Netgedichten

netgedicht (nr. 1.554):

Dit wintert niet

Dit wintert niet, dit gaat
ook niet voorbij:
een jonge hoboïste snijdt
een vers riet. Een ander kind slijpt
potloden. Een derde breekt
het hoofd over een prille min.

En wij? Zoveel is zeker:
wij sneden ook, wij slepen dito
potloden en braken ons de hersenen
over idem.

Het zijn van de woorden
dezelfde daden.
Maar klinkers wisselen
als seizoenen.

Zie, tussen deze regels
in valt onze sneeuw:

wij hadden geen hobo
wij schreven met een griffel op een lei

alleen het laatste
het ultieme
wintert niet
van liefde is ook vrede
nietwaar?

Dit wintert niet, dit gaat
nooit meer voorbij
mijn wonen en jouw wonen,
wij huizen van elkaar.