbij. Het tafelzilver schittert me tegen. Alleen de vloer gromt verongelijkt. Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd. Een opkomend stormpje. Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen. Daar stond ik: venijnig-luidruchtig…

Niet zomaar een stroompje op de Veluwe. Ik kies mijn bedding door een statig bos. Halverwege moet ik wèl jongleren: publiek is dol op een waterval. Dan volgt het oergebeuren: bruinsappig murmelen langs bladeren en boomwortels... Soms flitst een fietser mijn diepe loop, hoor ik gemijmer uit het calvinisme. Als een Jabbok* voor de toerist…

Sparren als roerloze goden. Zwartwitte, zwijgende habijten. Daarmee lijkt alles gezegd. Je bent geen kind meer op dat elfenbankje, noch die flitsgrage eekhoorn daarginds. Onafzienbaar heerst hier een grimmig regime. IJselijk elegant. Onwijs stil. Tot na een wending van de wind goddank de zon zich laat zien: humor de sneeuw doet…

We zijn onderweg. Hoor je de hoop in dit zinnetje? We zijn onderweg. Hoor je ook dat je vol moet houden? We hebben een gezamenlijk doel en verheugen ons op een groots perspectief... Verlaat de beuzelarij. We vormen een hechte groep die op de been wil blijven als tunnelvisies, vreemde fobieën, neerslachtigheden de kop op steken. We zijn…

Als een vrolijke versvoet ontlok je een saltato, ontbloot je de jonge jaren van de maestro. Dartelen ben je verleerd. Des te meer ontwikkel je een wonderlijk spiccato. Doorgaans valt een viola niet op. Blazers weten van zich af te bijten. Jij beroemt je op Klee: die kwam met kleuren die blazers vertederen! Lege cadenzen vul jij met warmte…

Lees dit gedicht maar niet. Het geeft meer aandacht aan een haar uit uw neus dan aan een liefdevolle schone die u al duizend keer hebt bekeken. Lees dit gedicht maar niet. Het zou maar afbreuk doen aan uw omhaal van woorden, uitweidingen en opsommingen door de eruditie van uw mooie ogen. Lees dit gedicht maar niet. Er gebeuren zoveel rampen…

is chique naar Frankrijk afgedropen. Haar romantiek werd doorgeprikt: het regent en hagelt in de duinen. Wat reageren mijn fans toch warm! Aan hun zal het nimmer nooit liggen dat mijn regels niet genoeg knallen. Poëtica is waanzinnig kieskeurig. Tja, bij kiespijn heb je geen trek in mijn gekonfijte toverballen. Allá, ik keuvel wel verder…

Dit spreekt me wel aan. Hoe kom je er op. Zoiets schiet mij nooit te binnen. Waar draait het hier om? Rebelleer je ergens tegen? Zit je daar over in? Je spreekt je niet uit. Je laat het aan mij over. Maar je weet het wel. Ondertussen. Helaas zit je er naast: ik voel me door en door geprest om jouw concept van boven tot onder met 'tjonge-jonge…

Soms leiden gedichten tot scheve ontmoetingen. Je schudt de hand van een site en schrijft wat je beweegt. Voor andermans ogen. Kijkers die woorden volgen van een onzichtbaar wezen, een code uit een cocon... Lezers die plots toetsgevoelig in een satellietflits zeggen: 'In jouw bezonnen zinnen hebben wij iets herkend.' En daarmee…