Grimmige lente

Het lichtgroen waagt zich nu toch uit de bomen,
bekleedt uitbundig het onderhout.
Winden bleven maar uit het noorden komen,
Corona-Nederland had het akelig koud.

Mens en plant, ze kregen er van langs.
Men moest niet denken dat zegeningen
zonder pijniging verkregen worden.
Pasen was een paar weken terug...

Nu is de mildheid daar.
De flora staat in haar zondagse pakje,
niet goed wetend hoe het verder moet.
Hoe groei je groter, waar mag je naar toe?

De zon lijkt de grote weldoener.
Een buitengewoon dirigent:
jij krijgt wat stralen, maar jij een wolk,
ginds moet het matiger, daar bidt een valk,
weg met die cumulus, een puur blauwe lucht!
die genezend Holland van binnen verheugt,
de povere volkstuin in feeststand zet,
de Mei nodigt voor een dansje...

Voorbij de grimmigheid, het norse onderonse,
die klamme treurigheid moeten we kwijt.
We willen zwemmen in onze vrijheid,
bloeien als nooit tevoren!

Schrijver: K.Bladzij
Inzender: K. Bladzij, 4 mei 2021

k.bladzijoutlook.com

Meizang

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 6 stemmen 106