9 resultaten.
Opdracht
gedicht
3.0 met 3 stemmen
2.609 Zij is de beste dood, die van het zwijgen,
nog niet in. Taal hapert aan haar slaap.
Noem haar geen boom meer, zwaaiarm, twijgen
die ik van tussen het gestamel raap,
maar schrijf haar weg naar waar zij thuishoort,
in het leeggoed van een woord zoals voortaan.
Het touw wil uit haar vlees, en zeg het voort:
Ook taal brengt wat wij missen niet…
Het doodsbed
gedicht
2.0 met 152 stemmen
50.229 Kantelend licht. De avond is een kaars
die over haar gezicht een eiland legt.
Landschappen varen voorbij en zij is het
laken waarop nu alles wordt gezegd.
December. Bloemen klampen ramen aan,
broodkruim lijnt de perken af, verstikt
hun zucht. Het huis stokt in de kelen staan
de klinkers amper overeind. En ik vlucht
naar haar hals waarop…
De moeder
gedicht
2.0 met 52 stemmen
19.463 Al jaren dood gaat zij nog elke dag
een heel eind om in mij. Ik zie haar na
het scheren elke morgen voor me, en sta
een voetstap in haar schaduw stil. Haar lach
tast mij in oog en mondhoek aan, breekt uit
zijn glazen kooi de kamer in en zwijgt wat
aldoor was verzwegen: dat ze begraven lag
onder de duim van een man, in een gat
waar een bouwvallige…
De werkster
gedicht
2.0 met 18 stemmen
5.915 Moeder, aanrecht en dweil
zoals zij door de kamers dwaalt
van het belommerd huis de gang
doorkruist en mompelend de ramen aait.
Zij spreekt de kasten dierbaar aan
of zij hun sleutel goed bewaren
en van elke lade het geheim dat
zij ooit dierbaar samen waren.
Zij boent haar angst voor slechte
tijden met het bergkristal en
zilver…
Vandaar
gedicht
4.0 met 3 stemmen
3.358 vandaar dat ik je schreef. En toen sloot je
bijna de deur, maar er bleef een woord tussen-
hangen, dun als een blaadje en in ons als rook,
de zilte geur van je binnenste buiten
op mijn hand en achter je lippen het mijne.
Dat hielden wij vast, elk aan een kant,
en ieder zijn beeld van verdwijnen.
De nacht hing vol kruimels die nacht
waaierde…
Najaar
gedicht
2.0 met 10 stemmen
7.453 Zij was van ieder najaar
het gekneusde meisje
en zong, onhoorbaar haast,
een notenkrakerslied: vandaag
ga ik misschien verloren.
De linten in haar waaiend haar,
papavers tussen koren ooit,
maar rood wordt bruin en
brood verkruimelt, langzaam
gaat elk meisje dood.
Ik wou haar vluchtruim zijn,
mijn tuin voor al haar vogels
openplooien…
De krant
gedicht
2.0 met 90 stemmen
33.274 Het sneeuwt. Op het plein worden de sporen
gewist. De man zoekt in zijn krant wat hij mist,
wat hem stoort, boven het hoofd hangt en wie
zich vergist. De vrouw slaapt, wordt niet gehoord.
De torenklok, op de tijd achteruit, slaat geloofd
zij de heer om zich heen en de huizen rollen
als egels op elkaar in. Een schoorsteen hoest,
werpt een koord…
Dit huis
gedicht
2.0 met 16 stemmen
8.419 Laat hier geen twijfel over bestaan, dit huis
zal bouwval worden met de grond gelijk
ook dit gedicht. Omdat ik stenen met een zin
en met cement elk voegwoord vergelijk,
de gangen met mezelf en daar dan in
verdwalen. Ramen, trappen, deuren, in en uit
van kinderen die bij hun moeders blijven
zwijgen, in de tuin een schrikbewind van kruid.…
Pop
gedicht
2.0 met 72 stemmen
23.987 Meisje van zeven bouwt wereld op
dezelfde tafel uit als de mijne,
peutert met stenen, huis in een huis
en praat zoals ik op papier met pop.
Zij oefent in wit, dagelijks brood
en kan daar niet genoeg van krijgen.
Dat doe ik ook, spaarzaam, in verzwijgen
en hoe dit wennen is aan dood.
Kom niet dichterbij, zegt zij, ik speel
en maak wat niet…