Alle inzendingen van WOLF

Mijn kraaien krassen een klein beetje met hun bekken op de lak. Ik scheld ze vol, vervloek ze strak: “Verdoem die vogels, Herejeetje!” De stoethaspels choqueren, veren en schaven, schrapen, raspen luid. Stijf van woede vaar ik uit: “Een echte kraai behoort te scheren!”…

hit hithit hit hit hit hit hithit hithit hithit hit hithit hithit hit hithit hit hithit hithit hit hit hithit hit hit hithithithit hithit hit hithithit hithithit hit hithithit hit hithithit hit hit hit hithit hit hit hithithit hit hithit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hithit hit hit hit hithithit hit hit…

er hangt een uiting aan mijn poort ten teken ongevraagde kolder als zijnde promotie en folder ergens waar toorts niet brandt te steken val uit een toren breek doormidden met uw kompanenpolitiek klik ons Janjaapje steun mijn Driek blijf zulks niet bidden gij verrekte niet voor u zelve noch voor vriend kom hier niet vleien ga niet zeuren…

ik ben niet bang voor langpootspinnen ook duizendpoten vrees ik geen want elk gedrocht heeft naar ik meen het recht whatever poot te minnen Ik word niet warm van pissebed noch kou bekruipt bij vette maaien een lintwurm durf ik heus te aaien ik neuk zelfs mier niet zonder pret nooit gilde ik mij hees of schor nog nimmer ging ik vlak gestrekt…

De tropenlucht lijkt zoetjesaan te wennen een geurig zwemen trillend als een riet het krieken vult zich met kanariepiet een orang-oetang leert je vloeken kennen wanneer muskieten zonder stoppen jennen en jij doorlopend uit je sloffen schiet gelukkig heb je altijd nederwiet dat kruid groeit welig tussen palm en dennen ja dat is goed je hebt…

Ranken twijgen enten loten nijgen winden mee te zwichten naast te groeien naar het licht en oude schaduw te vergroten Stam hout vast aan wirwarkruin durft elk takje te beloven het verleden komt weer boven ook al herfst geblader bruin Wortels weten zich doordrongen in jouw voedzaam rijke hoven die de levenskans vergroten Van je pit toomloos…

Zij oogt iets log en lijkt wat sloom zo uit de hoogte aan `t plafond van ruim en lucht De lijn van sop moet kokend zijn geen schuit met slib. Zo`n ton raakt niet op stoom. Behalve tobben dansen snerpen over lieren, bollen joelend op de vlucht als ze aan de vallen plukt of te lang blijft dollen bij het trossen werpen. Zij meerde heel wat…

Haar been skop afkeid verby my ver. Een houtslag in een sloot geswaai sloopt dit toneel weens my vertoon. Sy speel een stewig ewig trou. Die deur lui terug in my gesig. (een rukkie paradys op aard.) Ek smeek God aldeur straf skreeu sy en enigiets met bly daar in. Ek byt iets sondig geen oorweeg knoop daarna gou skattie as sal daardie woord…

uitdagend kruipt zijn blouse los -verraad hult hem in gulden kleden gebed in`t eeuwig, lengt het heden- onscherp vaarwel in halo`s blos Ze voert hem uit zijn scha corso schuift licht zijn zijde noir aan kant charmeert hem van zijn apropos ten einder wassend bolster spant zij slokt vurig dees bleke glans -neemt over rouge gelijnd email…

Haar benen trappen afscheid langs me heen. Een mokerhamer in een stroom mimiek sloopt de dramatiek uit mijn vertoning. Ze speelt een stevig potje monogame. De deur slaat terug in mijn gewaar. (een momentje hemel op aarde) Ik hoop op blijvende schade roept ze of in ieder geval iets met blijven er in. Ik blaf iets zondigs buiten zinnen knoop…

thea kon t niet laten om te zeiken op andermans deels vrouwelijk falen haar stokpaardjes doubleerden palen daar mocht van haar geen lijn van wijken een stip kon nooit een komma blijken dat zou leestekens achter halen ze bleef daar keer op keer op malen dacht nota bene juf te lijken door tekst op punten in te schalen en steeds een eender…

-Statig freule prijst de spijzen- graast het heerlijk zoet zo zoet vreest niet van de duister zijde aan wiens voet gij voeden zout zucht geslaakt aan wouden kant laat verend groen volgaarne door een wel gevormd beha gelijk haar ongerepte boezem strijken dwaalt dus danig deze rokken tot uw adem reiken kan zoekt er rug gekromde stokken…

weet je nog hoe we naast elkaar stonden op het plein bij het rak laafden wij aan de Amstel waar we het IJ van Columbus proeven konden hij onderbouwde goede raden die doorregen lagen eer we later bemiddeld waren rijk als het water ons kon begroeten langs de kaden zichtbaar verholen kleuren schonken glazen zwartwit wonder van de tijd wij…

sterren aan het firmament branden gaten in het kaal krullen heel ons al massaal schijnen blijkbaar permanent traag verveling in het stieren kijkers die uitsluitend tollen draaien sferen zonder dollen prooi van eender kuddedieren manen blijven tijden hangen sloffen afgemat haar weiland stuiven lang niet meer voorbij want zij hoeven niet…

we moeten rellen dwingen schallen schreeuwen gillen huilen roepen zeuren schelden zeiken poepen rammen sluipen wijzen knallen samen spannen kijven lallen schuimen ruimen klagen coupen draaien dreigen treffen troepen vuilen bekken kwellen gallen tieren mieren plagen slachten schillen schoppen raken schaden ploegen plaggen bluffen blaten…

Ik hoopte dat u duvels waar misleidend vol van list gij toonde dat ge lager was en ik werd uw trappist Ik droomde dat ge bokkig en vol rond niet aan te tippen zich schonk teneinde kriek te zijn en u kwam aan mijn lippen…

HoofdPiet zit zuchtende te wikken achter verdonkeremaande kantelen misschien moeten we negeren delen zodat we ieder een kunnen strikken want wie kan het nog langer pikken zonder schuldig te zijn aan helen dat het ons geen pepernoot kan schelen of ze kamerbreed bolletjes slikken tijdens deze malle molen fancyfair waarbij algemeen voldane…

Nerveus, bleek, breekbaar als een helder nacht tegen het gloren, zwetend, ongeschoren ondersteboven, in staat om te bekoren. Arend verbleef, maar meer nog, werd verdacht. `t was in dit holste dat hij vegeteerde werd afgezworen liever dan verzwegen eens, af en toe, ten leste vast geregen. Kou kon niet deren, zo hijzelf beweerde A. was sterker…

het is me op gaan vallen dat wanneer een pruleet, amauteur een tijdje meedraait in `t gezeur `t veelal een eender toontje vat eerst raakt het ietwat overstuur en neemt geen opmerking voor lief verloren gaat het schrijfgerief de lol wordt lul, plezier, pleezuur dan volgt de omslag naar `t gezeik waar hij/zij eerst fel tegen was waar het…

Jou had aan het einde niet verwacht Oma misschien, of tante Mien uit Schagen weet je nog wel, dat mens had dertien blagen en die verschaalde paardenhinniklach waarmee ze als een harp zou schallen dat het Godvertyfus tijd werd Jezus Mina dat ik mijn smoelwerk eens kwam laten zien ja en hoe ze dan ontroerd zou laten vallen terwijl ze vol met…

Ik vuur een wolk uit wijde kaken over vloeden van zonnedauw of sterrenglans die altoos zou gloeien in `t hart dat ik wil raken Zodat ik bekoorlijk blijf haken aan kant en keurig immer trouw ook recht door zee, ik hou van jou spuwde ik honderd, duizend draken En dat is prima, zijn mijn zaken als ik het daarbij laten kon lees: rekening mocht…

Ik heb Ronnie eens ontmoet. en grapte of het koud was boven, hij moest lachen. Dat was ok nee niet Tober, Brandsteder! met aan elke vinger tien kandidaten. Hij vroeg ons wie zes miljard graven groef. Ik wees een dichter en won een paarse porsche mattel 1:43 op een draaiplateau. Geen- wrak van de weg of -fratsen maar echt bekend van televisie…

Beu ben ik uw klitten ouwe wijven van vuil bescheten tenen die zo kien met traan, met tuit, gejank en gegrien menig congres spiralen naar kijven het plan is gevat ver weg te blijven van zwijnerij niet aan te zien geen woorden voor en bovendien mis ik de lust, de lol in schrijven vertel eens: wat kan iemand drijven zichzelf te lonen met…

Ze haalt voor zich de tijden in Die minder over rozen gaan ze kijkt er anders tegenaan omdat ze vecht dus overwint Haar inzicht is een allerlei van krachten uit geputte wil te warmen liever dan het kil te hebben in zelf medelij Een neergang staat zij zich niet toe dan trekt ze `t liefst de hele kluit met wee en moed de wortels uit ze…

Dit was een wildpad tot voor kort zwierend om diepgelegen hoeven die zich in grasduinen begroeven onder gewassen kiel en schort Gortdroge sikken dwaalden hort de heuvels aan het recht geschoven haar scheuten meer dan eens bestoven door hordes vorsten uit het fort Ze kregen hooimijt van het ploegen zelfs als ze braaf hun kruisje sloegen…

Zeldzaam Hydrocephalus, murmelde den zalver met zijns bedreven uitgestreken bakkes. Ik zee, a quasi overrompeld, Dat lost wel op!…

Er zit hier al jaren een kat in de boom. Herfstrood, sneeuwwit, zwart als de nacht. Zo`n lapjesding met lente in de ogen. Ik kijk en tuur en soms, ja soms heb ik een hekel aan poezie. Ze zit daar maar te zitten en ik zit maar te staren naar constant dezelfde vodden tussen geritsel dat al even onveranderlijk in beweging is. Dat opwindende…

Ik luister zonder omhalen direct naar woorden waar jij jezelf aan verhing -let it go, I need adrenaline Hungry for love- al even opgewekt zoete inval valt er niet te winnen want alles klinkt als jij gebekt naar groene velden bent gelekt. De aula zal rauw gestemd beginnen, verstikt dringt door `t kartonnen wonen nog een rondje rosé wolk…

haar zonden zoveel schraler dan het stikken van woestijnen gestuurd als aanzichtkaarten met de groeten; lekker warm en dat ze zou gaan lijnen langs de lippen overblijven zodat het wilde kusten waren nu speciaal voor hem `t was toen dat ze ontaarde en de wereld kleiner bleekte verdwijnend achter al die wijn en chocolade reep waarmee bijna schaamteloos…

De postduif trok gelaten veren achter zijn zwoegend vlerken aan op naar thermiek om kort te gaan sneed hij zich lelijk bij het scheren Hij schampte langs een wendend haan die zich geen blikken scheen te deren aan ons koerier die val en keren alleen nog kerfstok uit kon slaan. Een tollend vloot bleef manoeuvreren zwenkte schier roerloos…