320 resultaten.
- Afstand in je hart -
hartenkreet
4.7 met 36 stemmen
1.384 Geloof met jouw hart
dit leven heeft een doel,
er is een wonderbaarlijke
fijne stille groei,
haast ongezien,
die mensen dichter,
nader brengt,
die vrolijkheid
in onze alleengelaten
harten zingt,
rijk genoeg om
afstand te verkleinen,
want afstand in je hart,
die is er niet.
Toon mij al je geheime
duizelige plaatsen,
ik zie, en toch…
- Tijd gaat de groene bomen vellen -
netgedicht
4.8 met 45 stemmen
361 Zoveel hoger, zoveel dieper groener bos,
soorten bomen, sterk een ieder.
Groeien kris en kras, en dwars
door al de pijnbeleving heen.
Zuurstof die men afnam
uit het binnenste van het bomenhart
boomschors die men eerder schond.
Wortels diep verankerd in de bruine grond.
Je oude boomringen deden groei afdwingen.
Men dacht dat het oude bos…
- De trotse stijle witte graven -
netgedicht
4.0 met 54 stemmen
738 Onvergeten, herdacht ik jullie allemaal.
Een ieder stil alleen heengegaan, een voor een
pronkend fonkeln witte stenen op dit jaargetij.
Trotse stijle graven herinneren staand in een rij,
opgeruimd om plaats te maken voor het nieuwe.
Mijmerend roep ik zachte afscheidssvragen op.
De akkergrond die wij mochten ploegen is leeg,
afgerond is het…
- Innerlijk gevecht -
hartenkreet
4.1 met 56 stemmen
2.852 Soms heb ik vlagen van ongekunsteld zijn,
intens gevecht om leven en overbodige dood,
de angst ontvlamd zonder toekomstdromen
een nevelige strijd woelt in mij groot.
Nachtenlang wakker, verbazend kil het zwijgen,
sla de handen wanhopig crue voor mijn gezicht,
verloren gewaande krachten blijven vechten,
wanneer ik eigen vergankelijkheid…
- Wat zo belangrijk is -
hartenkreet
4.1 met 36 stemmen
821 De toevertrouwde tijd staat stil,
en als wij op zoek naar haar gaan,
dan leren wij meteen..
het is niet wat men zoekt wat zo
belangrijk is, wat zoveel geven kan.
Omdat herinneringen tranen
weer opwellend wegdromen laten.
De minuten ze passeren dan.
Ze gaan voorbij jouw wereld,
in enigheid die enkele jaren
in die je gelukkig leefde…
- De Baltische zee -
netgedicht
4.9 met 36 stemmen
376 Baltische Zee ruwweg tussenweg,
voel de ijzige koude bries van de Oostzee.
In het gezicht slaat het opzwepende schuim,
roept de zoutige geur van de brakke zee,
laat een laatste groet aan je schip zeeman.
Je bruine ogen zijn nog even waakzaam,
je langzaam grijzende baard voelt de frisse wind.
Jouw habitat ligt in de eenzame vreemde en aan
het…
- De ware wereld -
netgedicht
4.1 met 59 stemmen
411 Filosofie in eindigheid,
woorden in tranen.
Confrontatie met dood.
Verzet tegen hedendaagse
aangrijpende dingen.
De ware wereld, de dans
ontsprongen, een kiezen
dag voor dag weer.
De deugdzamen en de
vromen, ze troosten,
ze falen..
vinden GOD niet in
hun dwalen.
Hoop,
een vreugdefeest
voor die zwijgt,
wie luistert.
In een zinloze…
- Parel van Afrika -
netgedicht
4.9 met 45 stemmen
449 Kansen heb je nooit gekregen,
scheppingsmythen, verre verhalen,
zul je later zelf ontdekken,
sprookjes uit het donkere Afrika.
Het trotse land bestaat uit droge
en vochtige savannen, daar ben
je wild en in vrijheid geboren,
tussen miljoenen wilde dieren.
Liefdevol heeft de ruwe natuur
je ebbenhout gezoent.
Soms glanst je huid,
voelen…
- Ik wil zo graag bij jullie behoren -
hartenkreet
4.2 met 23 stemmen
650 Temidden van het prachtige puur,
het zachtglooiende avondrood,
temidden van het herfstlandschap,
dorpjes en wonderlijke taferelen,
neem ik afscheid van de natuur
en kijk even stil en dankbaar om.
Ik wil zo graag bij jullie behoren
als mijn dag ontwaakt, het leek
alsof ik niet verder mocht komen,
mijn gezichtsveld duidelijkheid kreeg.
Naar…
- De woeste zee en het meisje -
hartenkreet
4.8 met 75 stemmen
2.241 Een krop in de keel, de fijne stem in stukken
terugdenkend aan al de onwaardige leugens,
de gebroken onwaarheden, de glasklare inzichten.
Mijn opzwellend voelende hart ik vraag het jou..
Waarom sla je hart, waarvoor ga je?
Stijlvol schreed ze in haar lange zwarte kleed
dat spannend om haar sloot, ze miste iets
In haar blik een bevrijdend…
- Passant der verzuchting -
netgedicht
4.8 met 48 stemmen
457 Draag mij op je sterke armen wind,
vergeef mijn gekoesterd vragen en twijfeln.
Bries, die de zang en ode van de liefde verdient
eens bemind, zal ik trachten nooit meer te wijken.
Jou diepe blikken hebben mij nooit echt bekoort,
ik was enkel een passant der verzuchting.
Troost herken ik zonder veel betekenis,
zie de gevels van vlagen voorbijtrekken…
- Maskermonoloog -
netgedicht
4.2 met 59 stemmen
1.136 Onzeker, intens verdrietig en bang
verschijnt met het ultra-dunne masker
een onzichtbare film op mijn gezicht.
Kwetsbaarheid die niemand doorziet,
in het vooruitzicht een tijdelijk geheel.
Pijnlijke warboeltheater in hoofd en hart,
tragische harlekijnen wenen teveel.
Het duurt mij even veel te lang
het supervrouwelijke volkstoneel,
het eenzaam…
- Gemeden -
netgedicht
4.2 met 69 stemmen
1.209 Inwoner van de tosende stad,
druk is het, traumatisch de stress
een angstvallig gemeden aspect,
ongezien bruisend kort het leven.
Toenemend de druk om indruk
te maken, idealistische ruimte
de uitgestotene mindere te geven,
luister naar mijn woorden even.
Het kleine meisje in de straat,
de kindertijd van onze cultuur,
de oude man die…
- Piano Recital -
netgedicht
4.7 met 99 stemmen
2.250 In haar strelende ogen verscheen lichte muziek
een bestemd gevoel deed mijn gedachten trillen.
Haar hoofd zacht gebogen, haar ogen zo dicht,
verloren intens verdiept aan het spelen, klassiek.
Verdroomd haar gezicht 'n vleug van eeuwigheid ?
Een gecomposeerde omlijsting van vrije geluiden.
Ongenaakbaar verspeeld, verloren, aangeslagen
aan…
- Het stof der aarde -
hartenkreet
4.9 met 40 stemmen
892 Waarom sterven jonge mensen,
moeten ouders zo vroeg gaan,
waarom kleine babies leed doorstaan?
Waarom mogen er in Ghana veel
zwarte kinderen niet naar school,
waarom is er in sommige landen
droogte en bij ons is het dan koel?
Waarom kruipen arme mensen
door het stof der aarde, in
hun laatste wensen smekend,
biddend, vragen achterlatend…
- Oorlogsmelancholie -
hartenkreet
4.3 met 39 stemmen
1.006 Zovele strijders trokken ten velde
hun namen doorgaans zelfs onbekend.
Stierven zo zinloos, met zoveel geweld
dapper voor hun vaderland.
De mythen over dood en oorlog,
wereld vol oorlogsmelancholie,
diep in het hart gebrand.
Weemoedig klinkt het oude lied,
diep gevangen in een houten viool.
Mijn vriend de strijder, hij speelt
een oud nostalgisch…
- De strenge aardse winter blijft buiten -
netgedicht
4.0 met 49 stemmen
361 Een jaar lang gewacht heb ik,
op grootvadertje vorst.
De oerstrenge aardse
winter blijft buiten staan,
zijn vorstige ijzig strenge
blik wil ik overleven.
Wilde ganzen vliegen
in de vorm van een v,
Willen net als ik zo graag
de kristalharde koude winter
ontsnappen, in de winter
schermen tegen de vorst
en oostenwind.
Koning winter…
- Later -
netgedicht
4.1 met 56 stemmen
480 Het opschuiven, uitstellen van kostbare tijd,
niet dat wij het bewust doen..later.
Niet alles wordt omhelsd als tijdsverandering.
Niet alles wordt meer voor iedereen vergoed.
Tijd verliezen met een saaie grote zucht, later.
Later als wij groter, als wij sterker zijn..
Later als wij beter en volkomen zijn,
Later als het is wat er ooit van komt…
- Stil verwijt -
netgedicht
4.1 met 54 stemmen
769 De vogels, ze willen niet meer vliegen,
het rijpe granen niet meer oppikken.
Vissen blijven lui op het strand liggen.
woelen happend in het bruine slik.
De woorden die mij ontbreken..
zouden vertellen wat ik in mij voel.
De zwarte smurrie, een nachtmerrie.
Milieuverontreiniging is aantasting,
een handicap en een onmogelijkheid.
Verborgen in…
- De stille maan is zeer bedroefd -
netgedicht
4.6 met 46 stemmen
798 De stille zilveren maan,
hij volgt naast sterren
stralen en wolkenstofjes
ons dagelijks spoor
en heeft ons nooit verlaten.
O stille maan hoeveel
eenzame nachten
waarin het mij zo
angstig te moede was
zag ik een gulle blijk van je
troostende vale schijn.
Jij wilde zo graag
altijd voor mij zijn.
Het nachtelijk uitgaan,
zijn mysterieuze…
- Duizendschoon -
netgedicht
4.0 met 54 stemmen
631 Ooit was jij de eerste,
tweejarige schoonheid
oogverblindend scherm,
bestaande uit kleine bloemen.
Waar kom je te wonen?
Duizendschoon,
jij was even mooi,
als bekende snijbloemen,
jij bleef jarenlang.
Zomerboeket, randbeplanting
in de rotstuin
trouw in mijn tuin...
en je deelde.
Toen ik voor je koos,
heb ik een stukje
van mijn…
- Heftige momenten -
hartenkreet
4.7 met 36 stemmen
2.521 Alles in deze ene laatste brief,
alles wat jij zei of open naar mij schreef..
Alles waar ik jouw herinnering in vinden kon,
zijn heftigste momenten van het leven zelf.
De diepe pijn in eindeloos handhaven beleven.
Die dag eindigde jouw heftige treurromance
het succesverhaal, je liefdesstreven nu even.
Heb nooit aarzelend de eerste grote stappen…
- Momentopname -
netgedicht
4.2 met 54 stemmen
515 Het raakte mij diep toen je zei dat
ik niet meer nodig was,
dat jij mij zonder meer missen kon.
Het leek zo op foto's verkleinen,
die men eerst vergroot had.
Een momentopname van het leven.
Ik dacht dat ik niet goed hoorde
aan de telefoon, pijnlijk
toen jij mij de grond inboorde.
Had het schaamrood op mijn kaken.
Het kwetste mij enorm…
-Liefdesdromen, iedereen heeft dromen nodig -
netgedicht
4.0 met 47 stemmen
464 Sterrenwacht..liefdesgrenzen,
sterren en planeten 's nachts
kennen dromende domme mensen,
aanhoren elke dag ongehoorde
intrigerende gekwelde wensen,
duizend toekomstdromen.
Ontdekkingstocht en reizen,
vluchten langs prachtige,
mysterieuze hemelobjecten.
Het verloopt soms zo onverwacht,
een kort en zielig mensenleven
verre dromenreizen…
- Ga jij alvast mijn vriend -
netgedicht
4.2 met 65 stemmen
1.027 Ga jij alvast en wacht
op mij, als jij er bent
aan de andere kant
van de sterrenhemel,
de andere bestaanssfeer
donkerblauw hemelgewelf.
Zo liefdevol, zo zwevend
fijnstoffelijk en immaterieel,
je liefde mij gevend
puur geestelijke sferen
in fijne hellere hogere dimensie
het geven, waar liefde
zo innig wordt verweven
mijn lieve vriend.…
- De grote blauwe wereld -
netgedicht
4.6 met 43 stemmen
632 Vanuit de tuin van Eden is er
een panoramisch uitzicht,
mensen van de blauwe wereld
zijn tevreden met wat ze hebben.
Luchtige foto's van straten,
huizen blauwgetint gelijk inkt.
Iedereen bij de blauwe wereld
per land gerangschikt.. per soort.
De rust, die stille impressie
vermeende beschouwing,
bijzonder speciale mensen,
blauwer kan het…
- De vlammen slaan hoog -
netgedicht
3.9 met 51 stemmen
541 Hete vuurzee overal, de vlammen slaan hoog
zie het joelvuur laaiend meters de lucht invliegen,
rond mij, gloeiende as die hitte oplevert,
palmt mijn hart haast in op het vlammende rood.
Geen ontkomen aan, maak wat ik voel echt mee..
Een ondraaglijke vurige hitte kronkelt rond mijn lijf
voel mij er midden in, in deze wilde vlammenzee
in dit…
- Ik zie haar -
hartenkreet
3.9 met 40 stemmen
1.294 Ik zie haar ogen kiezen uit het juiste kleurpalet.
Ballerina's dragen hun haar strak naar achter
selectie van het beste gezichtsbedrog.. dansballet.
Een ballerina in opleiding mag nooit wenen.
Harde traditie voor danseressen klassiek ballet,
haar gelijke beweging kunstmatig tot leven geroepen.
Ze zou willen dansen de hele dag, opgewonden
Ik…
- Totdat de tijd stil staat -
netgedicht
4.1 met 45 stemmen
1.055 Tijd wordt een afgrond die mensen verslindt,
zacht tikt de grote oude klok, het is 'nu'.
Verschrikkelijk kunstmatig en melodramatisch
Mild wordt gewaarschuwd het einde begint.
Heftige momenten, een leven vol tijdnood met vragen
mensen die denken, dat dromen niet verder blijven gaan.
Tijd de projectie, een grote illusie, alle kansen wagen,…
- Genegeerd, gekleineerd zonder woorden -
hartenkreet
4.0 met 40 stemmen
1.477 Genegeerd, gekleineerd zonder veel woorden
liefde doodgemaakt diep in mij, is mij vermoorden.
Gedachten overlopend voel ik mij in mijn ziel bevrijd
gedachtenindex staat voor hartverwarmende strijd.
Dagelijks treft het, raakt vreemden heel bitter
poëtisch vertekend gezicht, vals nostalgiegeglitter.
Genegeerd, gekleineerd stil en zonder woorden…