Tweede Paasdag
En nu, nadat je weg weer
‘k mij in herinnering baad
in hoe we met de hond liepen 
sieraden ontknoopten 
popjes van vuil ontblootten 
dicht tegen elkaar lagen en sliepen 
De morgen naar Joodse liedjes 
op eieren blije gezichten verfden,
op èèn een dikke buik 
waarin kindje en handen op buik 
Tegelijk ontpopten dagen 
vol van geluk,
‘k als kind in tuin tussen groen 
al die beestjes bekeek,
de slootjes waarin leven krioelde 
Mijn tuin nu zelfde tover
door ‘t lichtgroene lover
De altijd witte bergen en ‘t glijden 
in zachte flanken 
In al die overvloed baden en danken 
te weten dat het elk jaar opnieuw 
in elk nieuw leven komen mag
Geplaatst in de categorie: jaargetijden

 Geef je reactie op deze inzending:
Geef je reactie op deze inzending:
van Paus Franciskus natuurlijk vanuit zijn naam geschreven op Paasmaandag