Alle inzendingen van Ralameimaar

Luisterend naar de piano op de autoradio, zie ik nu haarscherp een exgeliefde spelen. (die nu rouwend om een ander is) Mijn wijk binnen komen rijden, jongetjes zien klimmen over hek, die me in een vlaag doen denken aan mijn kind, waarvan 'k kort daarvoor nog het graf, waarlangs ik reed, dacht te bezoeken, maar toch niet deed. Langs…

Al zonder bollen zijn de velden. Nu overheerst fluitekruid, hoe ze fluit langs de sloten en bermen, hoe ze fel wit belicht met haar schermen! Mijn vriend wijst op twee koolwitjes, die vliegend paren, een derde fladdert erbij de eerste vlindert nu met hem mee zo vluchtig, luchtig. Wij dromen, staren... waarom doen mensen zo moeilijk, vraag…

Golfbreker overspoeld door golven die ketsen aan weerskanten en dan laag over laag één, oplossen. Jou laten, naakt, stabiel, stil, zijn, voor meeuwen mosselen, wieren en mossen, en al wat er huizen wil.…

Het rook er zo naar bloem en gras en nat en bloesem in de bomen een slingerpad van scherm in berm het koolzaad geel in 't groen als felle fijne franjes daarin het fluitenkruid als tere kant de kaarsen klaar van de kastanjes het water met bosschages aan de overkant. 'k Beklom de steile trap en zag uit raampjes van de vuurtoren de weiden…

Ik dank dat ik de tuin, dat ik bukken mag, en dat ik plukken mag, mag snoeien, hoe alles opkomt me kan boeien, het trek en strekwerk, waardoor ik sterk Het zagen en het wagen iets zomaar zijn gang Het wingeren, 't zich slingeren om tak of boog, hoe hoog een boom, hoe vol met vrucht. Zij is één vrucht mijn tuin hoe zij zich tooit Naar…

Strand 1 De zee zo wijd, zoals water zich maar verspreidt het zachte zand zo licht dat 't stuift, verwaait een sjokken slechts en op het harde zand, is het lopen licht, schelpen, mesjes onschuld kraken onder schoenen, strandlopers rennen vóór een golf en keren vlug weer voor een worm terug meeuwen als vrouwen krijsen in de lucht,…

Wist niet wat te maken Kreeg een metallic blad om op te schilderen Eerst wat ronde veegjes Daarna wat schuine strepen Bleken vleugels van vlinder lichtval bepaalt de kleuren Toen 't verhaal verteld van Adam Filmhuisfilm over Marokkaanse moeder die haar komend kind niet houden wou, de tijd elders doorbrengen zou totdat het kind geboren…

De jonge merel groet me ‘s morgens fluitend bij het raam. En kom ik dan beneden groet uit de tuin de tulp me met haar rood de kamer binnen. Als ik naar buiten ga raakt een zacht briesje me teer aan. En alle bloesems met hun honinggeuren openen in mij zomaar vastgeklonken en vergeten deuren. Het held’re water bij ‘t kanaal, dat wiegelt,…

De fruit en de groenteschillen van mij de graten, de botten, de vellen van jou, onze geschillen, het zwijgen voorzichtig schep jij, roert ze dooreen, spit om, dat ’t niet gaat verrotten, verzuren, beschimm’len, donkere laag voor de wormen, dat ’t warmt. Hoe heerlijk dit leven, die voedende gloed. Maar plots is het weg, ’t warme verdwenen…

De regen reinigt en de regenboog reinigt het oog als hij lijnigt hoog en rondom dat alles wel rond, komt van de grond zelfs al kwam er geen hond maar er kwam wel een hond en een vrouw en het werd een dagje gezond 't was alsof ze een wond dichtte en kerst extra verlichtte…

Ik liep die heuvel op in de regen zoals iedereen daar deed die dag, als een pelgrim, naar dat kerkje waar zich het oudste orgel bevond. Eenmaal binnen liep ik zomaar wat, in een bank zat iemand die bad Ineens hoorde ik hemelse klanken, zocht en stuitte tegen een video ging zitten, 't was bekends maar... ja Kortjakje 'k leek als vastgeklonken…

Soms ga ik naar de supermarkt, niet echt om iets te kopen, want wat ze hebben is niet veel soeps, veelal bespoten, zuivel vol antibiotica, smaakstoffen enz. Maar meer om me te verdrinken in de mensenmassa, de gezichten, het zoeken, het turen, de warmte, het licht, zij weten ook niet wat ze zoeken, ook al hebben ze karren vol. Bij de kassa…

Geplant door vaders hand gaf je vele appels jarenlang. Je roze bruidskleed sierde één keer in ’t jaar zo dat mijn tuin de mooiste was. 's Zomers zorgde je voor schaduw, zodat ik onder je kon lezen en ook je appels groeien zag. De waslijn wurgt, en ied're kat doorkrabt je bast toch gaf je manden vol en veel, en deelde 'k je vrucht…

Ik heb een vriend tot hoofdvriend uitverkoren, hij woont in het dorp, waarin ik ben geboren, waaruit ik vroeger ben vertrokken, hij zorgt ervoor dat mijn oude dorp weer opleeft, me terug wil lokken. Als hij een bloem zou zijn in een bloemenvaas, is hij de altijd verse roos die de kamer geurt, met druppels op het zachte bloemenblad…

Misschien zeg je ik doe er niets aan, maar ik zeg je, doe er iets aan, maakt niet uit wat misschien in een bad of achter een zakje patat, met z'n twee, heel gedwee en verstild of eindelijk wild, met zijn drie, of z'n vier, met zijn allen, 't gaat niet om de getallen, en als je alleen, slecht ter been, dan nog geen geween, bedenk in…

Jouw geur zat nog in mijn rugzak toen ik thuiskwam. Ik had hem tegen m’n neus aangehouden, diep opgesnoven en geprobeerd te achterhalen wat het was wat ik lekker vond. Hij had alleen maar in jouw kamer gestaan. ‘Wat is die geur dan?’ had je gevraagd. ‘Ik weet het niet’, zei ik, ‘gewoon jouw geur’. Nu hangt je geur in het bed, aan het dekbed.…

Nu weer rook je naar vers brood, ik verifiërde, kwam de lucht door het raam van iemands broodbakmachien, een bakkerij misschien in de stad? Nee jouw lijf! Ik liet je raden waar je naar rook nee, iets lekkers, zei ik wat je soms vroeg in de ochtend ruikt in de stad... je noemde bloemen, ochtenddauw, maar je kwam er niet op. Toen ik het…

Kostbaar geschenk van oude vriendin: zelf uitgestoken stekje uit bos, in jampotje, wortelt in mijn keuken. Blij plant ik het in mijn kale tuin, begiet behoedzaam. ‘t Wordt een slanke berk, buigzaam, rank en sterk, laat zich door wind oostwaards wijken. Zijn zilveren bladeren beschaduwen de parkeerplaats in zinderende hitte, koele waaier…

Je zegt dat ik halve zinnen zoals je zus die je nooit nee nooit meer maar ik ben je zus niet zal het nooit zijn en ik zal altijd je altijd…

Misschien is het vooruitzicht mooier dan je eigenlijke komst. Nu heb ik tijd te zoeken naar je gezicht, je stem, te kijken naar mijn spanning en geduld. Ik kan jou en mij nog kneden, kruiden, vormen en versieren, doen en laten. Want wat zijn twee uurtjes twee en zeventighonderd tikken van een klok? Door je tijd, zo spaarzaam, voel ik me in…

Nog net niet onder was de zon, Als een gebergte hingen duinen diep in muien, die blauw blonken. De zandeilandjes verbonden door een sprong of een natte schoen, de zee grauw golvend, ver de pijpen van IJmuiden. We liepen op een duinpan af, ik wilde er wel wat met jou, zomaar in je jas en in de kou...... maar die gedachte kwam niet bij…

Voor verstopte sifonnen is het geen weer, maar wel voor lekker zonnen, op de dijk, aan zee. Ik zie ons zwemmen, eten, praten, uitgelaten, ik zie ons dansen, sjansen, dan weer zie ons op zolder liggen te warm, te wakker, te lekker silhouetten, buigend een vaste greep voel ik, als om te redden, een lieve stem bemoedigt te komen, veilig…

Toen ik de berg beklom, mijn hart, hield ik van jou, hoe jij maar klopte en mijn leven stromen liet en ik verder klimmen kon en jij maar klopte. Toen ik naar beneden liep, mijn knieën, hield ik van jullie, hoe je maar knikken wou en buigen dan weer strekken wou en mij staande hield en dan weer buigen. Nu ik op de platte Knardijk loop…

Mijn kamer staat vol bloesemtakken van kers-en perenboom van ‘t vers gesnoeide hout. Het bloeit in alle vazen die ik heb. Aan alle knopjes kwamen witte bloempjes groene blaadjes, opgevouwd. In mij is ’t een bloemenzee door de bloesems in mijn huis. Buiten bloesemt het nu mee en het geurt er en het kleurt er, in de straten, in de tuinen,…

Zittend daar met jou aan het blinkend water tuurden we naar trailers op een klein mobiel Ik wist dit was infantiel zoekend welk verhaal en beelden blij want tussen de ruim twintig zaten er geen bij Dit zitten was genoeg, de hemel blauw ons drinken op de bank bezoek aan zoon Later iemand met rollator die hier vroeger zwom Ons leven…

In jou en in jouw dynamiek zie ik mijn oude baas, 'k was nooit verliefd op hem, maar toch, hij moest eens weten hoe ik hem vergelijk met jou of jou met hem: hij, altijd bezig met gesjouw van dozen, hier dan daar, dan elders naar verhuizen en zijn verhaal was altijd waar! Dat doorgaan, energiek, gedreven, positief en enthousiast, als ieder…

Een worm kruipend in de storm, die schrok erdoor enorm want dit was niet zijn norm en hij was niet zo in vorm Dat hij uit het struikgewas zomaar naar de huisarts was vermoedend dat ie hem met een kruid genas hij had wat last, hoewel nog kras en 't bracht hem op zijn pad al ras. De huisarts aaide hem over zijn zachte lijf en troostte,…

Ons weerzien, alsof de normaalste zaak van de wereld, het innig zijn, alsof altijd zo geweest het afscheid, alsof altijd zo geweest dat we gewoon los, los van elkaar ons leven leven als zo'n klikknoop van je jas, dicht lekker warm en open, luchtig, frisse wind erdoor, vaak is er nog een rits, maar die klik is het dekkende, finishing…

Dit is mijn huis en tuin, mijn stad, mijn land, mijn man, mijn kind, mijn vader, die held’re ster zo ver, die schijnt op mijn verstand, mijn ader. Maar van wie de lucht, die zich met bloed verbindt, van wie de kracht die zich in ‘t lijf bevindt, van wie de woorden uit mijn mond, van wie het helen van een wond? van wie het koren op de akkers…

Wat je wilt, dat koesteren, even, af en toe, daarna vergeten. Dan ongemerkt bezwangerd, het voelen zwellen, zo zwaar, niet meer te houden, het durven baren, in openbaarheid brengen, er mee aan de gang gaan, en, als het opbloeien van een kind bewonderen.…