Alle inzendingen over innerlijk gevecht

Je glimlach verblindde mij En je woorden leken zo oprecht Niets dat leek te wijzen op jouw innerlijk gevecht Je dromen waren je toekomst Je hoop en hele leven Als een bloem nog in de knop Je moest ze alleen nog water geven Vol vertouwen was ik dan ook Dat het je ooit lukken zou Te doen wat je altijd al wilde En wat ik wenste voor jou…

en is dit maar een innerlijk gevecht? Verlang ik naar iets, wat niet bestaat... maar heel levendig was in mijn hoofd... een gevoel, dat langzamerhand overgaat ondanks ik dacht, dat je mij was beloofd? Vergeef je me, mijn dromen en illusies...? je kwam maar steeds niet dichterbij...…

Het is tijd om te gaan praten, over dit innerlijk gevecht, er bestaan geen twee kanten, Het is niet goed of slecht.. Een kwestie van accepteren, dat is waar het nu om gaat, De tijd moet het je leren, het is een grote daad.. Langzaam begin je te begrijpen: er is hier helemaal niets mis, Eén ding waar het maar om draait..…

Psychische bagage was soms loodzwaar; containers kon ik ermee kunnen vullen… De verborgen littekens van zoveel jaren innerlijk gevecht zijn niet meer te verhullen. Ik ben ongesluierd; al voelde het dan als het effect van een Chador… ik kan een gesluierde ziel gebruiken als vergelijking.…

Ze hebben aan de oppervlakte makkelijk praten na verbreking, in tegenslag begrijp ik tegenspoed ga mijn innerlijk gevecht nog meer haten. Niemand weet hoe angstig onverwonderd, hoe zonder grijpbare warmte ik mij voel. Niet uit te leggen mijn ogen vol van onmacht fluisterende gedachten bewaken de laatste onweerstaanbaar gedreven wil.…

gevecht wanneer je verstand iets anders zegt Ik moet niet denken maar doen wil terug naar die tijd van toen Om wat in mij gebroken is te helen zonder poppenkast te hoeven spelen Kunnen zeggen dat ik nog steeds van je hou dat ik niet kan en wil leven zonder jou…

gevecht Ik weet dat ik mijn masker moet dragen Dat er geen andere uitweg bestaat Maar ik moet even op adem komen Omdat het anders niet meer gaat Dus op dit moment geen mascarade Er gewoon even eens niet omheen Ik heb nu mijn masker afgelegd En dragen zal ik hem weer, zometeen..…

jarenlang zit je gevangen, in een innerlijk gevecht, je hebt zoveel verlangens, maar niemand tegen wie je het zegt... je kunt het niet onderdrukken, hier klopt gewoon iets niet, hoe kun je je zo vrouwelijk voelen, wanneer je in de spiegel een man voor je ziet?…

gevecht…

gevecht Ze zou zich nooit meer snijden, dacht ze juist nog in het duister Wijl ze ‘t mes voelde verleiden met diens verlokkend gefluister Ze zou zich nooit meer snijden, schoot haar nog door het hoofd In donker voelde ze zich glijden en sneed haar arm, als verdoofd…

klonk de stem, welke zei trek de mouw op van je nachtpon Ze zou, wist ze, als vanzelf tasten naar ‘t scheermes in de tweede la Even nadien had ze ’t mes vast en ze won haar innerlijke strijd bijna Ze zou die strijd echter verliezen wetende, ‘t bloeden doet zo goed Ze sneed zich niet echt precies en ja..daarna drupte weer haar bloed…

Stop Met denken Stop Met vechten Even Niet voelen Gewoon gaan Lopen…

Stop met het verbergen van je ware zelf eindig het levenslange gevecht kijk in de spiegel en zie jezelf oprecht hoor het stemmetje binnen in je het is je innerlijk kind dat fluistert het wil de kans om op te groeien het wil dat jij luistert het is je bron van leven laat het uit de schaduw komen en je levensenergie zal eindelijk gaan…

Er was geen oorlog, geen strijd noch gevecht in mij: de haat transformeerde de woede het grote vuur tikte weg, elk uur. Het lag op de waarheid van iedere fractie in de seconde... mijn magie der geest, door menig mens bevreesd. Echter, alleen in heden haar innerlijke kracht loslaten, ten zeerste gevreesd...…

Het is niet relevant aan oorlog of gevecht, dat jij in mijn leven belandt; terecht of onterecht. Sinds ik je ken is er geen weg terug, ik weet nu wie ik ben jij bouwde een brug naar mijn innerlijk mijn hart, mijn ziel daarom niet verwonderlijk dat ik voor je viel.…

Je hebt gedaan wat je zei 11 maanden en 1 dag en het was voorbij Oneerlijk was je gevecht Door die verschrikkelijke ziekte werd je lichaam zo slecht Maar wat heb je gestreden elke dag weer Op het end wilde je nog wel maar kon het niet meer Afscheid nemen doet heel veel pijn Maar je hart is gewoon gestopt en dat voelt fijn Ook al is er…

Voorbij ---- de reis van landschappen ---- gedachten van zeeën ---- denken van bergen ---- verwerken naar het diepe ---- van oceanen Reis je nog verder ---- dieper ---- naar het hart en verder ---- dieper naar binnen naar de Ziel daar ben je Thuis…

te grijpen vrijheid zou zinloos zijn voor alleen volwassenen begrijpend en braaf alles met mate, opgeven wat mooi en aantrekkelijk is en glimlachen om de ontevreden smoesjes en leugens van vroeger Gewond word jij groot Ook ik heb kastelen en muren gebouwd, verdedigd en weer afgebroken - oudemannentrots op de littekens van mijn gevecht…

De zee Geeft mij de lucht terug Die stokte In het gevecht Ik geef de zee Mijn angst gevecht Geef hem mee Met het gevecht van de golven Zo vind ik weer wat rust In de storm…

Maar toch hoe meer dat ik ontdek ben ik op zoek naar die ideale plek zeker als mijn ogen plengen mij even tot rust brengen het houdt mij recht maar waarom dat voel ik echt is mijn lichaam dan nog steeds in gevecht.…

Niet de vele knopen tellen de afstand noch de mijlen over zee onzichtbare draden worden verweven en hechten aan het tikken van vervlogen tijd daar waar het landen vaste grond geeft in geloof zal het hartenbloed weer stromen, twee handen leggen leven in een omarming van liefde…

Ik wacht op het volgende gevecht.…

rechts ik ga niet om met charlatans dikke nekkenclub want dat is thans den haag vandaag links- dan wel rechtsom genaaid, verneukt, zo krom minimaal in elkaar gebeukt er blijft niets over politiek, ongelooflijk ziek de macht die onterecht de kiezer verkracht verwacht, zo gezegd het onverwachte ik val aan, in en op ik verkies het gevecht…

Min met de minnende, Roei als de stroming stroomt, Vecht als het gevecht zich bevecht, Roer, twist, verberg en onthoud. Rotsen bloeien als kostelijke nardussen, Al tranend leest men de lezing, Gezaaide oesters broeden meer dan dit, gedicht kan bevatten, opteren, toch, tenslotte.…

In de val gelokt Als een willoos beest Op weg naar de slacht Bestemd voor een offerfeest Het ging te snel aan me voorbij Ik zag iedereen vechten Incluis jij Terwijl ik voor anderen ging staan sloeg jij hen bij mij vandaan Las je niet het vuur in mijn ogen? Puur en alleen, opgebouwd onvermogen? Het was te laat voor jou om het te…

Elke dag is weer een nieuw gevecht om het lichaam in beweging te krijgen. Soms is er al een heel traject afgelegd dan kan ik eindelijk gaan uithijgen. Zo gaat dat de hele dag maar door de pijn is vaak ondraaglijk groot dan denk ik: waar doe ik het voor was ik nu maar eindelijk dood.…

zon en mist strijden om de glorie van de dag een geel streepje licht overwint…

samengevoegde letters maken woorden woorden met precisie gekozen met opzet gemanipuleerd hoewel ze niet letterlijk kunnen steken doen ze onderhuids niet minder zeer in tegendeel als 'n gifslang kruipt het langzaam maar zeker rond,zich bezit makend van iets dat nooit het zijne was…

Ik huil en lach niet mee met jou, maar met mezelf -- weerspiegeld door jou.…

Bedolven onder beschuldigingen, halve waarheden worden gebracht, ik kan me niet verdedigen, ik heb geen kracht, ik ben uitgestreden, ik heb geen kracht meer, neem het gevecht maar van me over, God, ik leg het aan U voeten neer.…