Alle inzendingen van Ralameimaar

Kerstsfeer Bijzonder stil en grijsgrauw verlichting om koepels de vogel op www.vliegles.nl blijkt nep wel zwarte vogels in kale takken hardloopster met kerstmuts bomen vol schimmels aan basten zie zachte oranje op grond de man met kamerjas aan kanaal blijkt gekleed eronder terug in onze straten zegt me iemand dat het zo mooi…

Kerstwensen -Dat van oost naar west, van noord naar zuid en omgekeerd rust wordt gegenereerd -dat vlug opgebouwd wat was ingestort -een goed dak en niets tekort -een ieder inziet, dat angst niet helpt maar moed, -eenvoud meer geldt dan geld -dat ‘t mens-zijn heilig is, -en dieren weten waar ‘t veilig is, -wij elke dag opnieuw…

Door wat laat ik me afleiden vandaag Mijn lijf dat stijf, dus yoga eerst. Mijn maag, gewoonten? Mobiel..appjes, nieuws, gedichten..wil ik iets roepen? Reageren op het onverwachte, ja. Mooie kerstkaart in de bus Heb zelf nog niets, gekocht, noch bedacht Afspraak met deze, nog ouderen dan ik, hoe die moedig elke dag opstaan, helder…

‘k Vroeg acht vriend en vriendinnen voor de film, had vrije kaartjes Ging alleen, want niemand wou of kon ‘k Kwam iets te laat, had me verslapen vond toch de weg in film. Over waarschuwing ging hij tweede oorlog, over baby, liefde guillotine, te erg Was blij er niemand opgezadeld mee Film leek te willen waarschuwen waar te schuwen…

Jaja ‘k maakte alweer een berglandschap waar het tussen toppen stroomt terwijl ‘k voordien, onder ‘t douchen ‘t water dankte, hoe het me warmde de koude stroom me wakker maakte na de nacht, de droom en ‘k bedacht hoe het in mijn cellen stroomt, ‘k op les mijn schilderlerares zei dat elk schilderij van mij zo rommelig, ingewikkeld, brei…

Ik hoord’ een heli in de lucht hij draaide rondjes en voeg me af wie in die vlucht: is het de Sint en zoekt hij lieve kind’ren? Is hij modern nu, wil hij ‘t paard nu niet meer hind’ren? Of zoekt hij in mijn stad boven ‘t gevang een demonstrant, die juist moedig is, niet bang? Dit zijn vragen die me bezighouden Juist deze dagen want heb vertrouwen…

Dank de roodwitte schildjes gespijkerd op bomen, geplakt op palen, hekken, zij lieten je ‘t begin vinden en tussen ‘t lawaai van snelweg, treinen, tussen bomen en bossen hulst, dennentakken, kardinaalsmutsjes op pad, bedolven met eikenblad over hondesporen, geen wolven vertelde j’ over je kinderen, hoe je roeit met de riemen, je…

De roodgloeiende boom de morgenzon groetend een vogel zittend midden op www.vliegles.nl een vogel aan de overkant hem bekijkend witte hagelkorrels op bruin platanenblad wat dochter zou fotograferen drie nog bloeiende Teunisbloemen tegen een paaltje, de zon kwam ik tegen, hield hand boven mijn ogen want glad, liep dan stram de…

‘t Ging over een rubberen ring of één van latex Nee, eerst over een caravan Toen, lopend aan haven vertelde ‘k over een geliefde en Noorwegen, een ruzie jullie vroegen waarom een niemendal zei ik, jullie wilden details maar over de brug ging ‘t over iets anders alweer ‘k weet ook niet waarom ‘k over die liefde en ruzie begon Dan liepen…

Als ik niets meer te doen nergens meer naartoe hoef dan, dan is het mogelijk tijd mijn lichaam neer te leggen Daarom dank ik het universum dat ik nog steeds iets te doen, al lijkt het veel, soms niet weet hoe en waar te beginnen, bijvoorbeeld dingen wegdoen, leren en studeren en dat ik altijd wel zin, wel meewil, iets te zien…

Was vandaag net in de kringloop toen hij mij belde, aan het werk weer na twee week Thailand, nu in zijn pauze wandelend hoe zij het gehad en weer lekker thuis en aan werk alles opnieuw, alsof nieuw. En ik vertellend over diegene naar wiens uitvaart 'k was, had willen zeggen hoe mooi zijn kinderen de dienst verzorgd, de muziek 'Windmills…

Ze kwam me ergens voor bedanken we raakten aan de praat en ‘k vroeg haar even binnen ‘t Ging over dochters, zoons, kinderen en klein, oma worden, zijn Zij denken moest aan wat ik ooit gezegd dat mijn zoon wilde bij mijn dochter geboren Ik dat nu niet meer wist, zij die zin zomaar naar boven vist. Dan zie ik op mijn smartphone…

Werd gebeld door vriendin of ik mee Ik zei nee want een oude vriend komt twee jaar gezien niet door covid enzo Daarna apte vriend iets over zijn auto die niet goed reed meer dat een andere keer beter uitkomen zou of ‘k dat begrijpen wou Ik belde vriendin weer dat ‘k toch mee en of op tijd nog We reden naar het station stapten…

Gisteren plukte ‘k eerst veel appels van mijn appelboom, snoeide dan haar naar boven gerichte takken, het harde hout van vlinderstruik harkte blad van notenbomen kers- en perenboom bijeen genoot van hun kleuren Eerd’re jaren dacht ik hoe lang moet, kan ‘k dat elk jaar nog doen? Dit keer dacht ik hoe lang mag ik dit nog doen…

De man en de vrouw, net met hun kin boven de tafel, kijken onder de rozenbotteltak, die, in die blauwe vaas, door, op de walnoten die op kranten drogen, Ze ruiken het bos, de aarde, de stapel ongelezen boeken zien ze, de brandende kaars met foto van vriendin, een boekje met titel ‘de opvoeding begint voor de geboorte’ dat iemand…

Dat ik, iemand, vaak denkt iets iets te moeten roepen, schrijven, zeggen, appen Anderen deelgenoot wil maken van wat we vinden net ontdekt, bizar, hilarisch de moeite waard te delen Bijvoorbeeld ik, wortels die in de zwarte aarde zelf niet kijken kunnen goed voor onze ogen zijn Misschien kunnen ze zien ze hebben oranje irisjes…

‘k Stapte de deur uit nog in schemerdonker Wilde me verstoppen voor de wereld Gemediteerd met zo'n acht, in slaap gevallen, gevlogen, in slaap gevallen Klaar, koud, uitgedroogde bloemen weggeknipt Slaapdronken langs kanaal gelopen Glashelder water spiegelende glasheld’re huizen stralendblauwe lucht pad vol kastanjes Hondenbazen…

Ineens als je was van de lijn je blij bent met je schone kleding door je wasmachine Dat je kasten, laden hebt ze in op te bergen, onder jouw dak Je toch, bijna schuldig voelt…

Verslavend het lezen van gedichten bedenksels, wat ieder bedacht waaraan dacht, hoe onze breinen, hoe onze harten werken door wat in beslag, wat laat ons domineren En dan het naar buiten brengen zorgzaam, ingespannen als een baby in box, eerst liggend dan zich ophijsend aan spijlen woordjes probeert, produceert herhaalt en…

Iets roepends kom je achterom, ik binnen op de bank, ploft naast me gooit benen over mijn knieën Je lijf dat stevig praten we bij en over bultjes Geen wonder, zo lang vaak zitten tegen autostoel in de hitte We eten ijs en drinken thee Bij de deur een dikke zoen dan voel ik hoe vol zo'n kort bezoek jij met je mee en puzzel…

Twee personen waren er nu bij, niet eerder hier geweest op weg erheen leek het een beetje feest met bloemen en een plant We zaten met z'n vijven voor zijn graf op ‘t gras Vriendin van broer en vriend van zus Als, als om hen voor te stellen Deze stelden vragen soms zodat broer vertellen kon hoe ‘t hem toen, de dag erna verging…

We liepen op de dijk Je wilde zwemmen de laatste zomerdag O, die betweterige weervoorspellers en alles wat betweterig Maar toen we ‘t wilde water zagen besloten we te lopen tot de haven De lisdodden wilde jij, die moeilijk los te krijgen Op ‘t havenhoofd dat volgegroeid, met rozebottels, de planken van de steiger los daar, aan…

‘k Wilde die dag gemasseerd, bedacht welke vriend, vriendin ik zou vragen En append: De eerste zou reizen, dus kon niet De tweede ver weg, gebogen over buro hij En ik in de zon aan de vaart op een bankje, zag roeiers voorbij, honden waarachter baasjes zelfs één die mijn bankje beplaste Appte vriendin die zelf massage meer nodig…

Ik nam een roos van mijn struik mee waarvan ik haar al zoveel had gegeven Legde die op de tafel Er zou iemand psychometrie met bloemen doen Ze pakte mijn roos, beschreef me Daarna vroeg ik haar over haar die nu in een hospice op was genomen Ze zei dat ze rustig en vredig was dat ze contact met me opnemen zou, zodra z’overgegaan…

Mijn ogen turen naar zonlicht boven het groen van mijn boompjes. De vlinderstruik wijst alle kanten met haar puntige paars, boven de zwaar zwierende takken van appelboom die met haar vruchten, sommigen rood al zonlicht willen als ik. Ze steken af tegen het blauw van de hemel De haag coniferen, mijn groene gordijnen, lijkt…

Het aanboren van eigen verzinsels van wat ik wil zeggen of niet, wat ik wil maken, beginsels In mijn brein, mijn bron, diep bij me vandaan Dat maakt geluk, ik creëer mee aan het bestaan. ‘ t Gaat niet om rijmen maar om verbinding, om de dank en de klank, het aanborende en dan het horende, het verstaan, het ook laten gaan…

Bij de kassa hoorde ik de taal van mijn dorp, keek naar de vrouw die ze uitte: mooi welkom in deze nieuw verbouwde supermarkt en meteen voelde ‘k me thuis Was verbaasd, hoe groot en luxe zocht naar vers geperst sap, vroeg het een medewerker half Amerikaans sprak hij ik kon het toch niet vinden, keek naar ander personeel, die afvulden…

Lopend langs de IJssel kwamen eerst herinneringen ik liep er ooit met R tot Zwolle toen fietste ik met P in de wind tot de brug er overheen en terug Nu met jou, beiden met een hoedje in de zon De wind verwaait de klamme lucht Bedrijfspanden voorbij blijven we tussen wuivend groen en de rivier Als gindse overkant mooier lonkt en er…

De volgende morgen na die mooie zeilbootdag met jullie, uitje om onze verjaardag te vieren -’k had heerlijk geslapen en droomde dat ik de bel hoor ‘k van boven de trap roep dat ik kom, snel naar beneden, iemand achter me, jij bent dat, me liefdevol aan mijn kaken optilt naar boven, ik blij, alsof nieuw geboren, kwam wakker naar beneden…

Op mijn startscherm een foto waarop de einder richting Katwijk, de bocht Ervoor een hondenoppasser met zeven honden die lekker vrij lopen daarachter wij, met z'n drie, maar niet op de foto Jij draagt die wollen pet en hij denkt waar gaat dit naartoe ‘k Wist niet dat ik zo zou genieten van dit uitzicht toen ik hem nam, ‘t strand…