- Innerlijk gevecht -
Soms heb ik vlagen van ongekunsteld zijn,
intens gevecht om leven en overbodige dood,
de angst ontvlamd zonder toekomstdromen
een nevelige strijd woelt in mij groot.
Nachtenlang wakker, verbazend kil het zwijgen,
sla de handen wanhopig crue voor mijn gezicht,
verloren gewaande krachten blijven vechten,
wanneer ik eigen vergankelijkheid op mij richt.
Vrienden brengen medeleven: "Jij redt het wel"
"Het komt wel goed" bespelen dansend mijn gemoed.
Ze hebben aan de oppervlakte makkelijk praten
na verbreking, in tegenslag begrijp ik tegenspoed
ga mijn innerlijk gevecht nog meer haten.
Niemand weet hoe angstig onverwonderd,
hoe zonder grijpbare warmte ik mij voel.
Niet uit te leggen mijn ogen vol van onmacht
fluisterende gedachten bewaken de laatste
onweerstaanbaar gedreven wil.
Woorden begrijpen toch niet wat ik bedoel,
begrijpen de passie, als ik er niet meer ben....misschien...
Geplaatst in de categorie: ziekte