inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.624):

Opdracht

Zij is de beste dood, die van het zwijgen,
nog niet in. Taal hapert aan haar slaap.

Noem haar geen boom meer, zwaaiarm, twijgen
die ik van tussen het gestamel raap,

maar schrijf haar weg naar waar zij thuishoort,
in het leeggoed van een woord zoals voortaan.

Het touw wil uit haar vlees, en zeg het voort:
Ook taal brengt wat wij missen niet tot staan.

Zij is te moe van al dat reizen om haar heen,
dus trek de jas die zij ooit was maar uit,

ruim sneeuw, december wordt haar nieuwe huid.
Begraaf de woordbijl, leg hem onder steen.

Behandel haar met eerbied: niet. Ruim baan,
en weet: Wie stilstaat kan ook verdergaan.

---------------------------
uit: 'Zwijghout', 2000.

Schrijver: Koen Stassijns
Inzender: fvh, 2 juli 2013


Geplaatst in de categorie: taal

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.947

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Judith Verbeeck
Datum:
30 december 2017
Bladeren vallen ,bomen vallen,zelfs stenen vast op de grond vallen !!
Naam:
K.Borgdorff
Datum:
14 oktober 2013
Wie dit begrijpt, mag het zeggen.
Naam:
Petra Hermans
Datum:
3 juli 2013
Email:
worldpoet546live.nl
Geen woorden meer

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je emailadres voor anderen in beeld verschijnt)