260 resultaten.
Al fine
netgedicht
2.0 met 101 stemmen 59.893 Toen begrijpen poreus werd
geen coma meer nodig was
ging zomaar zijn hand
de lucht in.
Met trage slagen dirigeerde
hij zijn eigen einde nader
het fermate vóór de rust
van een tel eeuwigheid.
En zagen zijn ogen
de solist in de kamer
die al tamelijk lang
stond te kijken naar
het wit om zijn mond
en de kleur van zijn voeten,
die bij…
Grootmoeder
gedicht
2.0 met 82 stemmen 41.239 Haar hoofd een stad te vol
om er weer kind te kunnen zijn.
Maar in dat labyrint stond nog gegrift
een vaderhuis met vele woningen;
toen raakte zij op drift.
Alle dimensies werden in haar wit,
getallen cijferden zich weg uit reeksen
en elke volzin weigerde te zijn.
Zij werd een interlinie tussen dit
en dit terwijl haar ogen keken…
Matthias kijkt
gedicht
2.0 met 59 stemmen 20.935 Matthias brengt zijn blijheid naar het raam,
want daar, zegt hij, zijn kleuren in de kijk.
Hij geeft de dingen buiten vast een naam
in onbesproken taal, en voelt zich rijk.
Matthias knoopt de eindjes van de straat
nog onomwonden samen tot een ding.
Hij spreekt zijn blikveld uit: Kijk, aan elkaar
de kleuren achterna en daar een tingeling!…
Afstand bewaren
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 7.205 Oktober. Bus uit Z.
Regen schuint langs de ruit
van jou naar mij.
Een rug ben jij,
een jas, een kraag daar boven-
uit wat haar
van jou voor mij.
Dan trekt een geur
het smalle gangpad door
en slaat een visoen
haar dunne geur
mij om het hart.
Ik neig naar diefstal
van jouw liefde,
maar deze zakkenrollerij
sta ik uit…
Dit wintert niet
netgedicht
2.0 met 28 stemmen 7.035 Dit wintert niet, dit gaat
ook niet voorbij:
een jonge hoboïste snijdt
een vers riet. Een ander kind slijpt
potloden. Een derde breekt
het hoofd over een prille min.
En wij? Zoveel is zeker:
wij sneden ook, wij slepen dito
potloden en braken ons de hersenen
over idem.
Het zijn van de woorden
dezelfde daden.
Maar klinkers wisselen
als…
In Libessart
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 6.571 Wij
in dit doodstille huis
herboren uit landwijn en gedempt lamplicht
of uit wat van het houtvuur ooit rook was,
wij horen nog alleen elkaar ruisen.
Ik
in de dood van de drank
hoor jou zacht slapen
Jij
in de dood van een droom
hoort mij drinken,
het stelt niet veel voor.
Maar wacht,
straks gebeurt het,
eenmaal dronken…
examen
netgedicht
2.0 met 42 stemmen 6.408 Dit is examen doen:
duizend energieseconden
lang uit evenwicht
aan gene zijde
de doodsrivier: een rij
verlegen tafels zonder
kandidaten
En ik, vanuit doodleuk
volwassen zijn schrijf hen
vast in de lijnen
van mijn hand,
opdat wij samen zijn.
Daarna kunnen de tafels
aan de kant.…
Een dolescent
netgedicht
2.0 met 24 stemmen 5.299 Vóór schooltijd wandelen. Onder mijn laarzen
ligt Hollands weiland altijd vlak en groen
met koeien die het nog veel vlakker grazen
of traag en treurig hun behoefte doen.
Later bij het ontbijt krijg ik een visioen:
het melkpak draagt van Willy Vandersteen
Suske en Wiske zó vrolijk dat ik daarheen
wil, de school moet het nu maar eens zónder…
late liefde
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 4.781 hij kwam met de verschoten kleur van schemer
aan de deur en droeg
de geur van bleke eenzaamheid
wij raakten door zijn komst verontrust
in hoge mate
ik dacht o kon ik bij een vader schuilen
hij zou mij als een polder indijken
mijn onzekerheid op een boezem uitlaten
zodat er weer regen ging vallen
liefde mislukken
jij dacht o god kon…
Schoolplein in de winter
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 4.750 Jij zit de dooie school te overleven
daar op dat bankje op dat doodleeg plein;
er komen vlokken op je haren sneeuwen
als word je zienderogen oud. En klein
dalen vanuit de hoogte meeuwen
neer op je handen die het brood verdelen
Dan laat eindelijk over de eeuwen
heen een stem zich uit een verte horen:
"Een vrouw, een man, een paradijs…
Puls
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 4.113 Grootvader is een fuga want
rots valt uiteen tot steen
steen erodeert tot zand
en zand wordt klei
hij raakt verstrikt
in mij
het coda maakt ons een:
voren in een akkerland.…
De school
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 4.012 Het geluid droeg ver vanuit de school.
Vooraan de straat klapte het met
dubbele spoorslag langs de huizen
omhoog wanneer wij juichend uitgingen.
Het moet iets van vuurwerk zijn geweest.
Ik weet er niet zoveel meer van.
En achter ieders rug, over de sportvelden
klonk het luid, kaatste de jeugd van aangrenzende
scholen anders, protestanter…
Mondeling
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 3.988 Haar tanden wijken iets
terug alsof zij woorden
binnen houden wil
dit halfuur.
Maar er ontsnappen namen,
thema's en motieven
waaraan ik zin geef
door te knikken.
Dan mag ze gaan,
stikkend,
de rug tot roofkat,
bloeddorst op de tong.
En nu zij op het nippertje ontsnapt
wordt ze tot bijtens toe gevaarlijk
voor wie haar op de gang vraagt…
Queeste (een schrijfopdracht)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 3.610 In roze wolkjes voel ik mij,
schreef het meisje, het kind
met de logische ogen.
Handen ingetogen
schoven een blozend verhaal
naar de rand van de tafel.
O en nooit sedert Frigga
die de wolken spon
waren zo teder twee handen.
Hoe ik ook mijn best deed
het opstel te lezen
ik moest:
plotseling reizen
mijzelf achterlaten
in minnen en plussen…
Etretat
netgedicht
2.0 met 25 stemmen 3.370 Het veilige dorp van een mespuntje zee
snufje zout waar de kiezels de branding
doen rollen en klossen waar de winkels
nog op hun hurken zitten bijeen op een plein
waar de kleuren buiten de deur wiebelen
plastic strandslippers ballen waterpistolen
toeristen waar de naam kortom vredig is:
Etretat
Maar voorbij baai en bakens promenade…
De grootmoeder (variant)
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 3.147 Haar hoofd, van ouderdom te vol
om er weer kind te kunnen zijn,
verviel tot labyrint.
Alle dimensies werden in haar wit,
getallen cijferden zich weg uit reeksen
en elke volzin weigerde te zijn.
Haar ogen, eindelijk in staar gebleven,
zochten nog lang naar een gestorven vader
achter een ontbrekend raam.
Toen werd zij interlinie
tussen…
Repetitie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 3.129 Soms kijkt de meermin op
vanonder vallend waterhaar,
schrijvend aan haar tafel,
het eiland in de archipel
Ze slaat haar ogen op naar mij
en kijkt mij af omdat
ik antwoord weet maar
ik heb geen stem.
En toch word ik voor haar
een sterfelijk woord.
Tenslotte zie ik dat zij is:
een vrouw die terugvalt
in haar eigen element
zee, zilt…
wachten op vrede
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 3.104 Met één dunne pijl van licht,
alleen door de seconde zelf
gezien, gezang van engelen,
een fluitje van een cent,
een gloria in excelsis
van niets.
En wat verwacht je ook?
Niet veel veranderd tenslotte,
wat energie verplaatst
een deeltje god ver-
schoven als je dat
tenminste geloven
kunt.
Ware het niet dat
oorlogslanden en de wereld…
Kerstmis
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 3.059 De winter draagt wit, oud en koud,
een nasleep van een uitgebloeid seizoen
dat donker uitschaatst over witte vaarten.
Wellicht is er gezaaid intussen,
- want tussen jaargetijden trekt
geen god een streep - en wordt
er al verwacht: een warmer kind,
een moederbuik, zoals vanouds.
Seizoenen wisselen van mens
en gaan een inruil aan
zodat…
Als je er niet bent
hartenkreet
2.0 met 45 stemmen 2.970 Juist als je er niet bent,
ben je er zo nadrukkelijk
gezeten in mijn stoel
lezend wat ik schreef
zonder jou
over jou
Juist als je er niet bent
is er die geur van gisteren
zo nadrukkelijk rondom
mijn polsen doordat ik je
omhelsde je geurt naar
fluitekruid
Lief, laat mij tot
je toe, ook bij
afwezigheid.…
Repetitie (een variant)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 2.462 Zij blikt naar buiten en
een lok zwaar water valt haar
voor de ogen.
Dan zet zij zuchten op papier
omdat zij niet mag spreken.
Dan wordt de kalme
golfslag rond haar hoofd
onderbroken door haar hand,
die kleine, slanke breker,
en blikt zij óp tenslotte,
de kleine zeemeermin,
en legt haar pen treurend
terzijde.…
Ik weet van wonen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 2.406 Dat is waar ik
vandaan kom:
kanaalervaring,
besef dat er poorten
bestaan en
daarna
Ook later
oude straten opnieuw
met verbazing gezien:
is hier iets gebeurd,
een geboorte?
Wonen van vroeger
weten ervan
achter de warmte van
roze vulva’s
rechtlijnig baksteen
en muizenvallen.…
generatie
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 2.317 Ik zag je op
die en die foto
in mijn eigen gezicht
er zijn spiegels
die altijd liegen
in elk tijdsgewricht…
conversje
hartenkreet
3.0 met 31 stemmen 2.121 nou en?
hoezo
nou en?
gewoon
nou en
hoezo gewoon
nou en?
nou ja gewoon
nou en.
o ja
echt niet.
echt wel.…
Buiten beeld
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 2.107 Alles even buiten beeld geraakt
toen jij daar vóór kwam staan:
de tuin, het dagelijkse huis,
de avondkamer nakijkwerk.
Niets zal ook ooit nog eender zijn,
of liggen in hetzelfde licht,
zelfs bij een stap opzij:
het verre dorp, de wagen met de os.
Ik zit er niet zo mee, zolang jij
blijft mijn uitzicht
op het verre sprookjesbos…
Grootvader
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 2.067 Zijn lichaam verdwaald:
willekeurige ziekte,
toevallige dood.
Hem te voorschijn gehaald
uit een doos vol verleden
komt hij met moeite los
van de foto: passepartout
1906 hand in hand
wandelend met hem die mij
nog jaren verborgen moest
houden, arend mijn vader
Om nog beter het weten te weten,
close up zekerheid ga je vergroten
laat je…
Hoer zoekt boer
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.965 Laat ik het mij eens
inbeelden: 1 gezellige
meid en 20 klompen
En dat dan als het begonnen is
met veel platteland of groen en het
omluisterend vee loeit ga door
En dan wanneer er tussen haarspelden
En hun bergen nog wordt ontbeten
En zij zegt: de volgende
En zij zegt: de volgende
En zij de volgende zegt
En zij zucht: de volgende
En…
Twee zusjes
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.962 1
Het is geen ruziën,
ik noem het: zwavelzuren.
Nu het om de mooiste knikker gaat,
maken zij van ieder woord een bijtend gif.
Daarna zitten zij nog uren met de brokken
in hun keel.
Dan volgt de schaamte en het zwijgen
en het brandgat in hun ziel
2
Hun ruzie loopt op hoge
poten met een huilerige stem.
Zij vechten niet om het…
erotisch
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.919 Jou met zwart gelakte nagels
een eitje zien pellen eet
lustopwekkend
Jou zien goochelen met plastic
toverballen zo vreselijk
vleselijk
En altijd maar die handen
waarin het zacht liggen is
als je maar klein genoeg
zou zijn
Het zijn ogenblikken
waarop zelfs de weemoed
die zich rond mijn hart geslingerd
had zijn greep verliest…
Elkaar zien
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.794 Wanneer wij op een dag eens
dwars door alle huizen konden kijken,
ik hier, jij daar: wij gingen naar het raam
om eeuwig naar elkaar te staren.
Ik zag een hemel waar jouw ogen waren.
Ik zag jouw hemel en jij zag de mijne;
ze zouden beide vol met sterren staan
boven de bergen die al eeuwen vragen
of steen ook transparant kan zijn.…