Alle inzendingen van Ralameimaar

Vanmorgen zat iemand zo lief te lachen tijdens het vliegen Een Japans, Chinese vrouw, ‘t was alsof ze blij en gelukkig was om in haar moeders buik te zijn En plots was het alsof we allen hier in één grote buik waren en we zo gelukkig waren met elkaar De ene lach raakte de andere en we lachten om elkaars verschillen En dan loste dat lachen weer…

2024 Iets nieuws iets prils, iets milds iets stils borrelt op, ons tegemoet! Hou daarom goede moed: ‘t zit in ons eigen bloed ‘t zit in ons eigen zijn ik hoef niet eens mee met de trein of auto, vliegtuig weg te gaan ‘t zit in ons wezen, ons bestaan ‘t heelt, ‘ t maakt gezonder Aanbidden we dit eeuwig scheppend wonder…

Deze moeder wil zijn als een kruik Als je pijn hebt in je buik Als je ‘t koud hebt in je rug Door veel tillen of alles te vlug Koude voeten die maar koud blijven Zij wil je verwarmen, je lieve lijven Maar nog meer wil ze warmen je hart Als verdriet ligt of smart Denk aan de kruik dan En maak er gebruik van Misschien denk je dan een klein…

Op reis Vooral mijn wachtwoorden niet vergeten mee te nemen Vier middagen bezig visum aan te vragen, de vragen! Dacht klaar te zijn nadat granted vermeld Maarnee! Het officiële document nog binnenhalen hoe ook dat moeite kostte Nadien even naar ‘mijn overheid’ gegaan voor een bericht De digidee deed niet mee En toen ‘k er eind'…

Terwijl ik uit de helverlichte winkel wankel het donker in denk ik aan vader Dit kruispunt, druk verkeer tram, auto's, fietsers, stoplichten Toen nog zonder stak hij hier over vaak met fiets en met negentig op weg naar de Aldi Ik, zoveel jonger, kachel en waggel naar buiten met tas let op stoep en op tegel, tringelende tram,…

Het ging over precies Dat we alles zo netjes, precies willen doen, In de pas Elk snippertje in de goede bak bijvoorbeeld De dag beginnen met citroen met gember Dat niets overgroeit Vooral dat niets fout In één stroom meerinnen Dat ik soms zo genoeg Van mijn eigen pedanterie Dat ik nooit schreeuw Of nooit gil Genoeg stof voor de sauna…

Hoe we in de rommel van de berichten en geruchten, in de rommel van ons eigen huis en in de rommel van ons lijf, van onze gedachtenbrij 's morgens bij het wakker worden altijd bijna, iets nuttigs, iets corrigerends willen doen.…

Ja, ja, alweer dit jaar, ‘k dacht eerst ik ben wel klaar met ‘t héle Zwarte Piet gedoe ‘k werd er zo moe van maar zij nog lang niet moe Dus, dan weer mijn mijter op, op mijn oude baarden kop ‘Kom op’, zeiden ze ‘we zijn goed gezind, Sint!’ En door de bomen scheen vannacht de maan en woei de wind Waarop dan nu gewacht? De kinderstemmen bij…

In ‘t centrum de nagelstudio ‘s in elke straat -’k lees in krant van allergie op acrylaat - een kapperszaak op ied’re hoek sportscholen met veel apparaat Donners rukken op de vlugge Febo’s de verleiders her en der mobieltjes dokters en providers vaak dichtgeplakt een winkelraam Eenzaam hoog Lely op ‘t lege plein met een verloren oliebollen…

Hoog op het hoofd van het monument overziet de meeuw de stad Nevel ligt op de plassen In de trein kijk ik naar schermpje van iemand die op fb naar iemand kijkt die een hond aanhaalt Iemand schrijft haar schoolwerk, geholpen met mobiel Een gezagvoerder met veel streep bekijkt mobiel Ik overdenk hoe hij straks 400 man over zal vliegen ook…

Ik zat in de trein En las de gedichten van ieder Sloot m'n ogen en vroeg mezelf af waarom ik ze las en hoezo overdacht wat dit wel was Keek uit het raam toen en zag de bomen als de gedichten, de sloten ertussen, gedichten als weilanden als donkere wolken dan weer electriciteitspalen Als een gezellige bossage, een kale industriewijk…

Om die tijd voel ik diegenen die heengingen Mijn zoon en mijn ouders, de geliefde in Brabant Jou in Groet, je loop, je gebaren je gezicht, witte haren 'k Had een gedicht, de dag nadat ik je, zo wit, opgebaard had gezien Het ging over de slapende en dromende dijk geschreven in het huisje, waar ik toen sliep achter een slapende of…

Jezelf resetten Hoe doe dat… Goed slapen, vakantie, reinigingskuur, kerkbezoek, goede film of boek, boswandeling, opgesloten zijn, op onbewoond eiland zijn Alles opschrijven... Wat valt onder alles? God danken Alles en iedereen bedanken Van alles wat? Sterven en opnieuw geboren worden?…

Dingen gaan samen: Jou, trouw, wou, rouw, hou van jou Een steeds opnieuw weer beginnen iets in jezelf overwinnen Stapje voor stapje, het leven geen grapje Maar toch kun je op sommige dagen lichtheid voelen, als word je gedragen Dat gevoel hebben tussen alle gewoel van de wereld, tussen de bende ellende Want altijd komen bloemen en…

Zoals een eekhoorntje vergaart zijn nootjes in een gaatje in de aard' zoals hij ze dan later opeet en verhaart zo zorgen wij voor huis en haard en nooit zijn we van de kaart als de kaart verjaart en wordt bewaard Deze rijm heeft toch een staart want hoewel je nu verjaart blijf je evenveel steeds waard En ja, 't kan zijn, ooit word je wellicht…

Dit keer ging het anders: In ons ruim concertgebouw zou Daphne en Apollo opgevoerd Grijs was de grootste groep Enkelen met stokken of rollator De lift vol, dus weg, wij wachtten, hij kwam opnieuw zich vullend met rollators en ons achten als begeleider mij er maar net bij In de zaal drie rollators en een rolstoel in een hoek De strijkers…

'k Draag blauwe jurk was ooit van zus, 20 jaar oud, die 'k in zijnaad wijder gemaakt daarover witte stola, van Syrische vriendin, die die van dochter Daarop blauwe steen met veter om hals, gekregen van vriendin, die 't gekocht van Mexicaans straat kunstenaar Over dit alles, jas uit de kringloop van Urk Heb laarsjes en leren tas…

Ik droomde dat ik in jouw huis dat zo mooi verbouwd van binnen bakstenen muur, daartussen plantjes verhoginkjes, schilderingen Zoveel speelgoed voor de kleintjes in proporties Er waren moeders, vrouwen, kinderen Bevoorrecht met jou te kunnen slapen, hoorde je stem en vraag nog in mijn oor Maar de vrouwen en de kinderen, bleven zitten…

Je bent vandaag acht En de bloem die je ziet, lacht. Lacht naar jou, je bent acht De hele klas wacht want je mag iets trakteren! Je mag zeggen: ik ben acht als een bloem die gewacht, zich nu opent en lacht. Had jij gedacht dit te kunnen lezen? Nu, nu wel, acht, zing hard en zing zacht Ik ben vandaag acht Niet meer zeven of zes maar acht…

'Wat is jouw levensmotto?' tekst label theezakje van restaurant op hoek, knooppunt van herinneringen en gevoelens hier in alle rust enige klant Uitzicht op zonnige hemel, oud pand, kinderspeelplaats, trams behangen met reclames ouders met fietsbakken vol kinderen, oude lantaarn Concluderen dat er niets geen pijn, verdriet integendeel…

Hij telde 100 muggen en sliep met soort tennisracket in hand die met elektrische stroom muggen verbrandt. Bij het verslaan van één, leken er tien terug te steken Op die grote zolder, die de Hemel heet, was ons uitzicht, in schemerdonker, tussen bungelende witte lapjes die hingen aan 't plafond met veertjes, spiegeltjes, zachte…

Ik hecht aan: de kleuren van 't hout en van het strand en van de zee en van de hemel, de ribbels op het zand, de lijnen aan het strand en in de zee en in het hout. Zoals 't zachte wier en een gewemel van pokken hecht op 't zoute hout…

De geel-oranje bloemenzee in jouw tuin Je opknapbeurt boven, de gordijnloze badkamer Je schouders die aandacht krijgen na zoveel gedaan Ons praten op de bank over een knuffel piemel Hoe pluche kinderonschuld omhult We uitkijken op vlinders tussen de vlinderstruiken, de vijver die rimpelt door roze visjes, een kikker zien zitten op…

Oud hout vroeger boom Nu vorm je voor schelpjes algen en wieren de zeemeeuw en andere dieren een toevlucht een schaduwplek voor een worm…

Uitgeblust In water zwevend lig je nu elegant sieraad te zijn aan het strand O, ik voel de jongetjes je straks al prikken met een stok in je blubberige bol En jij ligt te wachten op vloed, houdt rustig nog vol…

Kwalletje Waar haal jij je schoonheid vandaan? Je bent als een danseresje met een tutuutje aan waaronder je hoofdje schuilt Of misschien draag je een parasol en kan ik niet zien dat je huilt…

Hoe zou deze hanger aan een koordje aan een hals staan zoals deze nu hier schier achteloos neergelegd siert op het strand?…

Ontspannend lopend met stok stuttend zijn lijf en zijn leden, peinst in de verte over 't verleden of is hij nu juist in het heden?…

De rimpelingen en de sporen, de verten in de horizon verloren het steeds veranderende van 't strand, de zee, dat neemt het oog, de lens voortdurend mee Ze zijn daarom zo blij als 't zand er vers en eventjes gaaf uitziet dat laaft het oog, biedt rust, een overvloed van vree…

Eigenlijk ging het dieper daar op de boulevard Want toen ik zo zat op zand dat koel en nat, boven 't muurtje d' oude kerkklok zag dacht ik aan de foto's waar ook mijn moeder, jong, zo bij datzelfde muurtje zat met broer en zussen, moeder, tantes, dat strand dat nog hetzelfde was, 'k de einden wand'lend langs kust bedacht, mijn…