Alle inzendingen van Ron

als ik laat in de avond thuiskom, met in de verte nog net het rood van de ondergaande zon, ruikt de tuin naar vochtig gras en kruiden, en voel ik verlangen naar ’t verleden. de klank van kinderstemmen, zachte vogelgeluiden van zwaluwen en grutto’s, de jonge eenden die schuw langs de rietkraag zwemmen. Je bent zo dichtbij als ik…

Sterfdag van een huwelijk Een droom werd bezegeld in solide, schitterend goud de geboorte was geregeld van een verbintenis, van jong tot oud Wij koesterden ons in de warme cocon gesponnen in de heerlijke lente wij investeerden en zagen de zon ontvingen geluk plus rente Samen gingen wij door goede tijden genoten, maar vergaten…

Op een slechte dag geef dan al van de liefde die je in je hebt.…

Een tikkeltje aamborstig bewoog ze zich voort, dag na lange dag, desondanks toog ze bij elk ochtendkrieken weer monter aan de slag, het metrosysteem had met haar metabolisme geen erbarmen, en de trams kronkelen als wormen door haar darmen, veel meer hinder ondervond ze van het stinkverkeer, dat haar soms bijkans de adem benam, zoals een statige…

Als een rivier met de ene na de andere meander zo hield ze eigenlijk toch ook van de ander heen en weer geen weg terug en op deze rivier was er geen brug ze wilde toch zo graag van allebei houden beiden hadden haar liefde gegeven waren steun en toeverlaat, toegegeven maar ze moest keuzes maken hoe ze ook probeerde haar gevoelens…

Hij zat bij zichzelf te prakkiseren, en mijmerde dat hij het wel nooit zou leren, toegegeven, hij lustte wel een glas nobele wijn, of bitterbier, goed gegist, maar al snel kreeg je daarmee het stempel van een alcoholist, het abdijbier was fruitig en hoppig en smaakte hem vanavond opperbest, maar hij moest oppassen dat het niet zo afliep als…

Onze Melkweg staat zwaar in het rood en onze wereld is op sterven na dood verantwoordelijk voor deze mismanaging de vernieling van de dampkring ingegeven door jaloezie en hebzucht is de mens, en dat is geen klucht nog eventjes en het is gedaan met onze aarde omdat een denkend wezen hem niet kan schatten op waarde de mens kan geen andere…

Ze zat met haar staartjes te spelen in het erkertje van de goeikamer van oma en opa oma was de hele dag gedurig bezig en was een werkertje zins ze bevrijd waren woonde ze bij haar grootouders die namen haar opvoeding op hun schouders vader en moeder waren allebei omgekomen in 1942 wanneer ze erover begon tegen oma werd ze altijd bitsig en zei…

Slaapverwekkend Mexicaans gedruis zij lachte en hij gniffelde zalig gevrij in Yucatan met háár lekker alleen thuis hij voelde geen spijt of verwijt dit zalig slippertje met menig wippertje liet hij zich niet door zijn vingers glippen nee hoor, direct weer op stok met de kippen hij betaalde er toch voor, dat was de prijs op deze zogenaamde…

Hij zag in de Dolomieten een paar lekkere grieten maar het speet de asceet uit de Sunshine State dat hij ze door zijn vingers moest laten schieten.…

Ze zat in haar boudoir en het was klip en klaar dat de welgedane courtisane geen cliënten meer zou ontvangen die gunst zou haar pooier haar niet langen ze bekeek zich in de gebroken spiegel met wat teruggehouden gegiechel waar waren de gouden dagen van weleer? douairière van een Jonkheer “Van Pentheghem tot Wezelkant” of onzin in dergelijke…

Het hoofd had geen ruimte meer na het schrijven, het vele sterven van bekenden, wrange handen buiten die voordeur. Schaduwen gedrenkt in pek, omgeven door honden met twaalf witte tanden: het tikken van de verwelkte klok vol minuten, het hissen van wind rond de deurbel. Dan maar de stap naar de koude nacht, bedorven hoop, een koud vel, een…

Ik kijk dagelijks over mijn schouder zoekend naar de dingen die ik herken de dagen worden echter steeds kouder ondanks de nieuwe wegen die ik verken eigenlijk heb ik geen zin vooruit te kijken om het vertrouwde achter mij te laten steeds maar weer de tijden vergelijken ik voel mij steeds verder verlaten niet tegen het leven opgewassen verloren…

Het Europa van nu, vijanden worden vrienden hypocrisie regeert waar vroeger soldaten dienden opgevoed met het idee dat die moffen niet deugen ben ik bezoedelt vanuit mijn vaders geheugen het Europa van nu, verdwenen is onze Gulden je moest er aan wennen, je moest het maar dulden het volk zei nee, de politiek draafde voort waar blijft je stem…

De eeuwige strijd tussen supportersscharen wordt even op een laag pitje gezet komen de hooligans weer tot bedaren en is het wij-gevoel weer even aan zet samen staan brullen aan de zijlijn hand in hand achter het team gaan staan waar je een echte supporter kan zijn zonder een ander de kop in te slaan de oranjegekte bereikt het kookpunt als…

Zittend op een zonnig terrasje aan de boulevard genietend van een kop koffie met een froufrou kijk ik naar het strand met al die mensen op elkaar vechtend om een plekje, afijn een heel gedoe spelende kinderen rennen door het rulle zand een strandbal ploft neer op een ingesmeerd lijf een zakje friet met mayo gaat van hand tot hand terwijl de…

De nevelen van het verleden sluiten mij in met een diepe zucht als in een trance staar ik naar een grijze muur die voor mij ligt als ik omkijk zie ik nog flarden van een blauwe lucht wederom ben ik voor het nostalgische gevoel gezwicht de nevels hebben mij nu volledig ingesloten de hunkering naar vroeger is nu in alle staten een weemoedige…

Vannacht werd ik wakker door het gezoem van een mug onbewust sloot ik mijn ogen en ging verder met dromen totdat ik wederom wakker werd door jeuk op mijn rug op een plekje waar ik net niet goed bij kon komen zoekend naar middelen om de jeuk te verzachten zat het beestje op de muur te genieten van het maal met een krant op jacht om zijn leven…

Van het ene op het andere moment staren vier muren hem vernietigend aan de wegen die hij laatst heeft verkend bleken niet de goede kant op te gaan een gevoel van spijt? Nee dat zeker niet de keuzes waren te zeer beperkt ook al hebben sommigen veel verdriet het alternatief had nog minder gewerkt nu hij hier zit heeft hij tijd om te denken zijn…

Soms is het net alsof ik iets heb gemist de tijd is onverbiddelijk in haar voortgang zijn herinneringen uit mijn geheugen gewist totdat ik ze toevallig weer tegenkwam jeetje, is dat al weer zo lang geleden? het voelt alsof het gisteren gebeurde de herinnering voert mij naar het verleden waar mijn jeugd naar onschuld geurde die onschuld is…

Met de IPhone in de hand ren je van A naar B zonder dit apparaat valt echt niet meer te leven in de metro, op de fiets naar school of in de WC met de IPhone valt altijd wel iets te beleven sinds de smartphones hun intrede hebben gedaan hoor je er met een normale telefoon niet meer bij en is de verslavende werking er van uit gegaan zonder je…

Het land is gehuld in een grijze deken iedereen is somber en straten zijn grauw de stralende dagen zijn snel verstreken onbewust gaan mijn gedachten naar jou ik gaf je de beste jaren van mijn leven ondankbaar nam je alles van mij aan er is niets van die jaren overgebleven alleen een herinnering die ik moet doorstaan niet eenvoudig te vergeten…

Een hele generatie is ermee opgegroeid denkende dat dit schip nooit zou zinken als de politiek zich er niet mee had gemoeid zouden haar geluiden nog steeds klinken die vertrouwde stemmen van de dj’s met tussendoor het geluid van de jingles de hits van de Bee Gees en de O’jays wie genoot er niet van al die singles de laatste minuten met de…

de zon breekt door de wolken, nog niet zichtbaar voor het oog grijs en grauw nog overheersend, staat daar plots een regenboog langzaam wordt een glimlach zichtbaar om de mond van een kind en de regenboog strekt zich verder als een oneindig kleurend lint zo kwam jij in mijn grijze leven, onaangekondigd net als het lint ik was er totaal niet op…

Als een rode draad door je leven in goede en slechte tijden blijft die ene herinnering aan je kleven niet in staat zijnde om het te vermijden een herinnering van spijt misschien één die je heeft gemaakt tot wat je bent de uitkomst was niet te overzien en je hebt het al die jaren ontkend niet in staat om de tijd terug te draaien zit je daar…

Struinend tussen de puinhopen zoek ik naar gebroken stukken uit mijn leven scherven van geluk en verdriet liggen verspreid en uiteen gekraakt deze puzzel moet worden opgelost om mijn verleden opnieuw te herleven zodat ik zelf het moment kan zien waar ik het spoor ben kwijtgeraakt vertwijfeld maar vastberaden begin ik de stukjes bijeen te zoeken…

nooit heb ik mij zo zeer vermaakt als vanavond ik ontdekte een serie die mij werd ingefluisterd het was net of ik mij weer in mijn jeugd bevond is het daarom dat ik het in mijn hart heb gekluisterd? eigenlijk is het een heel simpel verhaal afspelend in het naoorlogse Nederland zonder al die moderne pracht en praal krijgt de nostalgie al snel…

ik sta nu overal alleen voor niemand die mij bij de arm neemt door de liefde die mijn maatje bevroor voelt dit leven mij helemaal vreemd soms als ik het dan echt niet meer weet kijk ik naar die foto met mijn kinderen zij mogen niets voelen van mijn leed ik mag hun blijde jeugd niet verhinderen die glimlach, de blijdschap op hun gezichten…

Tien spijltjes met tien gekleurde ballen zo leerde ik vroeger tot honderd tellen spelenderwijs leerde men de getallen en zonder enige moeite, het optellen het rekenen werd een tweede natuur antwoorden zonder na te denken toch werd het veranderd op den duur zonder er enige aandacht aan te schenken hoofdrekenen is een enorme klus zweetdruppels…

Een markante dag in mijn jonge bestaan bij het stoplicht op de fiets zag ik haar twee reebruine ogen keken mij aan en hopeloos verliefd stond ik daar maar redelijkheid was ik terstond vergeten die ogen brandden in mijn gedachten door mijn vrienden voor gek versleten wat kon ik anders van hen verwachten die eerste kus kwam onverwacht nog…