Netgedichten

netgedicht (nr. 28.460):

- Momentopname -

Het raakte mij diep toen je zei dat
ik niet meer nodig was,
dat jij mij zonder meer missen kon.
Het leek zo op foto's verkleinen,
die men eerst vergroot had.
Een momentopname van het leven.
Ik dacht dat ik niet goed hoorde
aan de telefoon, pijnlijk
toen jij mij de grond inboorde.
Had het schaamrood op mijn kaken.

Het kwetste mij enorm toen je zei
dat er zaken waren, zo dringend.
Dat je vrijheid in je voelde woelen.
Een leven verdwenen in momenten,
die je alleen wilde zijn en nodig had.
Ik de vrije tijd verdring, die anderen
eigenlijk de hele dag opnemen
in mijn plaats dan en veranderen.
Kleine momentopnamen omzomen,
wilde onscherpe foto's voorkomen.
Ga je kostbare tijd niet meer claimen.

Jou druk schema, verteld alle dagen
dat ik maar beter niets kon vragen,
raken de piekmomenten van mijn leven.
Nostalgiemomentopnamen blijven zoek,
ik creëer wel mijn eigen prentenboek,
mijn levensfilm die de tijdsrevue passeert.
Moet leren raakmomenten leven, naar
een collectie van herinneringen streven,
om eigen glorierijke momenten te beleven.
Zonder koppelen van onze vrije tijden zo
minnelijk mogelijk een eigen leven leiden.