Alle inzendingen van Olivier

In de stilte van de nacht Klinkt het zacht gefluister Van haar op wie ik wacht, Ik elke nacht naar luister. Dan komt zij bij mij in mijn bed, Kruipt dicht tegen mij aan, Dan geef ik haar steeds belet Om met mij te lieven gaan. Al zijn het slechts mijn dromen, En is zij ’s morgens weg, Mag ze elke nacht weer komen, Want ik geniet met…

Zilvren sporen in ’t bedauwde Gras door het gouden licht Bestreken van de prille zon In deze vroege ochtendstond. Verderop zweven bonte koeien Met hun doorkliefde torsen, Gewekt door d’nieuwe dag, In d’stilte van licht zonder geluid. De stad achter de kim ontwaakt Met motor- en mensgeluiden, Door het stadsleven uitgebraakt. Jongeren…

De eenzame treurwilg, Aan de rand van het water, Treurt in de stilte, Met zacht gefluister, Van ritselende blaadjes, Wiegend in d’ochtendbries. Ik luister in de stilte, Naar ’t verhaal van, ’t Lied van geliefden, Elkaar nooit liefden, Alleen zagen. Gescheiden, Door tijd en ruimte, Tot in d’eeuwigheid.…

Een zacht briesje fluisterde, Er hangt iets in de lucht, Gaat rond als ’n gerucht, Waarnaar alleen ik luisterde, Er hangt iets dreigends boven, Hoog boven m’n hoofd, Iets eens was beloofd, Ik niet wilde noch kon geloven. Maar, belofte maakt schuld, Dus ik keek omhoog, Met heel veel ongeduld, Maar vrees de belofte loog, Beloofde bleef…

Haar kussen smaakten o zo zoet, Haar strelingen als fluweel zo zacht, Zorgden voor ’t verhitten van m’n bloed, Wat ik zo mis, zo naar smacht. Alleen in mijn dromen beleef ik Elke keer weer en weer, Wat ik daaglijks zo mis. Nooit meer, geen enkele keer. Al zijn mijn dromen o zo zoet, Belevend ik zo deerlijk mis, Het is bij lange na niet…

Vrijen is ontzettend fijn, Helemaal op te gaan in elkaar, Te voelen om één te zijn, Dat gevoel is zo wonderbaar, Je wel in eeuwigheid wil vrijen, Dat gevoel nooit te verlaten, Je samen zalig te vermeien, We alles om ons heen vergaten. Vrijen begint al in de babytijd, Op de moederschoot, D'kalverliefde in de pubertijd, Dan in de huwelijksboot…

Eenzaam slijt ik mijn levensdagen, Het is warmte ik ontbeer, Van brandende kussen van weleer, Die mijn gemoed plagen. De streling van je blik op mijn huid, Die mij steeds weer opwond, D’hete kussen op mijn mond, ’t Horen van orenstrelend stemgeluid. Nu hoor ’k slechts stilte om mij heen, In ijzingwekkende kilte, Nadat jij mijn lief…

Ik wil met jou vrijen, Nu het nog kan, Het nog niet te laat is, Wat denk jij ervan? Waarom te laat, Morgen is toch weer ’n dag, En daarna volgen meer, Dus vrijen kan nog heel vaak. Kunnen is juist de grote vraag, Zou kunnen is het meer, Want wat morgen brengt, Zien we pas dan, of nooit meer!…

In de wijde wereld ik rondwaar, Heb ik jou nog niet ontmoet, Wijl ik velen zag op mijn pad, Maar nog niet degene ik zocht. Mijn zolen zijn bijkans versleten, Mijn tong reikt bijna tot de grond, Voel vermoeidheid in m’n benen, Heb bijna de ganse aard gerond. De stappen gaan steeds minder snel, Ruif ik uit eet steeds minder vol, Wijl ’…

Mijn hongerige huid hunkert Naar de streling van handen, De zachte kusjes van lipjes, De lieve likjes van ’n tongetje. Mijn hongerige huid hunkert Naar de huid van ’n vrouw, De warmte van haar bloed, De zucht van haar adem. Die hunkering, de liefdeskoorts, Die mijn verlangend hart Doet overslaan, Mijn hete adem doet stokken,…

In de wolken verschijnt zij, De vrouw met wie ik zo graag vrij, De vrouw die mijn alles is, De vrouw, ik nu al zo lange mis. Helaas waaien de wolken uiteen, Waardoor zij weer verdween, Haar beeld is nog op mijn netvlies, Even, tot ik haar weer verlies. Als ik mijn ogen weer open doe, Zijn de wolken weg, Daarom doe ik ze gauw weer toe…

Zij, kuste mij de eerste maal, De tweede keer, de derde maal, Ze kuste mij ontelbre keren, Telkens weer, en weer. Ze kon er geen genoeg van krijgen, En ik? Ik evenmin, Al vanaf ’t allereerste begin, Wilde ’k het eeuwig zou blijven duren. Het gemis is onverdraaglijk, Ik mis haar kussen zo, Alleen in mijn dromen, Daar, blijven ze nog…

Het landschap schrijft geschiedenis, D’ene treinreiziger ziet de toekomst in, D’andere naar wat reeds is geweest, De machinist is degene die dit stuurt, Totdat de trein plots tot stilstand komt, Iemand die geen toekomst bliefde, Geen toekomstperspectief meer vond, Met 't verleden in 't heden kliefde. De machinist zit nu met trauma thuis…

Ik droomlig onder de hemelboog, 'n Azuurblauwe peilloze diepte, Waarin ik verdrink, herboren Terugkeer in mijn etherische droom, Ontvangen door orkestraal vogelgezang, Toegewaaid door ’n zacht briesje, In de stilte van d’avondstond…

Mijn handen dwalen Over jouw fluweelzachte perzikhuid, Onder ’t zacht gefluister Van bladgeritsel In de frisse d’ochtendbries. Het zonnetje gloort over de rand, Verlicht jouw buitenkant, Onder de warmte van mijn hand.…

Vrijen is gezond, Verspreidde zij in brede kring, Verbrandt overbodig vet, Maakt geluksstof endorfine aan. Dus vrij zo vaak je maar kunt, Wanneer en waar je wilt en kunt, Dit geluk is ieder zeer gegund.…

Als ’n stuk vermolmd hout Ligt hij eenzaam in de greppel. Niemand die hem mist, Niemand die hem vallen zag. Hij ligt daar nu al vele weken, Langzaamaan te composteren, Tot ’n deel van moeder aarde, Geeft per slot nog wat waarde. Dankzij wat van hem resteert, Tieren bloemen welig, Blijkt hij dood meer is weerd, Dan hij ooit had kunnen…

Liefde gaat door de huid, Een aanraking van die ander, Worden aangeraakt door d'ander, Siddering, opwinding, extase. Liefde gaat door de huid, Huid op huid, strelende handen, Proevende tongen, huid op huid, Egoïstische verlangens, Altruïstische kusjes, streeltjes, Genotbrengend, genotontvangend, Huid op huid overgebracht.…

Met het klimmen der jaren Zijn er steeds minder mensen, Die ik ken, wijl er van diegenen, Die ik nu ken, steeds meer Zijn die niemand kennen van hen, Die ik ooit heb gekend of ontmoet. Mijn wereld wordt zo met de dag Kleiner, of zoals Maarten Toonder Ooit zei, “Ik ken niemand meer”, Wijl velen hem wel kennen!…

In de herfst van het leven, Lijkt het leven trager dan voorheen, Wijl in de lente van het leven, Het vliegensvlug verwijderde van ’t begin! Alleen in de zomer was er evenwicht Van tijdsbesef en tijdsgewricht, Doch in de winter van dit leven blijkt Dat de tijd tot stilstand komt.…

Mijn gedachten zijn ver heen Naar haar die van mij verdween. Mijn gedachten draaien In ’n kringetje rond, Die gedachten verwaaien Naar de tijd zij hier nog bestond, Toen zij en ik niet dachten, Niet verwachtten Daar ooit ’n eind aan komt.…

Zonder woorden Kan je prima fysiek genieten, Maar psychisch Valt het toch wat tegen, Abstract valt geheel uit de boot, Humor ontbreekt geheel, Historie ontbreekt eveneens, Zonder liefde Dan is het leven pas erg leeg.…

Oktober dé herfstmaand, Bladeren zien ’t niet meer zitten, De kachel duwt kilte uit huis, Zwammen zwermen uit. De zon neigt naar kimme, De lange avonden beginnen, Kruiken vóór en in bed, Hoop op uitzicht op winterpret, De voorbode van ’n nieuwe lente, Ter inluiding van rokjesdag, Zomer staat weer voor de deur. Deze cyclus herhaalt…

Haar donkere lokken, Haar verlokkend rode mond, Haar goedgevormde borsten, Haar prachtige kont, Konden menig man bekoren, Zij zagen haar graag gaan, Hun ogen staan dan op steeltjes, Doen hen stokstijf staan. Zij heeft daar geen notie van, Is zich er niet van bewust, Wat zij teweegbrengen kan, Alleen door er gewoon te zijn, Haar…

Hij kuste haar hartstochtelijk, Nadat hij terugkwam van zijn reis, Na maandenlang op zee, Was hij dan eindelijk weer thuis. Zij wachtte al die tijd met angst en beven, Er waren al veel op zee gebleven, De zee geeft en de zee neemt, Dat is voor zeelui en familie niet vreemd. Toch blijft de zee trekken, Zowel koopvaardij als visserij…

De zee brult op d’kusten aan, Golven doen de schepen beven, Vissen blijven rustig beneden, Kijken het geweld kalmpjes aan. Jan van Genten en ook albatrossen Vliegen zwevend af en aan, Walvissen en dolfijnen zoeken Rustiger wateren om heen te gaan. IJsbergen trekken zich nergens iets van aan, Drijven waar de wind hen voert, Kustbewoners…

Zonder het verleden Was hij nergens, Daar kwam immers Al zijn kennis En ervaring vandaan. Omdat die wijsheid Uit het verleden Steeds kwam Boven drijven, Bleek dat keer op keer zeer opbouwend Voor zijn leven In de toekomst, Wijl zonder verleden Hij die niet had gehad.…

Ik proef je zoete lippen, Die ik wil kussen, Ik voel je lieve zachte lijf, Dat ik wil strelen, Ik ruik de geur van je haren, Waarin ik wil kroelen, Ik zie in de pupillen van je ogen, Waarin ik wil verdrinken, Ik hoor je fluwelen stem, Die noemt mijn naam, Wou ik ging gans op in jou!…

De mist in mijn hoofd, Wist mijn herinneringen, Kan ze niet meer bereiken, Voor altijd verbannen. Ik herken niets van ik zie, Begrijp niet wat ik hoor, Alles ik wist gaat teloor, Weet niet meer wie is wie. Ik beleef alles steeds opnieuw, Leef in verwondering, En ook in verwarring, Alles in een nieuwe dimensie.…

De rode zon zakt langzaam in de zee, Neemt deze dag met zich mee, Wijl wij hand in hand, Staand met onze voeten in ’t zand, Wachten tot de sterren en de maan Ons begroeten gaan, Om ons te vergezellen in de nacht, Bij de liefde, die ons wacht. De brekende golven in de branding Lichten wit op in ’t duister, Zand licht groen op onder onze…